Unga Ísland - 01.01.1905, Blaðsíða 6

4'
ÚNGA ÍSLAND
á honum er og að þeim sjálfum er
um að kenna, að miklu leyti, hvaða
tökum lífið tekur á þeim. En í stað
þess kenna þeir um meðbræðrum sín-
um, heiminum, óviðráðanlegum og
ófyrirsjáanlegum orsökum, hendingum
og tilviljunum, það sem þeir mega
sjálfa sig um saka og á rót sína að
rekja til þeirra sjálfra. Þeir gleyma
því að hver er sinnar hamingju smið-
ur, ef ekki að öllu leyti, þá þó að
miklum mun.
Myndin hjerna á undan sýnir og
segir frá litlu og fátæku heimili; snauðu
af auði og allsnægtum, en auðugu af
gleði og friði, ánægju og vonum.
Móðirin kemur inn til barnanna á ný-
ársdagsmorguninn með nýársgjafirnar
þeirra. Þær eru hvorki stórar nje
dýrar, en þær eru gefnar af heilum
hug og þegnar með glöðu og barns-
legu hjartaog innilegu þakklæti,eins og
hinni saklausu æsku er eiginlegt. Þær
eru rjettar fram af örlátustu og holl-
ustu hendinni, sem lífið á, hönd móð-
urástarinnar, því að henni er mesta
gleðin og ánægjan að gleðja og hugga,
blessa og friða börnin sín. Með
þeirri viðkvæmni og hita, sem móður-
ástin ein á í eigu sinni, óskar hún
börnum sínum gleðilegs nýárs og
blessunar og heillaáöllum ókomnum
æfidögum. Hún óskar þess að þau
verði góð og efnileg börn, sem vaxa
megi og þroskast í öllu því, sem er
gott, fagurt, satt og rjett. Hún óskar
og þráir, að hún megi bera giftu til
og sjer megi endast aldur til þess að
ala þau vel upp og innræta þeim allt,
sem er hollt og hreint, gjörir þau at-
hugul oghugsandi, reglusöm,sparsöm,
einörð, sjálfstæð og kjarktnikil, svo
að þau, er stundir líða fram, og þau
verða fullorðin, megi verða nýtir
menn í þjóðfjelaginu og ættjörðinni
til blessunar og sóma.
Góð og hugsandi móðir er sjer þess
ætíð meðvitandi, að hún áað alabörnin
sín upp fyrir þjóðfjelagið og fóstur-
jörðina. Hún kennir þeim því snemma
að elskaættjörðina,sem er þeirra önnur
móðir. Hún vekur lotningu og virðingu
hjá þeim á þeim kröfum, sem fóstur-
jörðin gjörir til allra sinna barna. Hún
innrætir þeim öllum stundum,að þessar
kröfur sjeu heilagar og frá þeim megi
ekki víkja að ósekju. —
Gleði, friður og blessun vefji frjáls-
um faðmi öll heimili þessa lands á
nýja árinu.
Frá Svisslandi
er myndin á næstu blaðsiðu. í því landi
er landslag að mörgu líkt og hjer á
landi, fjöllótt mjög og hálendi með
jöklum og snæbreiðum, en fagrir og
frjóir skógdalir í milli.
A myndinni sjezt gil eða gjá með
rimlabrú yfir. Eins og áður er get-
ið eru í landi þessu víða skógar tölu-
verðir og fella Svisslendingar úr þeim
stór trje og leggja lítt tegld yfir þessi
gil, sem mikið er um í fjöllunum á
Svisslandi. Slíkar brýr eru óvíðahjer
á landi. Þó hefi jeg sjeð þær yfir
þröngum gljúfrum til fjalla og afrjetta
á beitarhúsaleið, en hvergi eru þær
nú í byggðum á almannafæri.
Takið þið vel eptir þessari mynd
ogfestið í minni, því hún er bæði fall-
eg og alleinkennileg Myndir eru alls
ekki búnar til út í loptið hugsunar-
laust og tilganglaust, heldur til þess
í senn að gleðja og gagna. Ekkert
er svo smátt og lítilsvirði að eigi megi
hafa gagn af því, ef það er skynsam-
lega og grandgæfilega yfirvegað og
hugleitt. Það smáa, sem lítið ber á
er opt meira virði, en það, sem stærra
sýnist og meira gengur í augun.
Á smámunum skerpist athyglið bezt.
Þegar þið eruð búin að skoða þessa