Morgunblaðið - 24.06.2011, Side 25

Morgunblaðið - 24.06.2011, Side 25
MINNINGAR 25 MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 24. JÚNÍ 2011 ✝ Anna ErlaClausen fædd- ist á Eskifirði 23. mars 1931. Hún lést á Heilbrigð- isstofnun Þing- eyinga 18. júní 2011. Erla var næstyngst átta barna hjónanna Herdísar Jónatans- dóttur, f. 25. maí 1892, d. 31. júlí 1969 og Ingolf Rögnvald Klau- sen, f. 18. júní 1888, d. 1. júlí 1968. Systkini hennar sem látin eru voru Ellen Friðrikka, f. 1914, d. 2004, Jóhann Þorgeir, f. 1917, d. 1998, Kathinka Emilía Margrét, f. 1919, d. 2011, Herdís Ragna, f. 1924, d. 2007. Eftirlif- andi eru Jónatan Sólmundur, f. 1927, Arnheiður Dröfn, f. 1929 og Alrún Sigurbjörg, f. 1933. Hinn 23. desember 1959 gift- ist Erla Arngrími Gíslasyni, f. 25. júní 1929, d. 19. október 2005. Þau eignuðust fimm börn: Þau eru: 1) Þórdís, f. 30. október inmaður Jónas Ásgrímsson, f. 1964, búsett á Hafralæk í Að- aldal. Börn þeirra eru Kristín Ósk, f. 1984; Hafsteinn, f. 1990; Helga Sigrún, f. 1996. 5) Brynja, f. 14. janúar 1964, eiginmaður Sigurður Hálfdanarson, f. 1963, búsett á Hjarðarbóli í Aðaldal, sonur þeirra er Benedikt, f. 1989. Fyrir átti Erla einn son, Ingolf, f. 29. apríl 1952, eig- inkona hans er Sigríður Stef- ánsdóttir, f. 1951. Hann ólst upp hjá foreldrum Erlu á Eskifirði. Erla fluttist ung til starfa í Reykjavík. Þar kynntist hún Arngrími og flutti með honum til Húsavíkur 1953. Þau hófu bú- skap á Borgarhóli þá um haustið og bjuggu þar í sjö ár. Árið 1960 keyptu þau sér húsið að Mar- arbraut 9b og þar bjuggu þau í tæp 50 ár. Síðustu árin bjó Erla að Garðarsbraut 83. Fyrstu bú- skaparárin var Erla heimavinn- andi húsmóðir eins og algengast var um sjómannskonur. Þegar börnin voru uppkomin vann Erla við þrif og ræstingar með- an heilsan leyfði. Útför Erlu fer fram frá Húsa- víkurkirkju í dag, 24. júní 2011 kl. 14. 1953, eiginmaður Stefán Jón Bjarna- son, f. 1948, búsett í Njarðvík. Börn þeirra eru: Hafrún Ösp, f. 1971; Bjarni Jakob, f. 1976, sam- býliskona Jóna Hrund Ósk- arsdóttir, f. 1975, þau eiga einn son, Stefán Jón; Berg- lind Arna, f. 1983, eiginmaður Kristinn Örn Agn- arsson, f. 1983, þau eiga eina dóttur, Kristbjörgu Önnu. 2) Örn, f. 26. desember 1956, eig- inkona Kristín Magnúsdóttir, f. 1954, búsett á Húsavík. Börn þeirra eru Magnea Dröfn, f. 1973, eiginmaður Sigurður Helgi Ólafsson, f. 1971, þau eiga fimm börn, Ólaf Örn, Þóru Kristínu, Sigrúnu Lilju, Örnu Dröfn og Kötlu Dröfn; Arn- grímur, f. 1978. 3) Sigrún, f. 23. júlí 1959, búsett á Húsavík, dótt- ir hennar er Erla Ýr, f. 1978. 4) Huld, f. 14. janúar 1964, eig- Elsku Anna Erla Clausen. Nú ert þú komin til Agga og þið getið tekið til við göngu- túrana ykkar á grænum grund- um Guðs. Ég veit að árin síðan Aggi dó hafa verið þér erfið um margt og veikindin síðustu vikur og mán- uði hafa tekið sinn toll. En stríð- inu er lokið og ég bið að nú líði þér vel með Agga og öðrum vin- um þínum í nýjum heimkynnum. Ég vil í nokkrum orðum rifja upp kynni okkar sem staðið hafa í rúm 40 ár. Ófáa kaffibollana þáði ég hjá þér á Bakkanum, sem var fastur áningarstaður