Morgunblaðið - 12.01.2010, Blaðsíða 20

20 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 12. JANÚAR 2010
Hún amma Dúdda
var einstök. Við frá-
fall hennar er stórt
skarð skilið eftir í fjölskyldunni.
Ég halla aftur höfði, loka augum
og fram streyma yndislegar tilfinn-
ingar sem fylgja því að vera lítil
ömmustelpa. Öll hlýjan og vænt-
umþykjan sem ég var umvafin í
návist hennar. Það var þessi ljúfa
nærvera sem gerði það að verkum
að sem lítil stelpa vildi ég helst
vera hjá henni öllum stundum.
Ekki skemmdi fyrir að Helga Þóra
frænka bjó lengi á neðri hæðinni í
Heiðargerðinu og það tryggði líf
og fjör í hverri heimsókn.
Í Heiðargerðinu var alltaf mikill
gestagangur. Það jók á spennuna
við að koma í heimsókn til ömmu
og afa. Gestir voru ávallt velkomn-
ir í Heiðargerðið og það mátti
ganga að gómsætum kökum og
öðrum veitingum vísum. Þar var
alltaf mikið um að vera.
Amma var snillingur í bakstri og
átti alltaf tertur á lager, eða í ofn-
inum. Heimavanir í Heiðargerði
þekktu brúnu rúllutertuna, val-
hnetukökuna, kanilkökuna með
hvíta kreminu, sem var uppáhaldið
mitt, og svo var það lagtertan
hennar ömmu sem ég verð að læra
að gera. En hún verður aldrei eins
og amma gerði hana. Hún var sér-
fræðingur í að gera vel við sælker-
ann hann afa og öll fjölskyldan
naut góðs af. Bakstrinum hélt
Þóra Margrét
Jónsdóttir
✝ Þóra MargrétJónsdóttir fæddist
í Stykkishólmi 11.
ágúst 1925. Hún lést á
Landspítalanum að-
faranótt gaml-
ársdags, 31. desem-
ber 2009.
Útför Þóru Mar-
grétar var gerð frá
Fossvogskirkju 8. jan-
úar sl.
amma áfram af krafti
alla ævi og lang-
ömmubörnin voru
orðin stærsti aðdá-
endahópurinn.
Mér eru minnis-
stæðar heimsóknir til
ömmu í vinnuna í
Kúnígúnd. Amma
keyrði ekki bíl og
þess vegna kom afi á
Bjöllunni sinni og
keyrði okkur heim í
Heiðargerðið eða við
tókum Þristinn.
Þessir hversdagslegu
hlutir verða að ómetanlegum sam-
verustundum í minningunni. Við
fórum allt með strætó eða fótgang-
andi. Oft var komið við á bókasafn-
inu í Sólheimum þar sem Maggý
systir ömmu vann og þær töluðu
saman yfir kaffibolla um heima og
geima.
Það var dæmigert fyrir snyrti-
mennskuna hjá ömmu að þrátt fyr-
ir gestaganginn sá aldrei á heim-
ilinu. Allt var hreint og fínt öllum
stundum.
Þó amma hafi náð háum aldri
hélt hún sínum kvenlega glæsi-
leika til hinstu stundar. Hún var
alltaf vel til höfð og smekkleg. Í
síðustu heimsókn minni til ömmu á
Landsspítalann, rétt fyrir andlátið,
átti amma stund með sjálfri sér
þegar fjölskyldan fór fram á gang
með lækninum. Þá greip amma
tækifærið, dró fram spegil, lagaði
hárið og frískaði uppá varalitinn.
Ákveðnir hlutir þurftu alltaf að
vera í lagi.
Á fullorðinsárum var gaman að
kynnast því hvað við amma höfð-
um svipaðan húmor, dálítið svart-
an. Það var yndislegt að upplifa
margar góðar heimsóknir til
ömmu með langömmubörnin sem
nutu hlýju, veitinga og væntum-
þykju hennar fram á hennar síð-
ustu daga.
Ég vil þakka Helgu Þóru
frænku, englinum hennar ömmu,
fyrir alla hennar umhyggju og
fórnfýsi fyrir ömmu í hárri elli.
