Læknablaðið - 01.04.1922, Blaðsíða 9

LÆKNABLAÐIÐ
55
en æskilegt væri, aö geta þvegiö fatnaö sjúkrahússins þar. Matur er ætl-
ast til að sé búinn til í eldhúsi læknis, og aö hann reki skýlið. Við örsmá
skýli kernur ekki til tals, að hafa sérstakt forstöðufólk. Þau geta þá aldrei
svarað kostnaði.
Um stærra skýlið get jeg verið fáorður. Þar eru rúmin 9, og berkla-
sjúkl. ætlað pláss á lofti. Þar er og herbergi að grípa til fyrir smitandi
sjúkl. Salernið niðri er illa sett við ytri forstofu og hlýtur frost að kom-
ast í það. Skolunarklefi er undir stiga, en mun þó fullhár.
Snigilstiginn upp á loftið er ekki allskostar hentugur fyrir sjúkraflutn-
ing, en ekki verður i alt horft. Baðklefinn er auðvitað lítill.
Hræddur er eg um, að þakið á stærri byggingunni verði dýrt. Svo er
ætíð um brotnu þökin.
Eg hefi þá bent á það helsta, sem eg hefi að athuga, og mun sumum
firinast að- jeg geri lítið úr uppdráttunum. Svo er þó ekki. Eg veit, hve
erfitt er að gera góða skipulags-uppdrætti, þegar reynt er að spara alla
hluti. og margt gott má um uppdrættina segja. Eg hefi af ásettu ráði tekið
það einkum fram. sem mjer þvkir ábótavant, til þess að vekja athygli
góðra manna á viðfangsefnunum, sem helst þyrfti að ráða enn betur
fram úr.
G. H.
Konur í Barnsnauð.
Memoranda et memorabilia úr fæðingarpraxis
eftir S t e i n g r í m M a 11 h i a s s o n.
Ruptura uteri propter foetum emphysematosum. Mors.
Eg hefi einu sinni á æfinni séð ruptura uteri og þó post mortern. Það
var 1908. Mín var vitjað til konu XII para 45 ára g. sjómanni, Hjalteyri.
Hún var komin að falli, hafði verið lasin um tíma með nokkrum hita
og verkjum í kviðnum, en þó henni reiknaðist nú fylling tímans komin,
komu engar hriðir og hún var því orðin óþolinmóð. Ellefu undangengnu
fæðingarnar höfðu allar gengið vel og ekki þurft að leita læknis. Því
fremur furðaði hana á þessu ástandi sínu og lét sækja mig til skrafs
og ráðagerða.
Konan var nokkuð præsenil og mögur. Kviðurinn í stærra lagi.
Höfuðlega, með hrygg til vinstri. Engin grindarþrengsli. Útvíkkun eng-
in, svo höfuðmót fundust ekki. Fósturhljóð heyrðust ekki, en hún þóttist
hafa fundið hræringar ])ar til fyrir stuttu.
Eg var hjá henni ásamt yfirsetukonunni eina nótt, og varð ekki vart við
neina samdrætti i leginu, en það var viðkvæmt. Um morguninn reyndi
eg skolun með heitu vatni. Hríðir komu ekki að heldur. Eg fór heim, átti
annríkt, enda fanst mér ekkert hægt að gera að svo stöddu; en símasam-
band við Hjalteyri. svo eg sagði yfirsetukonunni að láta mig vita, ef
nokkuð breyttist. Hún hélt áfram heitum skolunum og sagði mér um
kvöldið, að legopið hefði víkkað litið eitt og gengi nú dálítið en seint
Eg sagði henni að sjá til enn um stund og sprengja þá himnur. Hún gerði