Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1961, Síða 26

8
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
frænda þeirra austan hafs aukizt
stórum.
Hvert ár býr yfir sínum erfiðleik-
um, en rétt er að hugfesta einnig,
að á hverju ári ganga ýmsir hlutir
í vil. Hollvættir Þjóðræknisfélagsins
hafa stundum dugað því svo vel, að
jafnvel hinum bjartsýnustu í hópi
félagsmanna hefir reynzt það um
megn að spá fyrir um velgengni fé-
lagsins. Á þetta einkum við um sam-
skiptin við Ísland.
Að vanda var mjög rætt um hin
gagnkvæmu menningartengsl á hinu
fertugasta og öðru ársþingi Þjóð-
ræknisfélagsins síðast liðið ár. Komu
ræður manna víða niður, og leizt
mörgum, að vel hefði tekizt til um
frændræknina á liðnu ári. Fæstum
mun þá hafa boðið í grun, að næsta
ár tæki hinu fyrra fram, og var þó
svartsýni víðs fjarri þinggestum. En
nú leyfist okkur á hinu fertugasta
og þriðja ársþingi Þjóðræknisfélags
íslendinga í Vesturheimi að fella
dóm um það árið, sem fram undan
var í fyrra, en þá óliðið. Er ekki efa-
mál, að menn muni ljúka upp einum
munni um, að það ár hafi orðið við-
burðaríkast í sögu Þjóðræknisfélags-
ins frá upphafi. En á árinu taldi fé-
lagið meðal gesta sinna forsetahjón
íslands, herra Ásgeir Ásgeirsson og
frú Dóru Þórhallsdóttur.
Forsetaembættið er æðsta tákn
lýðfrjálsar þjóðar. Meðal íslendinga
leikur mikil birta um það embætti.
Það minnir menn ekki einungis á
aldalanga baráttu við ofureflið, sem
lauk með endurreisn hins íslenzka
lýðveldis. Það á og að vera hverjum
íslendingi hvöt til þess að standa
dyggilega vörð um frelsi sitt og
menningarerfðir, þessa dýrgripi,
sem engin þjóð vildi án vera.
Þegar þjóðhöfðingi íslands heim-
sækir Kanada í boði landsstjórnar-
innar, er um gagnkvæma virðingu
að ræða. í heimboðinu sjálfu felst
mikil viðurkenning, og vissulega er
það mikil virðing að taka á móti
æðsta manni hins forna, en þó unga
íslenzka lýðveldis.
Kanadamenn spyrja margs um ís-
land, og finnst manni stundum, að
þar sé um langan og oft heldur fá-
farinn veg tíðindi að spyrja. Þessi
tvö lönd hafa átt minna saman að
sælda en vert væri. Vitneskja Kan-
adamanna um eylandið byggist eink-
um á kynnum af þeim þegnum kana-
dískum, sem eru íslenzkrar ættar.
Þekking íslendinga á hinu mikla
landi norðursins hefir og að vonum
verið mjög bundin við Rauðárdal-
inn og önnur þau héruð, sem landar
þeirra námu í öndverðu. Á hinum
síðari árum hefir þetta þó breytzt.
Atburðir í heimspólitík hafa skipað
báðum þjóðum á einn bekk, og
mikla eindregni sýndu þær báðar
með tillögugerð um lausn þeirra
vandamála, sem varða fiskveiðirétt-
indi einstakra þjóða í Norðurhöfum.
Við hljótum að skoða heimboð for-
seta íslands til Kanada sem sönnun
þess, að hin æðstu kanadísku stjórn-
arvöld vilji brúa það bil, sem verið
hefir landa í milli. Hlýtur slíkt að
vera óblandað fagnaðarefni öllum,
sem láta sig skipta málefni beggja
þjóðanna.
Meðan forsetahjón íslands gistu
Kanada á liðnu hausti, mátti segja,
að ísland væri á hvers manns vör-
um. Stærstu blöð landsins birtu ítar-
legar frásagnir um heimsóknina dag
hvern. Sumir dálkar þessara blaða