Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.01.1929, Qupperneq 51

HVAÐ GENGUR AÐ TRUARLIFINU?
Eftir R. J. Campbell, prest, D.D
DEILURNAR um almennu
bænabókina*) hafa rénað í
svip. En mörgum mun hafa komið
á óvart, hve mikinn trúaráhuga
og sannfæringarhita þessi deila
leiddi í ljós. Menn í öðrum lönd-
um voru hissa. Jeg hefi nokkrum
sinnum verið á ferð erlendis, síð-
an deila þessi hófst, og menn hafa
verið að spyrja mig, hverju það
sætti, að Englendingar sýndist
enn taka trúarbrögðin alvarlega.
Eg hef jafnan svarað því, að
Englendingar væri trúhneigðir og
auk þess fastheldnir á fornar
venjur, en trúarbrögðin væri
mönnum ekki jafn mikið alvöru-
mál nú eins og áður var.
'C’G er viss um að þetta er satt.
■*-i Umræðurnar um bænabók-
in hafa að vísu sýnt einlægari trú-
*) Á Englandi komu fram tillögur um
breytingar á almennu bænabókinni (Com-
mon Prayer Book), helgisiðabók ensku
biskupakirkjunnar, og urðu um þessar
tillögur langar og harðar deilur.
aráhuga en menn hafa orðið varir
við um langan tíma. En af því má
engan veginn ráða það, að þjóð
vor sé nú gædd sama trúaráhuga
eins og á siðaskiftatímunum eða
á dögum Cromwells eða Bunyans.
Á 16. og 17. öld voru trúmálin all-
staðar í Norðurálfunni, og ekki
sízt hér á Englandi gamla, talin
vera mesta stórmálið, sem til var.
Það er ekki nú á dögum.
Eg ræð þetta ekki af kirkju-
sókn einni saman. En það er á
allra vitorði, að hvað sem líður
deilum um bænabókina, þá er
kirkjusókn ekki svipað eins mikil
nú á dögum eins og áður var,
nema um sé að ræða einhvern frá-
bæran mann í prédikunarstól.
Sumir gera ekki mikið úr þessu,
og líta svo á, að þessu valdi öllu
fremur breyttar venjur og hátta-
lag fólksins yfirleitt heldur en
hitt, að trúrækni sé minni.
Eg er hér á öðru máli. Eg held
að það sé annað og miklu meira
en breyttir lífernishættir og venj-