Pétur er minn maður - 01.06.1996, Page 13

Pétur er minn maður - 01.06.1996, Page 13
Pétur Hafstein -traustsins verður Sá er heiðar- legur sem gerir eins vel og hann getur - segir Inga Asta í viötali við Hrafn Jökulsson um uppvöxt og bakgrunn, tónlist og trúarlíf, fjölskyldumál - og Pétur Kr. Hafstein. Mér finnst þetta hafa verið rnjög skemmtilegt," svarar Inga Asta inni- lega, þegar ég spyr hvemig henni hafi fundist að hafa formálalaust lent í kastljósinu miðju í þjóðntálaumræð- unni. Hún segir að þetta hafi ekki síð- ur verið spennandi fyrir Pétur, enda hefur liann síðustu ár unnið á einhveij- um lokaðasta vinnustað á Islandi. „Við höfunt kynnst óskaplega ntörgu fólki. Þetta hefur verið bæði gefandi og þroskandi. Við kynnumst hlulum sem við ella hefðum aldrei komist í snertingu við. Mér finnst þetta mjög spennandi, og hvemig sent fer hljótuni við að standa uppi með mikla reynslu. Sérstaklega er gaman að fara unt land- ið og sjá að hver staður hefur sín ein- kenni. Mér finnst líka ntjög áhugavert að heimsækja öll fyrirtækin og sjá hvað er að gerast þar.“ Hún tekur á móti mér á heimili þeirra Péturs við Einimel. Muni ég rétt hefur Einimelur oftar en einu sinni verið valinn fallegasta gata Reykjavík- ur: garðarnir eru vel hirtir og húsin reisuleg. Heimili Ingu Ástu og Péturs er í senn fágað og menningarlegt: Ijöl- breytilegt úrval málverka á veggjum, gömul og virðuleg húsgögn, gott bókasafn og glæsilegur flygill. Inga Ásta hefur heillað marga með framgöngu sinni í kosningabaráttunni. Hún er ákaflega blátt áfram og einlæg, og það er stutt í smitandi hláturinn. En jafnframt þarf enginn að velkjast í vafa um að þessi kona veit hvað hún vill. Hún er píanókennari, þriggja bama móðir - og kannski næsta húsfreyja á Bessastöðum. Þegar við emm sest niður yfir kaffi í stofunni spyr ég hvemig henni finn- ist fjölmiðlar hafa staðið sig í kosn- ingabaráttunni. „Þetta er nú svolítið viðkvæm spurning!" svarar hún og hugsar sig um. Velur orðin af kostgæfni: „Mis- jafnlega vel, verð ég að segja. Sumir fjölmiðlar hafa staðið sig mjög vel. Einkum hafa smærri ijölmiðlamir lagt sig fram, blöð einsog Dagur og Al- þýðublaðið. Allir sem hafa haft sam- band við okkur hafa lagt sig fram um að skrifa góðar greinar, taka góðar ntyndir og hafa gefið sér góðan tíma. Fjölmiðlar hafa mikla ábyrgð gagn- vart þjóðinni, ekki bara frambjóðend- um.“ Heyrt margar skemmtilegar sögur Ég spyr hvernig synirnir þrír hafa tekið allri athyglinni og umfjöllun íjölmiðla uppá síðkastið. „Sá elsti er víðsfjarri góðu gamni og sleppur vel. Hann heitir Jóhann Haukur, sautján ára, og er við nám í íþróttamenntaskóla í Noregi. Hann fréttir vikulega hvað er að gerast, en ég hugsa að honum brygði við að koma heim og sjá pabba og mömrnu aftan á öllurn strætisvögnum! Sá sem er þrettán ára er klipptur af fjölskyldu- myndunum og vill ekki konia í blöð- um og sjónvarpi, en hann tekur þessu mjög vel. Hann vill ekki vera í sviðs- Ijósinu, og við höfum tekið fullt tillit til þess. Sá yngsti er átta ára og vill eðlilega vera á öllum myndunum. Þetta em þrír ólíkir pólar, en allir hafa þeir tekið þessu vel. Eðlilega þurfa börn langan tíma til að átta sig á þessu, og við verðum bara að vona að það sem við emm að leggja á strákana muni þroska þá og hafa jákvæð áhrif.“ Kjaftasögur og baktal em hvimleið- ir, en að því er virðist óhjákvæmilegir, fylgifiskar kosningabaráttunnar. Ég spyr Ingu Ástu hvort hún haldi að mikið sé slúðrað. „Já, já, ég hef heyrt margar skemmtilegar sögur,“ segir hún og hlær hjartanlega. „Yfirleitt finnst mér þær mjög fyndnar. Það stóð í mér kaffið þegar ég las Dagfara þarsem hann ijallaði um frambjóðendur. Ég lél Ijósrita það í stórum stíl og dreifa, nteðal annars á Isafirði þarsem fólk þekkir okkur. Þar var sagt: Pétur er traustsins verður, það stendur aftan á strætó og strætó skrökvar ekki! Það var líka sagt að Inga Ásta sé píanó- kennari og Pétur hafi hitt nentendur hennar og meira að segja talað við þá... Hann hafi jafnvel talað líka við nokkra sem hann ekki þekkir." Aftur hlær hún glaðlega. Bætir svo við: „Kjaftasögumar hafa ekki verið ljótar. Einhver sagði í þjóðarsálinni að Pétur hefði aldrei viljað fara úr sýslumanns- búningnum og alltaf verið í honum fyrir vestan. Þetta fannst mér náttúr- lega mjög fyndið af því ég veit hvað hann þoldi illa að fara í þennan bún- ing. Pétur neyddist til að fara í búning- inn þegar hann þurfti að sinna emb- ættiserindum, en honum var raun að því að klæðast