Tímarit Máls og menningar - 01.06.1991, Blaðsíða 75

3. Friedrich Nietzsche: Jenseits von Gut und Böse.
Stuttgart 1976, bls. 7-10.
4. Friedrich Nietzsche: „Von Wahrheit und Liige im
aussermoralischen Sinn.“ I Werke in drei Banden.
Miinchen (Carl Hanser Verlag) An ártals. 3. bindi,
bls.314.
5. Trond Berg Eriksen: Nietzsche og det moderne.
Oslo 1989. Bls. 72.
6. Richard Rorty: Contingency, Irony and Solidarity.
Cambridge 1989.
7. Friedrich Nietzsche: „Von Wahrheit und Liige
...“. Bls. 317.
8. Mary' Hesse: Revolutions and Reconstructions in
the Philosophy of Science. London 1980. Bls.
173.
9. Um strengjafræði sjá t.d. Stephen W. Hawking: A
Brief History ofTime. London 1988. Bls. 168-
173.
10. Þessi rökfærsla á sér rætur að rekja til Frank-
fúrtarskólans nýja en helstu fulltrúar hans eru
Jurgen Habermas, Karl-Otto Apel og Wolfgang
Kuhlmann. Wolfgang Kuhlmann: „Reflexive
Letztbegrúndung. Zur These von der unhinter-
gehbarkeit der Argumentationssituation." Zeit-
schrift fiir philosophische Forschung. Bind 35,
hft. 1 (1981).
11. Eyjólfur Kjalar Emilsson 1990. Bls. 47.
12. „We know more than we can tell.“ Michael
Polanyi: The Tacit Dimension. Garden City 1966.
Bls. 4.
13. Thomas Wolfe: You can’t go Home again. New
York 1934. Bls. 299-300.
14. Robert Walser: „Alsnjóa." (Þýðandi: Hjálmar
Sveinsson). Tímarit Máls og menningar 1990:4.
Bls. 95.
15. Einar Már Guðmundsson: Eftirmáli regndrop-
anna. Reykjavík (Almenna bókafélagið) 1986.
Bls. 59.
16. Heimspekingamir Habermas og Wellmer segja
einmitt að upplýsandi máttur listaverks sé fólginn
íhæfni þess til að opna okkur fyrir því velþekkta,
sýna með nýjum hætti. Jiirgen Habermas:
„Questions and Counter-questions." 1 R.J.
Bemstein (útg.): Hahermas and Modernity.
Cambridge 1985. Bls. 201.
17. Jón Helgason: „Afangar." Ljóöspeglar. Reykja-
vík (Námsgagnastofnun) 1989. Bls. 150.
18. Thor Vilhjálmsson: „Snjór í París." Dagar
mannsins. Reykjavík (Heimskringla) 1954. Mér
sýnist að helstu tæki skálda til að veita innsýn séu
annars vegar innlifun, hins vegar framandgerv-
ing.
19. T.S. Eliot: Four Quartets. London 1959. Bls. 15.
Ljóðlínan „In my beginning is my end“ er úr sama
verki. Bls. 23.
20. Einhverjum kann að þykja þetta helst til gróf
einföldun og benda á að höfundur á borð við
Brecht flytur sinn boðskap með kaldranalegum
og vitrænum hætti. En því má ekki gleyma að
Brecht beitir ýmsum málskrúðsbrögðum við sína
áróðursiðju sem myndu ekkert erindi eiga í fræði-
legum texta. Hæðni er hans helsta vopn eins og
berlega sést í kvæðinu um Makka hníf.
21. Hilary Putnam: „Literature, Science and Reflec-
tion.“ í Meaning and the Moral Sciences. Boston
1978. Bls. 87. „Virk þekking" er þýðing á enska
orðasambandinu „practical knowledge". Att er
við þekkingu sem varðar siðferði og stjórnmál,
réttlætið og hið góða líf.
22. Sama. Bls. 89-90.
TMM 1991:2
73