Eining - 01.05.1947, Blaðsíða 7

E 1 N I N G
7
Hörð eru ummæli yðar um mig, segir drottinn. Og þér spyrjið:
Hvað höfum vér þá sagt vor í milli um þig? Þér segið: Það er til
einskis að þjóna Guði, eða hvaða ávinning höfum vér af þvi haft,
er vér varðveittum boðorð hans og gengum í sorgarbúningi fyrir
augliti drottins. Fyrir því teljum vér nú hina hrokafullu sæla. Þeir
þrifust eigi aðeins vel, þá er þeir höfðu guðleysi i frammi, heldur
freistuðu þeir og Guðs og sluppu óhegndir.
Slíkt mæla þeir hvor við annan, sem óttast drottin, og drottin
gefur gaum að því og heyrir það, og frammi fyrir augliti hans er
rituð minnisbók fyrir þá, sem óttast drottin og virða nafn hans.
Og þeir skulu vera mín eign, segir drottinn hersveitan.na, á þeitn
degi, sem ég hefst handa, og ég mun vægja þeim, eins og maður
vægir syni sínum, sem þjónar honum. Þá munuð þér aftur sjá þann
mismun, sem er á milli réttláts manns og óguðlegs, á milli þess,
sem Guði þjónar og hins, sem ekki jDjónar honum. Því sjá, dagur-
inn kemur brennandi sem ofn, og allir hrokafullir og allir þeir, er
guðleysi fremja, munu þá vera sem hjálmleggir, og dagurinn, sem
kemur, mun kveikja í þeim, segir drottinn hersveitanna, svo að
hvorki verði eftir af þeim rót né kvistur. En yfir yður, sem óttist
nafn mitt, mun réttlætissólin upp renna meðgræðslu undir vængj-
um sinum.
Malakí 3, 16 — 18; 4, 1,2.
Fálmandi mannkyn
Sagnritari að nafni Andrew Dickson
^ White hefur ritað stórverk, sem heitir:
A History of the Warfare of Science
with Theoloytj in Christendom. — Saga
baráttu vísindanna við guðfræðina í
kristindóminum.
í Þessu mikla sögulega verki kennir
margra grasa, og er þar óhemju mikill
fróðleikur. Má af slíku margt læra. Hér
er ofurlítið sýnishorn:
„Árið"1553 átti Michael Servetus líf
I sitt að verja fyrir rétti í Genf. Servetus
hafði unnið gott verk í þágu vísindanna,
meðal annars hafði hann séð um út-
gáfu af landafræði Ptólemiusar. En þar
er Gyðingalandi ekki lýst sem landi, er
fljóti í „mjólk og hunangi“, heldur eins
og það er, fremur rýru og gæðasnauðu.
Skæðasti óvinur og andstæðingur Ser-
vetusar, siðabótamaðurinn John Calvin,
i notaði þetta með ógnarafli gegn Ser-
vetusi. Árangurslaust staðhæfði hinn á-
kærði, að orð hans væru aðeins endur-
tekning á fyrri útgáfu Ptólemiusar, og
árangurslaust benti hann á, að hér væri
aðeins um landfræðilega lýsingu að
ræða, sem fullsönnuð væri. Hann fékk
aðeins það svar, að slík kenning smán-
aði Móse og svívirti freklega heilagan
^ anda“-
Annað dæmi:
Martin Lúter segir: „Fólkið lagði
eyrun að uppskrúfuðum stjarnfræðing,
sem var að reyna að sanna, að jörðin
snerist, en ekki himnarnir, festingin,
sól og tungl. Sá, sem vill þykjast vitur,
verður auðvitað að finna upp á ein-
hverju nýju, sem á að vera öllu öðru
réttara og betra. Þessir heimskingjar
vilja umsnúa allri stjarnfræðinni, en
heilög ritning segir, að Jósúa hafi boð-
ið sólinni að standa kyrri, en ekki jörð-
inni“.
