Morgunblaðið - 11.06.2011, Qupperneq 29
29
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 11. JÚNÍ 2011
Því er gjarnan
fleygt að það
þurfi að taka upp
ný vinnubrögð á
Alþingi. Af
reynslu minni
sem þingmaður
get ég fullyrt að
það er bráðnauð-
synlegt. Það þarf
að stokka upp
kerfið, auka aga
og vanda vinnubrögðin í að-
draganda og vinnslu þing-
mála. Fyrsta skrefið er að
gjörbreyta vinnubrögðum og
viðhorfum til þeirra verkefna
sem bíða. Miðað við stöðuna í
dag ættu atvinnumál ásamt
skuldavanda heimila og fyr-
irtækja að vera í algerum for-
gangi. Við þingmenn Sjálf-
stæðisflokksins höfum
gagnrýnt ríkisstjórnina fyrir
að tefla fram málum í þeim
tilgangi að skapa ófrið og
ágreining. Á tímum atvinnu-
leysis og kjaraskerðingar
þótti ríkisstjórninni brýnast
að setja á oddinn alls kyns
mál sem ekkert hafa með
þann brýna efnahagsvanda
sem við erum í að gera. Ann-
að dæmi um vinnubrögð sem
eiga hvergi að líðast er þegar
ríkisstjórnarflokkarnir leggja
fram hvert málið á fætur
öðru, óunnið og óhugsað, nú
síðast á sviði sjávarútvegs-
mála. Er þetta gert í þeim til-
gangi að skapa sér tíma-
bundnar vinsældir og varpa
þar með fyrir róða efnahags-
legum hag þjóðarinnar.
Sjálfstæðisflokkurinn stóð
ásamt fulltrúum flestra flokka
og hagsmunaaðila að sáttaleið
í sjávarútvegsmálum á síðasta
ári. Sú sátt dugar ekki rík-
isstjórn Jóhönnu Sigurð-
ardóttur heldur þarf stöðugt
að efna til ófriðar og ágrein-
ings. Til viðbótar er alveg frá-
leitt að ríkisstjórnin hunsi álit
sérfræðinga og þeirra sem
best þekkja til
mála eins og við
höfum nú orðið
vitni að í um-
ræðum um sjáv-
arútvegsmálin.
Það er ótrúverð-
ugt þegar stjórn-
málamenn þykj-
ast vita allt betur
en hinir vísustu
menn þegar
kemur að því að
meta efnahags-
leg áhrif tiltekinna aðgerða. Og
til að bæta gráu ofan á svart
var ekki verið að hafa fyrir því
að reikna út afleiðingar sjávar-
útvegsfrumvarpanna áður en
þau voru lögð fram – heldur
eiga slíkir útreikningar að
koma einhvern tímann seinna.
Ríkisstjórnin rennir blint í sjó-
inn með frumvarp sem mun
hafa afar neikvæð áhrif á af-
komu allrar þjóðarinnar,verði
það að lögum. Allir sjá að
lengra verður ekki gengið á
þessari braut.
Til að tryggja hér raunveru-
lega endurreisn og þau lífskjör
sem þjóðin á skilið þarf að
skapa hagvöxt, taka ákvarð-
anir um mikilvægar fram-
kvæmdir og skapa þannig
störf. Búa þarf fjölskyldum
betri framtíð með lækkun
skatta og raunverulegum
lausnum fyrir þá sem höllum
fæti standa.
Eftir Ólöfu
Nordal
» Það er ótrúverðugt
þegar stjórn-
málamenn þykjast
vita allt betur en hinir
vísustu menn þegar
kemur að því að meta
efnahagsleg áhrif til-
tekinna aðgerða.
Ólöf Nordal
Höfundur er alþingismaður og
varaformaður Sjálfstæð-
isflokksins.