í göngu- túrnum á laugardagsmorgnum, fyrst með Hafrúnu Ösp og síðar Bjarna Jakob, meðan við bjugg- um á Húsavík. Frábær heima- bakstur mun alltaf koma í hug- ann þegar nafn þitt verður nefnt. Carbonade var líka eitt af því sem ég hafði aldrei heyrt nefnt þegar við kynntumst, en varð fljótlega samnefnari fyrir þig, Bakkann og sunnudagshádegi. Hæfileikar þínir til að búa til og framreiða frábæran mat gáfu bakstrinum ekkert eftir. Það var alltaf jafn gott að koma til ykkar og ógleymanlegt hvað þið studd- uð vel við okkur og börnin okkar á fyrstu búskaparárum okkar. Það mun heldur aldrei gleym- ast að eftir að við fluttum frá Húsavík, var það nánast heilög skylda að láta þig vita með góðum fyrirvara, ef við ætluðum að koma „heim“ og það varð að liggja ljóst fyrir klukkan hvað við kæmum í bæinn. Kvöldmatur, hádegismatur eða kaffi varð að vera tilbúið á borðum þegar við mættum og það var alltaf eins og við værum að koma í stórafmæli eða fermingarveislu. Fastir liðir í mat voru svið, hangikjöt og ein- hver steik. Þá var líka alltaf boðið upp á saltfisk og mjólkurgraut með slátri fyrir mig. Ekki get ég minnst þín án þess að nefna að svuntan þín var alltaf á sínum stað, drifhvít og hrein, eða þann ótrúlega hæfileika þinn að hafa alltaf allt hreint og fágað í kring- um þig. Það var sama hvenær komið var til þín, það sá aldrei ryk eða óhreinindi á nokkru, jafn- vel þó leitað væri með logandi ljósi. Það var líka ótrúlega gaman að geta aðstoðað ykkur við ýmis smáverk utan húss sem innan og ekki síður að gantast við þig og slá á létta strengi. Við gátum oft og tíðum átt í orðahnippingum um ótrúlega hluti og málefni, en alltaf var það með yfirbragði gríns og gamans. Ég bið góðan Guð að styrkja og styðja alla aðstandendur í sorg og söknuði. Ég vil þakka starfsfólki Heilbrigðisstofnunar Þingeyinga alúð og góða að- hlynningu síðustu vikurnar. Erla mín, þakka þér fyrir allt og allt. Þinn einlægur tengdasonur og vinur, Stefán Jón. Elsku amma Erla, við þökkum þér fyrir allt. Nú þegar kveðjustund er runnin upp reikar hugurinn aftur og margar góðar stundir koma brosinu til að brjótast fram í gegnum tárin. Ævi þín var ólík okkar. Flest fullorðinsár þín varstu heima- vinnandi húsmóðir sem tók þá stöðu alvarlega. Þar komu þeir mannkostir sem þú hafðir í mest- um metum best í ljós, enda hafð- irðu þá til að bera í ríkulegum mæli sjálf: dugnaður og þrifnað- ur. Dagurinn var tekinn snemma og morgunverður útbúinn fyrir alla sem í heimilinu voru hverju sinni. Smurðar voru allar mögu- legar gerðir af brauði með mis- munandi áleggjum og öllu snyrti- lega raðað á föt á borðið. Þá tók við tiltektin og þvottarnir þar til farið var að matbúa fyrir hádeg- isverðinn. Maturinn varð að vera kominn á borðið á slaginu 12! Þannig leið dagurinn að þér féll sjaldnast verk úr hendi. Þvotta- vél kom ekki á heimilið fyrr en eftir að tvíburarnir fæddust, fimm börn í heimili – það er okk- ur óskiljanlegt hvernig þú fórst að áður. Alltaf skipti þó mestu máli að allir og allt væri hreint, gólfin svo bónuð að hægt var að spegla sig í þeim og handklæðin svo mjúk að maður hefði getað