Þjóðlíf - 01.03.1986, Side 64

Þjóðlíf - 01.03.1986, Side 64
ingarnir eru aftur á móti opnir og hafa ekki þessa fordóma hinna eldri. Unglingar eru gott fólk - frábærir!" ÞEIR eru: Ingólfur Sverrir Guðjónsson, leikur á hljómborð og stundar að auki lögfræðinám við Háskóla íslands, DagurHilm- arsson, leikur á bassa og stund- ar nám við Flensborgarskóla í Hafnarfirði, RichardScobie, söngvari sveitarinnarog sál- fræðinemi við Háskólann, Sig- urður Gröndat, gítarleikari og áður deildarstjóri hjá Sparisjóði Reykjavíkur og nágrennis (hvorki meira né minna!) og loks unginn í hópnum, Sigfús Örn Óitarsson er áður lamdi tromm- urnar hjá BARA-flokknum á Ak- ureyri við góðan orðstír en hefur nýlega gengið til liðs við RIKSHAVV. ÞJÓÐLÍF hitti þá Ingólf og Ric- hard að máli á ónefndu kaffihúsi í höfuðborginni fyrir skömmu og spurði grimmt um skoðanir hljómsveitarmeðlima á mannlífinu, viðhorf þeirra til lífs- ins, tónlistarstefnu og margt og margt fleira. Þjóðlíf: Erþað satt að þið heillið einkum unglingsstelpur á aldrin- um tólf til fimmtán? Ingólfur og Richard (brosa góðlátlega): Nehei! Þetta erekki alveg rétt. Við heillum að vísu unglingsstelpur, eða svo er okk- ur sagt, en unglingsstrákar hafa jafn gaman af okkar tónlist og stelpurnar. Tónlist okkar er fyrir alla. Eldra fólk, það er að segja eldra en unglingar, hefur líka gaman af okkar tónlist, en vill síður viðurkenna það. (Richard notaði reyndar orðið cool yfir hugarfar þeirra sem komnir eru yfirtvítugsaldurinn og bætir við, að íslenskirtáningarséu mjög skemmtilegir: „Það er verulega gaman að umgangast þá og tala við þá. Þeir eru svo gríðarlega opnir fyrir öllu og þora að láta aðdáun sína í Ijós ef þeim finnst eitthvað vel gert.“) Þjóðlíf: Allirykkar textar eru á ensku. Hvers vegna í ósköp- unum? Ingólfur: Það vill nú þannig til að söngvarinn okkar, hann Richard, er meiri Ameríkani en íslending- ur og honum er enskan tamari en íslenskan. Richard: Ég hugsa mikið á ensku og finnst ég ekki nógu sleipur í íslenskunni. Mér finnst líka að þessi tónlist sveifli betur á ensku en íslensku, þótt margir séu mér eflaust ósammála um það. Ingólfur: íslenskan er einfald- lega mjög óþjál og erfið til söngs. Sumar hljómsveitir hafa náð mjög góðu valdi á tungunni í sín- um söng, til dæmis Stuðmenn sem eru að mínu mati snillingar á þessu sviði, en í munni ann- arra er málið erfiðara. Þjóðlíf: En verðurþessistefna ekki til þess að íslenskan leggi upp laupana, hætti einfaldlega að vera til í munni ungra íslend- inga? Ingólfur: Vonandi ekki! Nei, ég held að það sé ástæðulaust að óttast það. Ég vil benda á að svona tónlist er meira og minna flutt á ensku um allan heim, einnig í ríkisútvarpinu, og svo hefur verið lengi. Þegar þú varst unglingur voru allir textar á ensku, einnig hjá Hljómum, og samt talar þú enn íslensku og það meira að segja ágætis ís- lensku! Ingólfur og Richard: Rifja upp ummæli Helga Péturssonar í út- varpsþætti fyrir nokkru, þar sem hann sagði það skoðun sína að flengja ætti gaura eins og RIK- SHAW á Lækjartorgi fyrir að syngja á ensku! Segja síðan: Er eitthvað betra að syngja JA-BA- BÆ?! Ríó-tríó ertæplega ís- lenskt nafn. Þeirsletta skyrinu sem eiga það! Richard: Þetta er list. Við teljum okkur listamenn og list á að fá að blómstra í því formi sem lista- menn telja henta sér best. Eiga ekki málarar að mála á íslensku fyrst popp-hljómsveitir eiga að syngja á íslensku? Ingólfur: Annars erum við ham- ingjusamir ungir menn og þetta bítur ekkert á okkur. Við viljum ekki vera með neitt skítkast út í aðra. Við gerum það sem við viljum og aðrir í bransanum gera það sem þeir vilja, okkar vegna. Þjóðlíf: Sumirhafa reyntað finna líkingu milli ykkar og DUR- m AN-DURAN, hljómsveitarinnar heimsfrægu. Eruð þið að stæla þá hljómsveit? Ingólfurog Richard: Nei. Þeir hafa ekki meiri áhrif á okkur en aðrar hljómsveitir. Allir tónlistar-# menn eru vitaskuld undir áhrif- um frá öðrum, meira og minna. Okkur finnst okkar tónlist ekkert lík því sem DURAN-DURAN eru að gera og Bretar og Ameríkan- ar, sem hafa hlustað á okkur, benda á hljómsveitir á borð við BAUHAUS og CURE sem áhrifavalda á okkar músík. Richard: Ég held að þessi sam- líking komi frekartil vegna útlits- ins en vegna tónlistarinnar. Ef við hefðum komið fram í lopa- peysum og snoðklipptir hefði engum dottið samlíkingin í hug! Ingólfur: En okkur finnst