Ný vinnubrögð
þjóðinni til heilla
Það má vera mikil
fréttaþurrð á fjölmiðl-
unum. Þau harðindi
ganga meira að segja
svo nærri sumum þeirra
að þeir eru, frekar en
ekki neitt, farnir að
segja „fréttir“ af því sem
þeir nefna „starf
stjórnlagaráðs“. Er þó
mjög vandséð hvaða er-
indi slíkt á í almennar
fréttir, svo fullkomlega marklaust sem
„stjórnlagaráðið“ er, og allt það sem
þar fer fram. Allir nema „stjórnlag-
aráðsmennirnir“ sjálfir, og hugsanlega
Jóhanna Sigurðardóttir, vita að engu
skiptir hvaða „niðurstöður“ koma af
„fundum stjórnlagaráðs“, því ráðið hef-
ur nákvæmlega enga þýðingu.
Þjóðin vildi ekki stjórnlagaþing
Meðal þess sem stjórnmálamenn
hafa talað um eftir gjaldþrot viðskipta-
bankanna, til að þurfa ekki að tala um
nokkuð sem gæti skipt almenning raun-
verulegu máli, er að endurskoða þurfi
stjórnarskrána. Sú hugmynd hafði
raunar heyrst áður, en eftir banka-
gjaldþrotið var bætt við þeirri kenningu
að nú yrðu aðrir en alþingismenn að
semja stjórnarskrá, því alþing-
ismönnum hefði fram að þessu láðst að
gera á stjórnarskránni þær breytingar
sem álitsgjafar og aðrir meinlokumenn
hefðu látið sig dreyma um. Þessu fylgdi
staðhæfing um að „þjóðin“ treysti ekki
þingmönnum sínum til að breyta stjórn-
arskránni svo það yrðu aðrir að gera. Í
framhaldi af þessu knúði núverandi for-
sætisráðherra fram lög um stjórnlaga-
þing, sem þjóðin skyldi kjósa til og fá
þannig loksins þá fulltrúa sem hún vildi
til að semja nýja stjórnarskrá. Allir vita
hvernig það fór. Yfirgnæfandi meiri-
hluti þjóðarinnar reyndist ekki hafa
áhuga á stjórnlagaþinginu eða fram-
bjóðendum til þess. Aðeins þriðjungur
kjósenda lét sjá sig á kjörstað, þrátt
fyrir mikinn áróður stjórnvalda, og
samkvæmt opinberum tölum dreifðust
atkvæði svo mjög að fáir eða engir
frambjóðenda fengu nokkurn stuðning
að ráði.
skipaða þeim tuttugu og fimm sem kjör-
stjórn, sem síðan sagði af sér, hafði rang-
lega sagt hafa náð kjöri til stjórnlaga-
þings og skyldi sú nefnd vinna allt það
sama starf sem stjórnlagaþinginu hafði
verið ætlað, og á sömu rausnarlegu
starfskjörum. Einn af þessum tuttugu og
fimm hafði manndóm til að hafna boðinu.
„Stjórnlagaráðsmennirnir“ eru
nefndarmenn minnihluta þing-
manna
Þingsályktunartillagan var samþykkt
með naumum meirihluta viðstaddra þing-
manna. Sumir þingmenn létu sig hverfa
af vettvangi áður en atkvæði voru greidd,
og hlaut tillagan ekki einu sinni stuðning
meirihluta kjörinna þingmanna. Þegar al-
þingi kýs stjórnir eða nefndir er jafnan
kosið listakosningu, þannig að minnihlut-
inn fær fulltrúa í samræmi við þingstyrk
sinn. Það var ekki gert hér. Hinn naumi
meirihluti viðstaddra þingmanna ákvað
að velja sjálfur alla nefndarmennina tutt-
ugu og fimm. Við hvert einasta skref
málsins hefur snarminnkað umboð þeirra
tuttugu og fimm sem nú sitja á alþing-
ismannslaunum í furðulegustu nefnd rík-
isins, „stjórnlagaráði“.