sofið í þeim. Þú varst endalaust að spilla okkur á alla vegu sem þér datt í hug og við gátum beðið um. Mat- seðlarnir voru alveg eftir okkar höfði, hvert með sína sérrétti: fiskibollur í brúnni sósu handa Hafrúnu, grjónagrauturinn fyrir Bjarna og rabarbarasúpan með hornum fyrir Beggu. Það sama átti við um kökurnar: karamellut- ertan fyrir Hafrúnu, frostingur handa Bjarna og Begga fékk tígla. Þá var líka spilað við Haf- rúnu, farið með Bjarna niður á bryggju og Begga fékk að fara í heimsóknir. Þegar þú hófst störf utan heimilis fannst okkur gaman að heimsækja þig í vinnuna. Haf- rúnu fannst svakalega fyndið að amma hennar ynni á elliheim- ilinu, en byggi ekki þar eins og flestar aðrar ömmur. Bjarni og Begga þóttust hjálpa til við skúr- ingarnar í kaupfélaginu. Það er ekki laust við að Begga þykist ennþá kunna réttu handtökin við þrifin frá þeim tíma. Begga var samt duglegust að taka út vöru- úrvalið meðan þú þreifst og varð svo að fá að fara í búðina á opn- unartíma næsta dag og kaupa það sem hún hafði fallið fyrir kvöldinu áður. Okkur þótti leitt að þú gast ekki umgengist litlu barnabarna- börnin þín fyrir sunnan eins mik- ið og þú hefðir viljað, en reyndum að bæta upp fyrir það með mynd- um. Alltaf spurðirðu hvort það væri ekki að styttast í næstu heimsókn. Litlu börnin hafa líka beðið um að fara norður á Húsavík til lang- ömmu alveg frá því þau byrjuðu að tala og spyrja mikið hvar þú sért núna. Það verður skrýtið fyrir þau að koma norður næst, en við munum halda minningu þinni á lofti og tryggja að þau, rétt eins og við, muni minnast þín út ævi sína. Elsku amma, þakka þér fyrir alla umhyggjuna og eftirlætið – góða ferð og við biðjum fyrir bestu kveðjur til afa. Þín barnabörn, Hafrún, Bjarni og Berglind. Erla Clausen ✝ Katrín Þórð-ardóttir Wal- lace var fædd 9. september 1931. Hún lést í Banda- ríkjunum 13. nóv- ember 2007. For- eldrar hennar voru Guðrún Marin Guð- jónsdóttir hús- móðir, f. 19. ágúst 1905 í Framnesi í Vestmannaeyjum, d. 3. mars 1983 og Þórður Ellert Guðbrandsson bifreiðastjóri, f. 26. desember 1899 í Reykjavík, d. 21. febrúar 1997. Systkini Katrínar eru: Magnea Katrín, f. 27. júní 1923, maki Bragi Ás- 2009. Hann er jarðsettur í viðhafnarkirkjugarði látinna hermanna í Washington. Þau eignuðust tvo drengi: a) John Thor lögfræðingur og dómari í Logan, Ohio, f. 21. okt. 1955, kvæntur Nancy Marie, f. 27. okt. 1959, þeirra drengir eru Alex- ander Thor nemi, f. 6. sept. 1989 og Nathan Thomas nemi, f. 17. nóv. 1993. b) Thor Thomas, varaforseti upplýsingakerfa hjá Biogen í Bandaríkjunum, f. 3. febr. 1959, kvæntist Melissa Amy, f. 4. mars 1960, d. 28. jan- úar 2009. Katrín var fædd í Reykjavík og ólst upp í Vesturbænum. Hún fluttist ung til Bandaríkjanna og bjó þar á ýmsum stöðum en dvaldi samt langdvölum á Ís- landi. Útför Katrínar fer fram frá Fossvogskapellu í dag, 24. júní 2011, og hefst athöfnin kl. 15. björnsson, f. 2. maí 1929, Haraldur Guðbjörn, f. 16 júlí 1925, maki Ragna Pálsdóttir, f. 16 maí 1925, Lína Guð- laug, f. 27. júlí 1927, maki Kjartan Sveinn Guðjónsson, f. 2. sept. 1925, Guðbrandur Kjart- an, f. 