Neisti - 11.05.1940, Blaðsíða 2

2
NEISTI
andi skeyti til Kaupmannahafnar,
frá kau'pfélagsstjóranum:
Geng að tilboðinu geri ráð
fyrir sex mánaða gjaldfresti.
Sigurður.
Vissi eg ekki annað en allt væri
í lagi með þessi kaup, a. m. k.
hafði KFS sjálft samþykkt kaupin
beint til umboðsfirmans í Kaup-
mannahöfn og stóð ekki á neinu
öðru en KFS setti tilskylda trygg-
ingu.
Hinn 22/7 barst mér svo eftir-
farandi símskeyti m. a.:
Tryggingarskeyti Útuegsbank-
ans Hafnarfirma Zachodnibank
algjörlega ófullnœgjandi þar
sem bœði óljós og óstaðfest
skeytið til Zachodnibank hafði
ekki einu sinni umsaminn kon-
trollykil bankanna stop Treysti
þér umsjá Útvegsbankinn dag-
sími jafnvel okkar kostnað eftir-
farandi garantitexta til Bank
Gospodarstwa Krajowegc Gdynia
og muni símlykilinn.
(Svo kemur fyrirmynd að skeytinuh
Þegar í slíkt óefni var komið,
bað Sig. Tómasson mig að beita
persónulegum áhrifum mínum til
þess að KFS ekki yrði skaðabóta-
skylt við firmað, sem átti að af-
greiða kolin. Þetta kallar Aðal-
björn, að við Sigurður hefðum
orðið sammála um, að ekki væri
hægt að sinna þessum viðskiptum.
Fáheyrð ósvífni. Eg sá síðan um
að kolafarmur sá sem keyptur var
frá Ernst Ryberg kæmi hingað og
þurfti meira að segja að ábyrgjast
persónulega greiðslur á andvirði
hans, sem eg og gerði samkvæmt
beiðni S. T.
IV.
Eg hefi nú hér að framan sýnt
fram á skrök Aðalbjarnar í þessu
máli, að því er snertir magn og
afgreiðslu, en heldur ekki önnur
atriði sem hann skýrir frá í þessu
máli, hafa við rök að styðjast.
Hann segir að bankatrygging
hafi verið ófáanleg. Loforð var þó
fengið fyrir bankatryggingu, og
þá um leið yfirfærslu þó að svo
óhönduglega tækist til, sem raun
ber vitni um.
Þá kemur hann með þá vizku sína,
að ekki hefði verið unnt að fá
kolin utan Englands vegna brezk-
íslenzka samningsins. Ójá, það
er nú svo. Þegar kolafarmurinn
loksins kom í ágústlok, þá hafði
hvorki Aðalbj. né kaupfélagsstjóri
hugmynd um að Ieyfi þyrfti, en
auðvelt fyrir Aðalbjörn að vera
vitran nú. Hitt vil eg svo benda
á. að bæði Djúpuvík, Kveldúlfur
o. fl. fengu stóra kolafarma í milli-
tíðinni frá Þýzkalandi. Hefðu því
þessir farmar komið eins og til-
boðið gerir ráð fyrir, hefðu þeir
komið á undan þeim förmum og
því engir örðugleikar verið á að
fá leyfi.
Hugleiðingar Aðalbjörns um
»bjánaskapinn« og vextina get eg
látiö afskiptalitlar. Þær falla þegar
um sjálfar sig vegna þeirra skýr-
inga er hér hafa fram komið. Þó
má á það benda, að engir vextir
áttu að greiðast í 6 mánuði ogað
kolin áttu að afgreiðast í 3 förm-
um og vextir vitanlega aðeins að
reiknast eftir að 6 mán. voru liðn-
ir frá afgreiðslu hvers farms fyrir
sig. Heldur ekki þurfti KFS á að
halda peningum til greiðslu alls
kolaverðsins, heldur einungis fyrir
fyrsta farminn eftir 6 mánuði frá
afgreiðslu hans eða þegar annar
farmurinn kom og svo koll af
kolli. Þetta hlýtur að vera ljóst
hverjum manni sem símskeytið les,
nema Aðalbirni.
