Nýtt S.O.S. - 01.02.1957, Blaðsíða 11

Nýtt S. O. S.
1
stangli. Allir ern klæddir og allir með
hjörgunarbelti; enginn með lífsmarki.
Alls fundust þarna fjórtán menn. Fullir
lífsþrár og vongóðir munu þeir liafa Iagt
út á hafið. Stirðnaðir liggja þeir nú á
sendinni strönd Borkum, hlið við hlið,
þögult \ itni stórslyss, er skeð hafði þessa
nótt.
Hverjir eru þessir drukknuðu menn?
Strandfógetinn og lögreglan reynir að
komast að raun um það.
Skilríki finnast á fáum mönnum, þar
sem nöfn þeirra eru skráð. Sjómenn hera
yfirlcitt ekki veski sitt meðan á vinnu-
tíma stendur.
En einn hinna látnu er klæddur leður-
jakka, og þar finnast öll skilríki:
H. Glienke, hafnsögumaður.
Er þá auðsætt, að hafnsögumaðurinn
hefur enn verið um borð í skipinu, er það
fórst. Var skipið þá þýzkt eða útlent? Hvað
hét það, hvar búa vandamenn hinna
látnu? Frá hvaða útgerðarfélagi var skipið?
I\íenn huga nú vandlega að rekagóssi.
Allt í einu sést hjörgunarhátur á reki
skamnrt undan ströndinni.
Fiskimenn á staðnum hrinda þegar út
báti til þess að ná honum á land.
Báturinn er fullur af sjó. .4 kinnung
hans má lesa nafn skipsins, er hann til-
heyrir: IRENA OLDENDORFF.
Báturinn var mannlaus. Hann hefur
verið yfirgefinn, enda þótt hann væri ó-
skemmdur með öllu og sjófær. Eitt sund-
helti er í bátnum. Og eitt úthrunnið neyð-
arhlys.
Það er því ljóst, að neyðarmerki hafa
verið send frá hátnum. En enginn Bork-
umbúi hefur tekið eftir því. Enginn hef-
ur komið til aðstoðar þeim fjórtán mönn-
um, er án alls vafa liafa verið í þessum
hjiirgunarbát. Dauðinn beið þeirra í öld-
um hafsins.
En hvers vegna hafa þeir yfirgefið hát-
inn, þar sem þeir voru nokkurn vegirin
öniggir um líf sitt, er fiskimönnunum,
er nú draga hátinn að landi, hreinasta
ráðgáta., Enginn sjómaður yfirgefur þær
fjaljr, e'r hann flýtur á úti á opnu hafi,
nema knýjandi ástæða sé til þess. Þar virð-
ist þó hafa verið eini möguleikinn til
björgunar. Eitthvað alveg sérstætt hlýtur
að hafa skeð.
Ýmsar skýringar eru þó á þessu fyrir-
hrigði. Bátnum getur hafa hvolft í brim-
inu og önnur brimalda komið honum á
réttan kjöl aftur.
En þá væri trúlega, að einhverjir hinna
fjórtán manna hefðu getað haldið sér við
hátinn. Þeir hefðu líka vafalaust reynt að
rétta bátinn við. Einnig er auðsætt, að
hefði bátnum hvolft, þá hefðu öll bretti,
árar og árakrókar og annað lauslegt týnzt,
ásamt sundbeltinu og neyðarblysinu. Bát-
urim^ hefur því án efa fyllst af sjó, en
aldrei hvolft.
Samt sem áður hafa mennirnir yfirgef-
ið hann. Og það um miðja nótt á hafi úti.
Þetta ætlar því að verða óráðin gáta.
En fiskiinennirnir og aðrir eyjarskeggjar
telja sig geta fundið skýringu á þessu fyr-
irbæri. Það er ekki í fyrsta skipti, að svip-
aðir atburðir hafa skeð.
Hérumbil hálfa mílu sjávar frá eynni
eru langar sandgrynningar. Báturinn með
hinum fjórtán skipbrotsmönnum, er hafa
róið í áttina að eynni í stefnu á vitann,
hefur steytt á sandgTynningunum í nátt-
myrkrinu og setið þar fastur. Mennirnir
hafa trúlega haldið, að þeir væru lentir
á sandströnd Brokum-eyjar. Allshugar
fegnir, að fá fastan grunn undir fætur,
hafa þeir sem skjótast yfirgefið bátinn og