19. mars 1929, ókvæntur, Guð- mundur Jón, f. 15. júní 1930, maki Halldóra Sigurðardóttir, f. 24. mars 1936. Katrín giftist 5. febrúar 1955 Robert T. Wallace liðsforinga, f. 4. júní 1930 í Boston, d. 15. mars Orð milli vina gerir daginn góðan. Það gleymist ei en býr í hjarta þér sem lítið fræ. Það lifir og verður að blómi. Og löngu seinna góðan ávöxt ber. (Gunnar Dal) Í dag fer fram útför mágkonu minnar, hún lést í Bandaríkjun- um fyrir fjórum og hálfu ári síð- an. Hennar ósk var að fá að hvíla hér heima á Íslandi. Ég kynntist henni Kötu þegar ég giftist bróður hennar árið 1954. Á þessum langa tíma er margs að minnast. Það sem stendur upp úr eru samt ferða- lögin sem við fórum í, stundum öll fjölskyldan, ferðin vestur að Haga, það var yndislegur tími. Við fórum líka öll saman í Mið- fjarðará og þar fengu þeir báðir, Bob og Johnny, sinn fyrsta lax. Við misstum svolítið af henni þegar hún giftist til Bandaríkj- anna 1955, manni sínum, Robert T. Wallace sem hún hafði kynnst í sendiráðinu hér heima. Þau bjuggu til skiptis þar ytra og hér heima. Robert er látinn. Á þeim árum sem hún bjó í Bandaríkjunum bjó hún á mörg- um stöðum, þar á meðal á Hawaí í 7 ár. Sá tími var í sérlegu uppá- haldi hjá henni. Hún kom heim eftir þá dvöl og var hér í tvö ár á meðan Bob var í Víetnam. Þá bjó hún með strákana hjá for- eldrum sínum, Guðrúnu og Þórði á Sporðagrunninum. Þar var oft glatt á hjalla. Þau komu og fóru í gegnum árin en þegar hún var úti var hún mjög dugleg að skrifa okkur og senda myndir svo við vissum alltaf hvað var að gerast og hvar hún var. Við keyptum saman sumarbú- staðarlóð í Grímsnesinu, komum okkur upp sínum hvorum bú- staðnum og þar áttum við góðan tíma saman. Fyrir 5 árum komu þau heim og bjuggu hér hjá okkur í mán- uð. Þá var Kata orðin veik og Bob líka, við vissum öll að þetta var síðasta heimsóknin þeirra til Íslands. Við Guðmundur erum þakklát fyrir að hafa getað haft þau þann tíma og fyrir allar góðu stundirnar í gegnum árin. Já, margt er hér ósagt en minningin lifir, við vorum ekki bara mágkonur við Kata heldur mjög góðar vinkonur. Og í gegn- um tíðina var alltaf mikið skraf- að og hlegið. Við Guðmundur þökkum fyrir góða tíma. Guð fylgi strákunum þeirra. Halldóra Sigurðardóttir. Mínar fyrstu minningar um Kötu frænku eru jafn ljúfar og þær voru alla tíð. Hún var mér alltaf svo góð. Þegar ég var barn sendi hún mér jólagjafir sem voru svo sérstakar, Barbiedúkk- ur sem ekki voru til á Íslandi, jólasokka og skraut sem sást ekki hér, margir hlutir sem ég á ennþá og eru í sérstöku uppá- haldi. Og sælgætið … hvítir og rauðir jólabrjóstsykurstafir. Allt var spennandi sem kom frá Ameríku, svo þegar þau komu til landsins var spennandi að koma til ömmu og afa og hitta þau, Kötu, Bob, Johnny og Thor. Þá var hlaupið upp og niður stigana, frá háalofti og niður í kjallara með vélbyssur sem gáfu frá sér hljóð og sverð sem dugðu lítið á móti strákum í hermanna- fötum. Þeir töluðu bjagaða ís- lensku sem fór af þeim eftir nokkra daga og þá gátu þeir rif- ist og slegist við okkur hin og þá voru þeir ekki eins framandi. Ekki var síður spennandi að