Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1955, Page 65

SKÚLI JOHNSON
47
(B- A. Hons.), og 1917 fékk hann
ttieistaranafnbót (M. A. Hons.) frá
sama skóla. Prófritgjörð Skúla hét
A ceniury of Icelandic sonnei
wriiing, og má geta þess, að á árinu
1915 má finna í Heimskringlu nokkr-
ar íslenzkar sónettur í enskri þýð-
ln§u Skúla jafnframt frumsömdum
sónettum á ensku.
Kennsla var ævistarf Skúla. Hann
kenndi fyrst í eitt ár (1914—15) við
St. John’s High School í Winnipeg.
_1® 1915 byrjaði hann kennslu í
grísku og latínu við Wesley College
hélt henni áfram þar til 1927.
f’egar séra Friðrik J. Bergmann dó
918, tók Skúli við íslenzkukennslu
n Wesley. Frá 1920 þar til 1927 var
,11 deildarstjóri (Dean of Arts and
cience) á Wesley, og á tímabilinu
32 átti hann sæti í stjórnar-
nefnd skólans (Board of Regents).
Skúli var skipaður kennari í
gnsku og latínu við Manitoba há-
® ola árið 1927 og formaður þeirrar
eildar 1940. Hélt hann þeirri stöðu
1 dauðadags. Árið 1954 veittist hon-
nm sá heiður að vera kjörinn með-
lrtlnr Royal Society of Canada.
a a aðeins örfáir íslendingar verið
kosnir meðlimir þess virðulega
félagsskapar.
Eins og ég tók fram, hafði Skúli
ekki meira yndi af öðru en kennslu
og þar næst af ritstörfum. Hér er
þess ekki kostur að greina frá rit-
störfum hans, enda væri það ærið
efni í langa ritgerð. Hann þýddi
ógrynni öll úr latínu, grísku og ís-
lenzku. Mikið af þýðingum Skúla á
íslenzkum kvæðum hafa birzt í ís-
lenzku blöðunum, Lögbergi og
Heimskringlu. Af þýðingum hans úr
latnesku og grísku hefur lítið annað
birzt en Selecied odes of Horace,
er prentuð var 1952 að nokkru að
tilhlutun Manitoba háskóla.
Eitthvað orti Skúli af frumsömd-
um ljóðum en ekki hefi ég séð mikið
af þeim, enda ætla ég, að fá þeirra
hafi verið prentuð. Ég minnist samt
eins kvæðis, er birtist í Heims-
kringlu 16. des. 1915, af því að í því
speglast ást Skúla til íslands. Skúli
var aldrei með neinn þjóðargorgeir,
en ekki leikur það á tveim tungum,
að hann unni íslandi og íslenzkri
menningu. Tek ég hér upp nokkur
erindi úr þessu kvæði, sem er ort
til íslands:
1 did not know thee, yet my parents knew
Thy native air and nature undefiled.
By thy stern weaning they to strength uppgrew
and won their worth — and I was their true child.
I did not know thee, yet the history
Of heroes that with thee have lived and died
Was all idited on my memory
And o’er their fate I oft in spirit cried.
I did not know thee, yet the immigrants
To this our home, from thy far fastness borne,
Brought o’er with them a breath that ever chants
Of wider view and winsome northern bourne.