Líf og list - 01.06.1950, Blaðsíða 7

Serkin, sem hafa leikið fyrir mig
hérna í stofunni minni og mér
verður ógleymanlegt. Af píanó-
leikurum þeim, sem ég hef heyrt og
séð, met ég einna mest þá Serkin og
Gieseking. Ég skil ekki alltaf klass-
íska músík. En ég hef þá seinna
komizt að raun um, að það stafaði
af engu öðru en því, að hún vax
ekki rétt túlkuð. Það var gleðileg-
ur viðburður, að sinfóníuhljóm-
andi málurum geðjast mér einna
bezt að Matisse. Myndir hans eru
dásamlega einfaldar. En meistari
allra meistara verður ætíð í mínum
augum Rembrandt. Það eru ein-
hver dulmögn í honum. Hvað er
sambærilegt við hið gagnsæja
myrkur í myndum hans? Og hann
er ábyggilega norrænn. Það er ein-
hver norræn mystík í honum.
Hann minnir einna helzt á Hall-
Stravinsky. Margt af ágætustu list
er í rauninni að einhverju leyti ab-
strakt. Það getur bókstaflega verið
nauðsynlegt að abstrahera, af því
að það er ekki hægt að stæla nátt-
úruna. En því verður að setja ein-
hverjar skorður. Við verðum að
halda okkur við jörðina.
Vér vorum nærri búnir að
gleyma því, sem listamaðurinn
Ásgrímur
Jónsson:
Sjómenn.
sveitin okkar komst á laggirnar. Al-
þingismenn vildu ekki veita henni
ríkisstyrk. Það var eins og við mátti
búast. Enda kann það ekki góðri
lukku að stýra, þegar stjórnmála-
menn okkar fara að skipta sér af
listum.
— Hrífist þér enn af sömu er-
lendu málurunum og áður fyrr?
— Já. Rembrandt, Ruisdael,
Vermeer, Constable, sumir impress-
ionistarnir, einkum Renoir og
Cézanne, Gauguin, van Gogh, svo
að nokkrir séu nefndir. Af núlif-
grírn Pétursson. Hvenær kemur
fram annar eins listamaður?
— Teljið þér, að núverandi lista-
stefnur verfíi til frambúðar?
— Það held ég tæplega. Stefriur
verða aldrei langlífar í listum.
Samt geta þær látið ýmislegt gott
af sér leiða. Ég er yfirleitt ekki
hrifinn af al-abstrakt list nútíma-
málara. Margir þeirra eru þó
snjallir og skemmtilegir, t. a. m.
Picasso, sem líka hefur gert mörg
ágæt portræt, t. d. af skáldkonunni
Gertrude Stein og tónskáldinu
sagði, þegar vér komum inn úr dyr-
unum, að ef birti betur til upp úr
hádeginu, mundi hann skreppa út
úr bænum til að nota síðdegissól-
skinið. Vér rönkuðum fyrst við
oss, þegar komið var fram yfir
hádegi. Það var líka orðinn heiður
himinn, kominn tími til að skapa,
Því tjáði ekki að tefja lengur, og
nú kvöddum vér þennan elskulega
mann, þennan unga öldung, snill-
inginn með bai nshjai tað, og héld-
um út í sólskinið.
Sb
LÍF og LIST
7