fara upp á Völl í herstöðina þar sem Bob vann, fara í Officera- klúbbinn að borða framandi mat eins og pizzur og hamborga sem ekki voru til á Íslandi í þá daga. Svo fórum við í útilegur sam- an, ferðuðumst um allt land og vorum í tjöldum. Það var mikið keyrt en þegar leið að kvöldi var tjaldað þar sem var lækur og pláss fyrir allavega tvö tjöld, það voru tjaldstæði þess tíma. Svo var tendraður varðeldur úr spreki sem við krakkarnir fund- um til á meðan þau fullorðnu tjölduðu og elduðu mat. Um kvöldið sátum við svo við eldinn og grilluðum sykurpúða og sungum skátasöngva. Í einni af þessum ferðum voru keyptar sumarbústaðalóðir í Grímsnesinu sem þessar tvær fjölskyldur byggðu bústaði á, fyrst mínir foreldrar en svo þau. Á þessum tíma og síðar þegar árin færðust yfir tengdumst við Kata vináttuböndum sem voru mikið meira en venjuleg frænkutengsl. Henni fannst hún eiga svolítið í mér og var það gagnkvæmt. Hún sagði síðar að ég væri dóttirin sem hún aldrei eignaðist, mér þótti mjög vænt um að heyra það. Svo síðustu árin þegar ljóst var að hún var orðin lasin þá vildi hún koma sínum málum á hreint hér heima og seldi íbúð- ina en sumarbústaðurinn var henni hjartans mál og hann vildi hún að yrði áfram í fjölskyld- unni svo hún eftirlét hann son- um sínum og mér. Já, gjafirnar hennar Kötu hafa alltaf verið stórkostlegar. Í hennar minn- ingu hef ég hugsað vel um bú- staðinn og umhverfi hans og í Trínukoti hef ég átt yndislegar stundir. Ég hafði verið henni og þeim hjónum innan handar með þá hluti sem þau þurftu aðstoð við og taldi það ekki eftir mér, henni hefur eflaust fundist ég eiga inni hjá sér fyrir þau verk en það var ekki þannig. Kata hefur alltaf átt sérstakan sess í minni fjölskyldu og ég sakna hennar. Stundum liðu árin á milli þess að hún kom heim, eins er það núna, en nú er hún komin til að vera. Hún mun nú hvíla með for- eldrum sínum um ókomna fram- tíð þar sem hún átti alltaf skjól og vísan stað. Á ferðalögunum í gamla daga tengdumst við systkinabörnin í vináttu sem hefur haldist, og vona ég að það haldi þó fjarlægð skilji okkur að. Thor, John, Nancy, Alex og Nathan, minningin um frábæra konu lifir í hjörtum okkar. Agnes Þóra Guðmundsdóttir. Katrín Þórðar- dóttir Wallace ✝ Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi, SVEINN JÓNSSON, Höfða, Akranesi, andaðist fimmtudaginn 16. júní. Útförin fer fram frá Akraneskirkju þriðjudag- inn 28. júní kl. 14.00. Eiríkur Sveinsson, Hildur Eðvarðsdóttir, Jón Sveinsson, Jenný Una Sveinsdóttir, Halldór Páll Jónsson, Sveinn Unnar Sigurbjörnsson, Valur Sigurbjörnsson og afabörn. ✝ SIGRÍÐUR INGJALDSDÓTTIR sjúkraliði, Bólstaðarhlíð 44, Reykjavík, andaðist á Landspítala Fossvogi, deild B-4, laugardaginn 18. júní. Útför hennar fer fram frá Fossvogskapellu þriðjudaginn 28. júní kl. 15.00. Fyrir hönd vina og ættingja, Hertha W. Jónsdóttir, Gunnar Harðarson. ✝ Elskuleg móðir mín, RAGNHILDUR EIRÍKSDÓTTIR, Brekkubyggð 23, Garðabæ, lést á Landspítalanum í Hafnarfirði laugar- daginn 18. júní. Útförin hefur farið fram. Eiríkur Arnar Harðarson.

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.