Þótt Melankton væri hógvær, var
hann samt ekki eftirbátur Lúters í því
að fordæma Copernikus. Sex árum eftir
dauða Copernikusar skrifaði Melankton
á þessa leið: „Augu vor vitna það, að
himininn snýst um jörðina á 24 klukku-
stundum. En vissir menn, sem annað-
hvort elska ævintýri eða vilja sýnast
miklir hugvitsmenn, hafa nú haldið því
fram, að jörðin snúist, en ekki sólin
né stjarnakerfin . . • Það sýnir skort á
heiðarleik og velsæmi að halda slíku
fram opinberlega, og fordæmið er skað-
vnælegt. Heilbrigður hugsunarháttur
temur sér að viðurkenna þann sann-
leika, sem Guð hefur opinberað, og láta
sér hann lynda“.
Melankton vitnar því næst í orð
sálmaskáldsins og Prédikarans, er stað-
hæfi afdráttarlaust, að jörðin standi
kyrr, en sólin gangi í kringum hana og
kemur svo með átta aðrar sannanir fyr-
ir því, að jörðin geti hvergi annars
staðar verið en miðdepill algeimsins.
Svo ákafur verður þessi hógværi sið-
bótamaður, að hann leggur til, að mjög
hörðu sé beitt til þess að þagga niður
slíka kenningu og þá, er Copernikus
hafi boðað“.
Þessir siðbótamenn voru sannleiks-
'V . * ■ */'
leitandi menn, reiðubúnir til þess að
láta lífið fyrir það, sem þeir töldu dýr-
mætastan sannleika. Þeir voru einnig
lærðir háskólamenn, en samt að mörgu
leyti svo óskaplega háðir feðratrú, erfi-
kenningum og „rétttrúnaði" bæði há-
skólavísinda og kirkjukenninga- Blind-
aðir af slíkum kennisetningum varð
þeim á að fordæma brautryðjendur
hinna dásamlegustu sanninda, mennina,
sem leyfðu sér að hugsa sjálfstætt og
nota dómgreind sína, hvað sem ritning-
ar og páfi segði. Öll er því saga mann-
kynsins saga urn hið mesta ráðaleysis-
fálm skammsýnna og villuráfandi
manna. Og hættulegastir hafa þeir
menn oftast orðið meðbræðrum sínum,
sem vissastir hafa verið um óskeiku-
leik kenninga sinna og trúar, hvort held-
ur verið hefur kirkjuleg eða pólitísk.
Páskar 1947
Lífsins og Ijóssins herra,
lát yfir mannkyn renna
heilaga upprisuhátið,
hjörtun af vonaryl brenna. —
Enn þá ber kristslundinn krossinn,
kvalabikar er fylltur,
heiftin og heimskan ríkir,
heimur er flár og spilltur. —
Láttu nú páskasól Ijóma,
lýsa upp graf armyrkur.
Vertu oss upprisuundur
og endurfæðandi styrkur.
Pétur SigurSsson.
Skáldið Jóh. Magnús Bjarnason.
Lagði niður skjóma og skjöld,
skáldið orkuslinga,
hélt hann uppi hátt í öld
heiðri íslendinga.
Kristján Sigurðsson, kennari.
Ný stúka
Stofnuð var hinn 15- marz s. 1. ný
stúka á Patreksfirði og heitir hún
Patrekur. Undirbúning og stofnun ann-
aðist Arngrímur Fr. Bjarnason. Stofn-
endur voru 31. Æðstitemplar stúkunn-
ar er Salómon Einarsson forstjóri.
Eining fagnar sérstaklega, að Pat-
reksfjörður er kominn aftur með í sveit
hinna skipulögðu átaka um bindindis-
málið og óskar hinni nýju stúku allra
heilla.
Heklugosið
Framh. af bls. 1.
snævi þakinn. Við stefnum nú lítið eitt
austar en fyrr. Við sitjum nú rólegir
í sætum okkar og tölum varla orð- Þetta
hefur verið svo æsandi og stórfenglegt,
að við erum allir þreyttir og sitjum því
rólegir. Við*fljúgum yfir mitt Þingvalla-
vatn og innan stundar inn yfir bæinn.
Og gott er að koma heim aftur. Bless-
aður norðanvindurinn að hlífa okkur
við ösku, myrkri og öðrum óhugnaði frá
Heklu. Heillakarlinn Norðri, honum er
ekki alls varnað.