Rýrnun og geymslupláss læt eg
þegar af framkomnum upplýsing-
um afskiptalaust.
V.
Allar ráðstafanir voru gerðar,
segir Aðalbjörn, þannig, að hvorki
stjórn KFS né öðrum var kunnugt
um, að strið brytist út s.l. haust.
Það er nú svo. Að vísu er það
rétt, að þegar kolin voru keypt-
mun það ekki hafa hvarflað að
neinum. En eftir að Stalin og
Hitler gerðu vináttusamning sjnn,
var öllum það ljóst, að til átaka
hlyti að koma milli Þýzkalands
og Póllands, en Aðalbjörn hefir
þó þá afsökun, sem aðrir sann-
trúaðir og rétttrúaðir kommúnistar,
að hann prédikaði það og gerir
sennilega enn, að samningur Hitlers
og Stalins hafi verið gerður til
þess að tryggja friðinn í álfunni!!
VI.
Eg hefi nú hér að framan rakið
lið fyrir lið ■>koIahistoríu« Aðal-
björns og sýnt fram á það, að
ekkert, bókstaflega ekki eitt atriði
hefirviðminsturök að styðjast,held-
urer þetta æfintýri eitt. Er þá að
athuga, hvernig þetta æfintýri og
eða skröksaga er til orðin.
Jú, svo stendur á, að aðalfundur
KFS stendur fyrir dyrum og þar á
að kjósa í stjórn. Einhver sann-
leikselskandi og fróm sála, sem
vill fá upplýsingar um KFS og um
leið veita meðbræðrum sínum
hlutdeild þar í, snýr sér auðvitað
rétta leið og biður formann stjórn-
ar KFS um blaðaviðtal. Meðal
ánnars spyr þessi fróma sála,
hvort KFS hafi átt kost á að birgja
sig upp með ódýr kol og spyr
»Hver er sannleikurinn í þessu
koIamáIi?«
Aðalbjörn er ekki seinn til svara^
Jú.»SannIeikurinn ersá...« ogsíðan
kemur heillöng romsa ósanninda-
vaðals, sem eg nú hefi hrakið lið
fyrir lið.
VII.
Kafli sá, sem hér hefir verið
gerður að umtalsefni, úr viðtali
Aðalbjörns, er í senn óskynsam-
legur, ósvífinn og skaðlegur áliti
KFS, og ódrengilegur.
Oskynsamlðgur er hann vegna
þess, að jafnvel þó hann treysti
því, að kaupfélagsstjóri væri bú-
inn að »týna« símskeytinu með
tilboðinu, mátti hann vita, að eg
gæti alltaf fengið símskeytið aftur
og ósannindi hans og blekkingar
hlytu að verða lýðum kunn.
Osvifinn og skaðlegur áliti KFS,
vegna þess, að hann ber erlendu
firma á brýn svik, enda þótt hann
viti, að um slíkt var ekki að ræða
heldur hitt, að um vanefndir var
að ræða af hálfu KFS.
Ódrengilegur gagnvart mér, —
sem ekki var við öðru að búast—
þar sem eg var fjarverandi og
gat ekki mætt á aðalfundi KFS til
þess að hrekja staðleysur hans og
ósannindi. Tilgangurinn helgar með-
alið segja kommúnistar og Jesú-
ítar, og svo mun einnig hér vera.
Enda gera þeir engan mun þess,
hvort um samvinpu eða beinan
fjandskap er að ræða flokka á
milli. Bendir þetta óneitanlega til
þess, hvert fyrirmyndin er sótt og
hvers er að vænta úr þeirri átt.
Menn athugi vináttusamninga þá,
sem Hitler og Stalin hafa gert við
nágranna sína, til þess eins, að
svíkja þá við hentugt tækifæri,
eins og báðir þessir dánumenn
nú hafa gert. í annari grein í
sama blaði Mjölnis kemur þetta
þó e. t. v. enn skýrar í ljós, þar
■(
;
r
/
>
f
i