Unga Ísland - 01.07.1905, Blaðsíða 5

UNGA ÍSLAND
5B
ft'á honum og hversu hann sje óargur
°g ægilegur viðfangs.
Sö gur þessar eru j)ó ýkjur einar og
hugarburður villimanna, enda er nú
lítill trúnaður á þær lagður.
Ef satt skal segja, þá er hann mjög
ragur og huglaus að eðlisfari. En ef
hann á líf sitt að verja og eigi er und-
ankomu auðið, þá verst hann af mik-
illi hreysti og hugrekki og eirir engu.
Gorillaapinn elur aldur sinn í smá-
hópum.
Optast gjöra tvær fjölskyldur fjelag
með sjer og fylgjast að. Þó eru þær
aldrei til lengdar á sömu slóðum, held-
ur flytja sig iðulega vistferlum og eru
á sífeldum ferli.
m
Ondi n.
Það var á stekkjatímanum, sem ]>essi
saga gerðist.
Ari hjet lítill drengur, ljóshærður.
Hann átti að ganga kringum lambærn-
ar hjá foreldrum sinum og smala þeim
hl stekkjar á kvöldin. Honum þótti
ósköp garnan að því og leysti verk sitt
trúlega af hendi. Lömbin voru fjörug
°8 spretthörð eins og hann, Ijeku og
stukku um grundir og bala, hóla og
hæðir umhverfis mæður sínar.
Ara veitti erfitt að ná þeim úti, nema
þeim, sem yngst voru, en í stekknum
skoðaði hann þau og handljek að vild
sinni.
Hann fann opt egg ýmissa fugla,
l'egar hann var að smala. Þótti hon-
Ul)1 sú fundur mjög góður og gerði á
s>g margan krókinn lil þess að leita
þeirra. Var hann þá hróðugur mjög
°g glaður í skapi er hann kom á stekk-
11111 nieð eggihúfunni sinni. En aldrei
v’ddi hann sýna þau stekkjarfólkinu nje
se8ja því, hversu mörg ]iau væru. því
að niamma hans átti jafnan að sjá
þau fyrst, dást að og samfagna drengn-
um sínum.
Einu sinni var hann á heimleið með
ærnar. Kvöldið var kyrrt og blítt, sól-
sælt og yndislegt eins og vorkvöld eru
opt til sveita á Islandi. Ánum varheitt
og ómótt í ullarfeldinum, því að enn
þá var eigi búið að rýja þær. Þær
fóru hægt og bítandi, ráku upp jarm
við og við. þegar þær söknuðu lamb-
anna sinna, sem lötruðu langt á eptir
seint og letilega í blíðviðrinu, svotóku þau
kipp og þutu í einum spretti til þeirra,
hlupu undir þær og fengu sjer góðan
og sætan mjólkurteyg.
Hann var nú kominn heim undir
stekkinn, sem stóð á rennsljettum gras
eyrum fram við ána. Hún rann lygn
og tær fram til sævar og myndaði nes
og hólma hjer og þar.
Hann var hugfanginn af náttúrufeg-
urðinni og veðuryndinu. Svona fag-
urt kvöld fannst honum hann aldrei tiafa
lifað. Fuglarnir kvökuðu í móum og
mýrum, á holtum og hæðum. Alstað-
ar var lifogfjör, friður og yndi. Eggja-
mæðunnar flugu upp í kring um hann
og læddust hræddar og kviðnar eptir
lautum og gjótum.
Þenna dag hafði hann fundið óvenju-
mikið af eggjum. Hann var því mjög
áriægður og gaf öllum frið og grið
þetta kvöld. Þó var honum ríkt i skapi
að reyna að finna andarhreiður, sem
hann Jx'itlist vita, að væri einhversstað-
ar í árbakkanum. Hann hafði opt sjeð
hana synda á ánni, en aldrei getað
þefað uppi hreiörið hennar. Þó var
hann snillingur i þeirri gre'n, enda
vissi hann það vel sjálfur. Þess vegna
þótti honum sárt að geta eigi liaft upp
á því.
Nú hugsaði hann sjer að láta til
skarar skríða livað sein ]iað ko taði.
Hann þræddi ])ví árbakkann og tók
nákvæmlega eplir öllu þar í grendinni.
Hann skimaði ofan í bverja holu og