Tímarit Máls og menningar - 01.06.1983, Side 75

Rauðhetta í munnlegri geymd
hvort nokkur — og þá er átt við þá sem lesa barnabækur — kannist
lengur við söguna „Álfkonurnar“ sem líka er hjá Perrault og greinilega
snýst um „vígsluþemað", enn ein saga um samskipti kvenna. Pað væri
ómaksins vert að kynna sér „vinsældir“ sagnanna frá Perrault og bera
saman hið upprunalega og einhliða hlutverk úlfsins sem er að „forfæra“
stúlkurnar og hina „rómantískari“ hlið sama hlutverks, prinsinn sem allt
í einu er farinn að bjarga stúlkunum. Fór karlveldið kannski að magnast
á 17. öldinni? Hefur samfélagið sem þá var þróast þegar byrjað að
afneita þeim kröftum og leyndardómum kvenlíkamans sem hylltir voru í
gamla bændasamfélaginu? Um það væri gaman að spyrja sagnfræðinga.
Að setja sögu um úlf í stað sögu um ömmu, að láta sögunni um
prinsessuna í svefnskóginum ljúka um leið og prinsinn kemur til
skjalanna er ekki bara brella, það sýnir okkur að við lifum í allt öðru
samfélagi en þar sem litlu stúlkurnar eiga að ganga títuprjónaveginn og
hesthúsa ömmu sína.
Guðrún Bjartmarsdóttir þýddi.
Yvonne Verdier er franskur mannfræðingur og grein hennar birtist fyrst í 3. hefti
franska tímaritsins Débat, júlí-ágúst 1980. Hér er greinin þýdd úr sænsku.
305