Einherji - 28.03.1934, Page 1

III. árg.
Siglufirði, Miðvikudaginn 28. marz 1934
8. tbl.
Flokksþing
Framsóknarrnanna.
var sett í Reykjavík sunnudaginn
18. þ. m. og stóð yfir í 2 daga.
Hátt á annað hundrað kjörnra full-
trúa mættu á þinginu og auk þess
sat þingið fjöldi Framsóknarmanna
víðsvegar af landinu og úr Reykja-
vík.
Formaður Framsóknarflokksins,
forstjóri Sigurður Kristinsson, setti
þingið og bauð menn velkomna.
Gerði hann grein fyrir hvaða ástæð-
ur hefðu valdið því, að flokksþing
var að þessu sinni kvatt saman og
hvaða verkefni lægju fyrir því.
Kvað hann þess nú meiri þörf en
nokkru sinni fyr, að umbótamenn-
irnir stæðu fast að sínum málum og
béldu vörð um það, sem byggt hefði
verið upp á síðustu árum.
Á þinginu fluttu þessir menn er-
indi: Hannes Jónsson, dýralæknir
um skipulag flokksins, Eysteinn
Jónsson um fjármál þjóðarinnar,
Kristján Jónsson frá Garðstöðum
um sjávarútveginn, Hermann Jó-
nasson um dómsmál og réttarfar og
Jónas Jónsson um kosningaundir-
búninginn.
Ymsar tillögur voru samþykktar
á þinginu, en blaðið hefir ekki enn
fengið þær í hendur og er þvíekki
hægt að birta þær hér,
Á þinginu kom fram mikill álmgi
og starfsvilji; má búast við að þing
þetta og áhrif þess út um land
þjappi enn betur satnan ölium þeim
mönnum, er af einlægum áhuga og
undirhyggjuiaust vilja vinna að um-
bótamálum þjóðarinnar og sem
vilja verja lýðræðið í landinu fyrir
allri spillingu, í hvaða lit sem hún
kemur fram, rauðum, svörtum eða
gulum.
Pess er líka full þörf. en þó mun
verða örlagaríkust viðureign um-
bótamannanna í iandínuvíð myrkva
þann, er dregist hefir hingað frá
Pýskalandi og sem Sjálfstæðisflokk-
urinn er á góðum vegi með að til-
einka sér og taka til fyrirmyndar.
Pví miður er þjóðinni þetta ekki
ljóst ennþá, en máiið mun skýrast
á næstunni og gæti þá svo farið, að
þeir yrðu ekki fáir af þeim, er nú
telja sig til Sjálfstæðisflokksins, er
fengju augu sín ópnuð og fengju
skilning á því hvað þeir eru að gera
og hvert stefnir með þann flokk.
Gæti þá svo farið að þynntustfylk-
ingar flokksins og það að mun.
Pre ntsm iðj a
á Siglufirði.
Pað eru nú orðin allmörg ár síð-
an hér kom prentsmiðja fyrst. Var
hún um nokkur ár eign hlutafélags
er starfrækti hana og gaf jafnframt
út blað. Síðan komst prentsmiðjan
i eign H. Thorarensens og liefir
verið það síðan.
Pað mætti ætla, að jafnstór bær
og Siglufjörður nú er orðinn, hefði
sæmiiega ogviðunandi prentsmiðju,
er fullnægði þörfum borgaranna, en
því miður er ekkert nálægt þvi að
svo sé. Prentsmiðja sú sem hér
er nú og öll tæki hennar eru í
mjög lélegu ástandi. Letur er ekki
meira til en svo, að hægt er að
setja í einu eitt blað, eins og þau
sem hér eru gefin út, og verður að
afsetja allt ietrið áður en byrjað er
á nýu blaði. Húsakynni eru óvið-
unandi og allt hjálpast að, að gera
prentsmiðjuna óhæfa og ófullnægj-
andi fyrir bæinn.
| ^Friðbjörn Níelsson, er nú um
nokkur ár hefir haft prentsmiðju
þessa á leigu, hefir engu fengið um-
þokað um endurbætur á prentsmiðj-
unni, auknar leturbyrgðir eða ann-
að það er til bóta mætti vera. Af-
leiðingin af þessu er sú, að Sigl-
firðingar greiða svo þúsundum króna
skiptir á ári fyrir prentun annars-
staðar og fyrir aðkeyptar vörur, er
prentsmiðja hér gæti framleitt og
þörf er fyrir i bænum.
Pað er enginti efi á því, að vel
útbúin prentsmiðja hér, sem rekin
væri af duglegum og hagsýnum
manni, með vel hæfu starfsfólki,
mundi vera gróðavænlegt fyrirtæki,
en að vísu þarf allmikið fé til inn-
kaupa á vélum, lefri og öðru er
með þarf. Petla fé mun þó ekki
vera meira en svo, að ef samtök
væru mundi fljótt mega ná því sam-
an ef myndað væri hlutafélag.
Mætti hafa hlutabréfin misjafn-
lega stór, svo jafnvel þeir, er lítið
hafa af mörkum að láta, gætu lagt
sinn skerf til^þessa þarfa fyrirtækis.
Eg get ekki stilit mig um að
segja ofurlitið frá þátttöku Siglfirð-
inga, eða þáverandi Hvanneyrar-
hrepps, í stot'nun prentsmiðju á Ak-
ureyri, er sett var þar á stofn um
miðja síðastliðna öld. Var undir-
búningur mikill undir það mál og
var leitað gjafa til prentsmiðjunnar
um allt Norður- og Austuramtið og
reyndar víðar á laridinu. Pá safn-
aðist í Hvanneyrarhreppi 50 ríkis-
dalir og 50 skildingar.
Er hreppurinn þriðji hæzti hrepp-
urinn í sýslunni um framlag til
prentsmiðjunnar, og aðeins 6 hrepp-
ar af 65 í amtinu, sem gáfu meira
fé. Pá munu hafa verið í Hvann-
eyrarhreppi um 230 manns og er
eftirtektarvert hve góðan skilning
þeir menn hafa haft á þessu nauð-
svnjamáli.
Nú eru Siglfirðingar orðnir á
þriðja þúsund og það er ábyggilega
ekki meira átak fyrir þá nú, að
koma hér á fót góðri prentsmiðju,
en það var fyrir H vanneyrarhrepps-
búa fyrir um 80 árum siðan, að
gefa til prentsmiðju á fjarlægum
stað 50 ríkisdali og 50 skildinga.
Eg vona að þessar línur minar
geti orðið tii þess að vekja Siglfirð-