Það hefur verið okkur öllum ómet-
anlegt.
Við fráfall ömmu fyllist ég sökn-
uði, en um leið þakklæti fyrir
óteljandi góðar stundir og fallegar
minningar. Við Bjarni, Margrét,
Benedikt og Helga Þóra sendum
öllum í fjölskyldunni samúðar-
kveðjur.
Hvíl í friði, elsku amma Dúdda
mín.
Þóra Margrét Baldvinsdóttir
Í dag kveðjum við okkar ynd-
islegu ömmu Dúddu.
Þegar við hugsum til baka
gleymum við aldrei þeim fjöl-
mörgu stundum sem við áttum
með ömmu og þeim óteljandi
minningum sem við eigum um
hana. Við minnumst þess að amma
lék oft við okkur þegar við vorum
yngri, settist jafnvel með okkur á
gólfið til að fara í glerkúluleikinn,
það var hægt að plata hana í
margt. Hún leyfði okkur að fara í
snyrtistofuleik á strauborðinu með
allt snyrtidótið sitt og klæða okkur
upp í alla flottu skóna sína og fínu
slæðurnar. Hún var alltaf tilbúin
að gera allt fyrir okkur svo við
skemmtum okkur sem best. Við
munum líka eftir henni á hlaupum
með handryksuguna á sumrin að
veiða allar hrossaflugurnar sem
höfðu boðið sér inn. Við sáum
ömmu aldrei reiðast og hún var
ávallt tilbúin að hlusta af fullri at-
hygli á það sem við höfðum að
segja og hafði húmor fyrir vitleys-
unni í okkur. Heimili ömmu var
alltaf opið og þar leið okkur vel.
Hún hvatti okkur í öllu sem við
tókum okkur fyrir hendur og hafði
alltaf eitthvað fallegt um okkur að
segja þegar við litum í heimsókn.
Ef við komum með eitthvað fyrir
hana þá vildi hún borga okkur það
tífalt til baka og var alltaf svo
þakklát fyrir allt. Við erum stoltar
af því að hafa fengið að kynnast
henni og betri manneskjur fyrir
vikið. Það verður tómlegt án elsku
bestu ömmu í heimi og hennar
verður sárt saknað.
Við kveðjum hana með söknuði í
hjarta.
Þóra Margrét Sigurðardóttir,
Kolbrún Sigurðardóttir og
Berglind Ósk Sigurðardóttir.
Kertaloginn
Vindhviða getur kvalið hann án
þess hann slokkni. Í einni svipan
getur þó mjúkur andvari orðið til
þess að eftir stendur kaldur kveik-
urinn og fljótandi vaxið storknar.
Elsku litla amma Dúdda
Komið er að kveðjustund og afi
Jón hefur nú tekið á móti þér. Við
sjáum ykkur nú í anda bæði spari-
klædd, dansandi og ástfangin eins
og þið voruð á Borginni í gamla
daga þegar þið hittust í fyrsta
sinn. Okkur fannst alltaf jafn gam-
an að heyra söguna af því þegar
þið afi kynntust. „Við kynntumst á
dansiballi á Hótel Borg. Við vin-
konurnar fórum saman á ballið í
fínu kjólunum okkar og þar hitti
ég afa ykkar, svo bauð hann mér í
bíó!“
Rómantísk saga af töffara úr
Hafnarfirðinum og fegurðardís frá
Stykkishólmi, sem hafa nú átt end-
urfundi. Já, það er margs að minn-
ast, elsku amma litla, í Heiðar-
gerðinu og Hvassaleitinu eigum
við margar góðar minningar. Það
voru alltaf til heimatilbúnar kræs-
ingar í frystinum hjá ömmu
Dúddu, brúna rúllutertan, val-
hnotutertan, kanilkakan með
smjörkreminu og vanilluísinn, sem
var ekki bara lagaður á jólunum,
heldur líka hversdags. Alltaf var
nóg af góðgæti á boðstólunum hjá
ömmu Dúddu, hún var svo mikill
gestgjafi sem settist sjaldan niður,
nema hún væri þá með handa-
vinnu. Allt sem hún tók sér fyrir
hendur gerði hún vel og vandlega,
hvort sem það var bakstur, sauma-
eða prjónaskapur. Mjúkir, grann-
vaxnir fingurnir með bleika san-
seraða naglalakkinu töfruðu fram
sannkölluð listaverk.