Umboðslaust fólk
Þeir sem nú sitja í „stjórnlagaráði“ eru
kjörnir þangað af minnihluta kjörinna al-
þingismanna, valdir eftir kosningu sem
var augljóslega algerlega að engu haf-
andi. Þeir eru ekkert annað en fulltrúar í
nefnd á vegum nokkurra þingmanna.
Þeir hafa ekkert annað umboð og engan
varðar meira um „niðurstöður“ þeirra en
niðurstöður annarra nefnda á vegum
stjórnmálaflokka. „Starf stjórnlagaráðs“
á ekkert erindi í fréttir, hversu mikil sem
„gúrkan“ er.
Kosningin var ógild,
vegna fjölmargra alvar-
legra galla
Þótt raunveruleikinn
hefði þannig ruðst með
nægilega afgerandi hætti
inn í tilveru stjórnarherr-
anna þá var ballið fyrst að
byrja. Strax blasti við að
mjög margt var athugavert
við það hvernig staðið var að
málum. Svo alvarlegir voru
annmarkarnir að Hæstirétt-
ur Íslands komst samhljóða
að þeirri niðurstöðu að kosningin hefði
ekkert gildi.
„Skapandi úrlestur“ kjörseðla
Engin tök eru á að reifa hér þá fjöl-
mörgu galla sem voru á kosningunni, en
flestir ættu að sjá að Hæstiréttur Íslands
ógildir ekki kosningar að gamni sínu. En
til fróðleiks mætti vitna hér í skýrslu sem
yfirkjörstjórnarmaður í einu kjördæm-
anna gerði um framkvæmd talning-
arinnar og sendi til allsherjarnefndar al-
þingis. Í skýrslunni segir meðal annars:
„Sumt innsláttarfólkið stundaði „skap-
andi“ úrlestur, giskaði á tölur, og breytti
jafnvel svo passaði við frambjóðanda.
Fyrir kom að eingöngu síðasta tala var
„misskráð“ hjá kjósanda og tók innslátt-
arfólkið sér þá stundum vald til að setja
inn „rétta“ tölu.“ Þegar menn horfa á
þetta, að innsláttarfólk stundaði „skap-
andi úrlestur“ og „giskaði á tölur“ á kjör-
seðlum, þá ættu menn að sjá í senn
hversu alvarlegt mál það er að engir eft-
irlitsmenn frambjóðenda fylgdust með
talningunni sem og það hversu fráleitt
það er, að nokkuð sé á „úrslitunum“ að
byggja. Það fólk sem í fyrstu fréttum var
sagt hafa náð kjöri, náði aldrei neinu
kjöri og fékk aldrei neitt umboð.
Höfuðið bitið af skömminni
Þegar svona var komið var aðeins
tvennt sem sómakærir þingmenn gátu
gert. Þeir höfðu val um að láta endurtaka
kosninguna og gera það þá með forsvar-
anlegum hætti, eða þeir gátu skilið skila-
boð kjósenda og hætt við stjórnlaga-
þingshugmyndina. Núverandi ráðamenn
landsins ákváðu hins vegar að gera hvor-
ugt. Með þingsályktunartillögu, ekki lög-
um, var samþykkt að skipa skyldi nefnd,
Eftir Bergþór
Ólason » „Stjórnlagaráðsfullrú-ar“ eru aðeins nefnd-
armenn á vegum minni-
hluta kjörinna þingmanna
og hafa ekkert annað um-
boð. „Starf“ þeirra er Ís-
landsmet í tímaeyðslu.
Bergþór Ólason
Höfundur er fjármálastjóri.
Furðufréttir
af „stjórnlagaráði“
Skarkali Föstudagsfiðrildi Götuleikhússins og listhópa Hins Hússins vekur athygli í miðbæ Reykjavíkur og sýningar í glugga Rokks og rósa við Laugaveg vekja vegfarendur til umhugsunar.
Eggert