ekkert að því að vera líkt við eina fræg- ustu hljómsveit heimsins! Við tökum þessu auðvitað sem hverjum öðrum gullhömrum. Þjóðlíf: Ætlið þið að verða fræg- irog ríkir, eins og DURAN-DUR- AN? Ingólfur (hlæjandi): Við verðum tæpast ríkir á popptónlist hér á landi. Mér er sagt að lögfræð- ingar geri það gott núna í inn- heimtustörfum, svo kannski verð ég einhvern tíma ríkur á því! En í alvöru talað þá er þetta ekki okk- ar markmið. Richard: Auðvitað vilja allir hafa það gott, býst ég við, en megin- málið í lífinu er að vera ham- ingjusamur. Og hamingjan felst ekki endilega í peningum, það sér maður svo víða í kringum sig. Hamingja er það að vera ánægur með umhverfi sitt og það sem maður er að gera. Ég er ánægður með mitt starf - og afskaplega hamingjusamur! Þjóðlíf: Hérkemursamvisku- spurning. Hvað með dóp og slíkt? Er ekki mikið afslíku í því umhverfi sem þið hrærist í? Ingólfur: Við fylgjum ekki þess- ari hefðbundnu formúlu í popp- heiminum. Við tökum okkar vinnu alvarlega og dóp og áfengi skemma bara fyrir. Það hefur að- eins einu sinni komið fyrir að við værum undir áfengisáhrifum á hljómleikum og við ákváðum að láta slíkt ekki henda okkur aftur, því þetta fer alls ekki saman, ekki frekar en í annarri vinnu. Ef menn ætla að stunda áfengið í ríkum mæli enda þeirauðvitað hjá SÁÁ að lokum. Við erum samt engir Osmond-bræður! Við erum afskaplega eðlilegir á þessu sviði, förum út að skemmta okkur eins og aðrir og slíkt. En eiturlyf snertum við ekki. Richard: Eiturlyfjaneysla hefur minnkað mikið meðal tónlistar- manna í Bandaríkjunum, a.m.k. þarsem ég þekki til. Okkur var # einu sinni boðið.í kókaín-partý eftir hljómleika - og svipurinn á liðinu þegar við sögðum nei takk og fórum heim að sofa! Ingólfur: Við værum ekki á þessum stað hefðum við farið þá leið. Við rekum þetta sem fyrir- tæki. Það erorðið ansi umfangs- mikið, því við gerum allt sjálfir, en fyrirtæki ganga ekki nema vel sé haldið á spöðunum. Og þar eiga brennivín og dóp ekki heima. Þjóðlíf: Tónlistin ykkarog text- arnir. Billegt segja sumir, æðis- legtsegja aðrir. Um hvað syngið þið og hvað viljið þið með tónlist ykkar? Richard: Við semjum textana og tónlistina mikið til í samein- ingu. Þetta eru persónulegirtext- ar um hluti í mannlífinu sem við höfum upplifað. Fjalla um per- sónupólitík, ef svo má segja. Þeir fjalla um ást, hatur, gleði, sorg, einmanaleikao.s.frv. Sum- ir gagnrýna okkur fyrir að fjalla ekki um pólitík. Ég hef gaman af slíkum textum, og ég held við allir, ef þeir eru vel gerðir og tónlistin góð. Ég lít á tónlist sem afþreyingu, þ.e.a.s. okkartónlist er afþreying. Ég sé ekkert at- hugavert við það, - klassísk tón- list er ekkert annað en afþreying líka, en allir gapa nú samt yfir henni og hún er aldrei gagnrýnd fyrir þetta. Það er margt Ijótt I lífinu, mikil ósköp, en það er margt gott í því líka og það langar mig til að fjalla um. Við megum ekki eingöngu einblína á það vonda og Ijóta. Platan RIKSHAW hefur að geyma fjögur lög, sem öll fjalla um það sem Richard Scob- ie nefndi hérað ofan: persónu- pólitík. Lögin heita: Sentimental Eyes, Promises, Promises, Into the Burning Moon og The Great Wall of China. Fyrstnefnda lagið hefur náð mestum vinsældum, en öll hafa þau verið leikin í út- varpi og náð því að komast á blað yfir vinsæl lög. Geri aðrir betur með sinni fyrstu skífu. Áður en þeir Ingólfur Sverrir Guðjónsson og Richard Scobie hurfu úr kaffihúsinu á vit félaga sinna og lífsins fyrir utan, spjöll- uðum við um framtíðaráform þeirra. Þeir segjast vera í pásu frá hljómleikahaldi, enda ekki um auðugan garð að gresja hvað varðar húsnæði fyrir lifandi tónlist. Þeir vilja einnig hvíla sig á hljómleikahaldi - og leyfa aðdá- endum að fá hvíld frá sér. Það þýðir þó ekki að þeir félagar ætli að hafa það náðugt á komandi mánuðum - ekki aldeilis. Þeir verða á fullu spani við að búa til nýtt efni, æfa og aftur æfa. Því eins og berlega hefur komið í Ijós er þeirra tónlistarmottó: vinna og aftur vinna! Stefnan hefur verið tekin á aðra plötu, og þá væntanlega stóra plötu í þetta sinn. Áætlanir voru þó ekki komnar á lokastig - en framtíðin lofar þessum vinsælu og vinnu- sömu ungu mönnum góðu. 64 ÞJÓÐLÍF

x

Þjóðlíf

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðlíf
https://timarit.is/publication/1099

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.