Elsku amma, þú minntist þess
svo oft, og varst Sesselju ævinlega
þakklát fyrir að hafa haldið utan
um þig og hlýjað þér í frostkaldri
jarðarförinni hans afa. Nú er þín
kveðjustund runnin upp, og við
munum nú styðja hvert við annað,
fjölskyldan, í bítandi kuldanum
þegar við fylgjum þér til þinnar
hinstu hvílu.
Takk fyrir allt sem þú kenndir
okkur og gafst okkur.
Guð blessi þig.
Þínar,
Sesselja, Lilja og Edda.
Þóra Margrét Jónsdóttir móð-
ursystir mín er síðust í hópi fjög-
urra barna þeirra Jóns Eyjólfs-
sonar kaupmanns og Sesselju
Konráðsdóttur kennara sem fellur
frá. Hin systkinin voru Auður,
móðir mín Ingibjörg Margrét og
Eyjólfur Konráð.
Stórfjölskyldan bjó í Blönduhlíð
2 í Reykjavík allan 6. áratug síð-
ustu aldar. Þar ólumst við upp
frændsystkinin, sem þá vorum til
komin. Í þeim hópi fjölgaði svo síð-
ar. Við Baldvin, sonur Dúddu, en
svo var móðursystir mín ávallt
nefnd, vorum á sama árinu. Margt
var brallað eins og gengur. Þá var
ekki ónýtt fyrir unga menn að
njóta leiðsagnar systranna tveggja,
mæðra okkar, sem voru ávallt til
staðar reiðubúnar til að rétta af
kúrsinn. Fjölskyldan sem bjó í
húsinu var samhent og nutum við
börnin góðs af margmenninu.
Síðar skildist okkur hvað fólkið
af þessari kynslóð, sem ól okkur af
sér, hafði sjálft farið á mis við
margt sem við höfum litið á sem
sjálfsagða hluti í okkar lífi. Og þá
varð okkur ljóst að líf þess hafði að
hluta snúist um að sjá brostna
drauma sína um betri lífsmögu-
leika rætast í okkur. Við eigum því
mikið að þakka.
Á þessari kveðjustund færi ég
móðursystur minni þakkir fyrir
hlut sinn í uppeldi mínu og fyrir að
hafa verið góð og kærleiksrík kona
sem skilur eftir hlýjar minningar.
Börnum hennar, öðrum afkomend-
um og fjölskyldum þeirra sendum
við Kristín samúðarkveðjur.
Jón Steinar Gunnlaugsson.
Ég var á leið í lang-
ferð þegar ég frétti lát
Hannesar, frænda
míns. Nú er hann farinn sína
hinstu ferð, ferðina sem bíður okk-
ar allra. Hann barðist við sjúkdóm
og vissi því að hverju stefndi, fékk
sinn aðlögunartíma sem hann not-
aði vel.
Móðir Hannesar og systkini
hans hafa verið mjög náin fjöl-
skyldu minni alla tíð þar sem móðir
hans og faðir minn voru systkini.
Samgangurinn var mikill á milli
fjölskyldnanna á mínum uppvaxt-
arárum og þá var Hannes stóri
frændinn, rólegur, vinalegur og
hjálpsamur. Yfir uppvaxtarárum
Hannesar lá alltaf lítill skuggi sem
hann talaði ekki mikið um. Segja
má að seinni heimsstyrjöldin hafi
verið örlagavaldur í lífi hans þar
sem faðir hans var Þjóðverji og bjó
á Íslandi fyrir stríð, var sendur í
breskar fangabúðir þegar Hannes
var á fyrsta ári og kom ekki til
baka fyrr en hann var orðinn full-
orðinn maður. Þó að hann heim-
sækti föður sinn og hefði samband
við fjölskyldu hans var þetta erfitt
fyrir hann og markaði eflaust sín
spor. Hannes var með alvarlegu yf-
Hannes Árni
Wöhler
✝ Hannes Árni Wö-hler fæddist í
Reykjavík 2. nóv-
ember 1939. Hann lést
á líknardeild Landspít-
alans í Kópavogi
sunnudaginn 3. janúar
síðastliðinn.