þessu skarti. Okk^ur fannst nú bara fyndið að heyra þetta. Ég held að ef maður hefur hreinan skjöld taki rnaður ekki nærri sér ein- hvetjar sögur." Tökum því sem að höndum ber Ég spyr hvort henni muni reynast erfitt að sætta sig við það, ef Pétur nær ekki kjöri. Svarið er ákveðið: „Nei. Við tökum hverju sem að höndunt ber. Þegar framboð var nefnt í fyrsta sinn, í október í fyrra, var þetta ákaflega Ijani okkur. Við höfunt ekki átt þann draurn áratugum saman að Mér fínnst svolítið skrýtið, að það er stundum sett fram með neikvæðum formerkjum að Pétur sé hógvær og vammlaus. Þeim kostum hans, sem ég féll fyrir, var stillt upp sem göllum af sumu fólki. Því er ég enganveginn sammála, en þetta mun þjóðin dæma um. komast til Bessastaða. Það var ekki fyrren eftir páska að okkur var eigin- lega hrint fram af bjargbrúninni, og við höfum varla haft tíma til að hugsa um þessar tilfinningar eða setja þær í einhvem búning. Nái Pétur ekki kjöri finnst mér það verst gagnvart öllu því góða fólki sem hefur dottið ofiiti úr himnum og er að vinna baki brotnu fyrir okkur. Ég veit ekki hvaðan allt þetta fólk er kornið, en það flykkfet að okkur og er reiðubúið að vinna ll'yrir okkur dag og nótt. Ég hef altirei kynnst öðru eins, og mér fyndist Iþað sárast gagnvart þessu fólki ef Pétur næði ekki kjöri. Við erum alsæl ein- sog við höfum það, Pétur er í goðu starfi og ég er nýbúin að stofna tónl ist- arskóla. En ég ftnn líka að þessi t mi breytir okkur.“ En gefum okkur að Pe'tur nái kj iri. Hvert er þá í þi'num huga hlutverk Jvr- setafrúar? „Þá ntun ég að sjálfsögðu gera allt sem í mínu valdi stendur til að axla þá ábyrgð sem embættið leggur okkur santeiginlega á herðar. Það er augljóst að ég gæti ekki kennt áfram við tón- listarskólann, þar erunt við með unga krakka sem þurfa aga og aðhald, og það þýðir ekkert að segja: Nú þarf ég að skreppa í opinbera heimsókn eða taka á móti gestum, og get ekki sinnt ykkur fyrren í næstu viku. Það gengur ekki upp. Aftur á móti hef ég mjög gaman af því að kenna eldri nemend- um, fullorðnu fólki, og það hefur verið samningsatriði við þá hvemig kennsl- unni er hagað. Fullorðið fólk þolir sveigjanleika í námi, svo ég sé alveg fyrir mér að ég gæti kennt áfram. Það myndi ég hinsvegar gera í einkatímum og væntanlega bara í litlum mæli.“ Atorkusamur krakki í Vesturbænum Við ákveðunt að hvíla okkur aðeins á forsetamálum og ég spyr um bak- gmnn og uppvöxt. Inga Ásta fæddist í Neskaupstað þar sem foreldrar hennar bjuggu í sjö ár, og faðir hennar var apótekari. Ung flutti hún til Reykja- víkur og ólst upp í Vesturbænum, og gekk hina hefðbundnu leið gegnurn Melaskóla, Hagaskóla og MR. Hún segist hafa verið lifandi og athafna- sarnur krakki, og það kemur heirn og saman við það sem æskufélagar henn- ar höfðu sagt mér. Hún stundaði hestamennsku og handbolta, og bytj- aði ung í tónlistarskóla. „Ég fékk rnjög gott uppeldi,'1 segir hún. „Foreldrar mínir leituðust við leyfa mér að njóta þess sem hægt var. Þetta á við urn marga af þeirra kyn- slóð: fólk sem lagði gríðarlega hart að sér en gat lítið veitt sér og vildi þess- vegna láta drauma sína rætast í böm- unum. Þessvegna fékk ég tækifæri til að fara í tónlistarskóla og til útlanda á surnrin að læra tungumál. Þau lögðu mikið á sig til að við systkinin gætum notið þess sem vissulega vom nokkur forréttindi." Inga Ásta fór til Danmerkur 13 ára að passa börn, var á sumarskóla á Bretlandi og vann sumarlangt í Frakk- landi. Þá lærði hún tungumálin og það kom sér vel þegar hún, iýrir einskæra tilviljun, varð leiðsögumaður erlendra ferðamanna á íslandi. Upphaflega ætl- aði hún einungis að fara eina ferð sem leiðsögumaður en sumrin urðu tíu áð- ur en yfir lauk. Félagar Ingu Ástu úr menntaskóla minnast hennar sem sjálfstæðrar og lífsglaðrar stúlku sem lét heilmikið að sér kveða. „Við vomrn að vakna til lífsins og okkur fannst allt svo spennandi. Ég sótti hvaðeina sem var í boði: Við fór- um á allar ntálverkasýningar og tón- leika, við sóttum alla fyrirlestra, hvort sem þeir voru um heimspeki eða stjómmál. Vinimir vom annaðhvort í Fylkingunni eða Heimdalli, þannig að við sóttum fundi hjá báðum og það var mikið rifist unt pólitík í kringum mig.“ Jafnframt félagslífinu sent fylgdi skólanum var Inga Ásta á kafi í hesta- -iraustsins vcrður

x

Pétur er minn maður

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Pétur er minn maður
https://timarit.is/publication/809

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.