Útför Hannesar var
gerð frá Bústaða-
kirkju 8. janúar.
irbragði, ekki marg-
orður en stutt var í
glettnina og yfir
honum hvíldi ákveð-
in reisn.
Minningarnar um
Hannes eru margar
og ljúfar. Brúðkaup
hans og Systu í
gömlu Árbæjar-
kirkjunni var á ung-
lingsárum mínum
það fallegasta sem
ég hafði séð. Hannes
kenndi mér á bíl og
ráðlagði mér með
fyrsta bílinn sem ég eignaðist. Í
ökukennslunni kom vel fram hve
hann var nákvæmur og yfirvegað-
ur og ekkert var gefið eftir. Upp í
hugann kemur líka ógleymanleg
ferð með Systu, Hannesi og föður
hans og okkur hjónum að Gullfossi
(öfugum megin) í stóra bílnum
hans Hannesar. Einnig þegar
Hannes og Systa gistu hjá okkur á
leið sinni til Kiel og við Hannes
sátum úti í garði eina morgunstund
og ræddum um gamla daga. Gott
er minnast fjölskyldusamverunnar
í sumar þegar við hittumst öll, ung-
ir og aldnir, en það var síðasta
samvera okkar hjóna með Hannesi.
Systa var hamingjan í lífi hans og
vart hægt að hugsa sér samrýndari
hjón.
Okkur hjónum þykir miður að
geta ekki verið með í að fylgja
Hannesi síðasta spölinn en biðjum
guð um að vera með Systu, börn-
unum og fjölskyldum þeirra og
systkinunum Bryndísi og Braga og
styrkja þau í sorginni.
Sigríður J. Pétursdóttir,
stödd á St. Thomas.
✝
Látin er í Råde Noregi elskuleg systir okkar,
INGA LÁRA LÁRENTSÍNUSDÓTTIR STRÆDET.
Systkinin.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
INGÓLFUR S. HALLDÓRSSON,
er látinn.
Anna Dóra Ágústsdóttir,
Jóna Ingólfsdóttir, Jakob I. Steensig,
Ólöf María Ingólfsdóttir, Gylfi Garðarsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, systir, amma og
langamma,
ÞÓREY UNA JÓNSDÓTTIR,
Lækjargötu 10B,
Hafnarfirði,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 7. janúar.
Útförin fer fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Maria Coleman, Carl Coleman,
Jón Marinósson, Margrét Jónsdóttir,
Sverrir Marinósson, Margrét Hannesdóttir,
Auður Marinósdóttir, Guðmundur Ingólfsson,
Svavar Jónsson,
Kristján Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is – smella á reitinn Senda efni
til Morgunblaðsins – þá birtist val-
kosturinn Minningargreinar ásamt
frekari upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er
á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Greinar, sem berast eftir að útför
hefur farið fram, eftir tiltekinn
skilafrests eða ef útförin hefur verið
gerð í kyrrþey, eru birtar á vefnum,
www.mbl.is/minningar. Æviágrip
með þeim greinum verður birt í
blaðinu og vísað í greinar á vefnum.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Engin lengd-
armörk eru á greinum sem birtast á
vefnum. Hægt er að senda örstutta
kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15
línur. Ekki er unnt að tengja við-
hengi við síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir
formáli sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá sem
fjallað er um fæddist, hvar og hve-
nær hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram. Þar
mega einnig koma fram upplýs-
ingar um foreldra, systkini, maka
og börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem er
feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Undirskrift | Minningargreinahöf-
undar eru beðnir að hafa skírn-
arnöfn sín en ekki stuttnefni undir
greinunum.
Minningargreinar