Morgunblaðið - 16.02.2015, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 16. FEBRÚAR 2015
Bílaþjónusta
GÆÐABÓN
Ármúla 17a
Opið mán.-fös. 8-18. S. 568 4310
Það besta fyrir bílinn þinn
Alþrif, djúphreinsun, mössun, teflon,
blettun, bryngljái, leðurhreinsun.
Ýmislegt
Klapparstíg 44 • Sími 562 3614
COTTAGE
DELIGHT
Bresk gæðavara
stofnað 1974
25% afsláttur
Seville Appelsínu
marmelaði
Chutney, margar gerðir
Ávaxtasultur
Annað góðgæti
Áður nú
Appelsínumarmelaði 795,- 595,-
Ávaxtasultur 895,- 670,-
Fudge 695,- 520,-
Relish/chutney 795,- 595,-
Ostastangir 895,- 670,-
FRÁBÆRAR NÆRBUXUR
Í bómull, svart og hvítt, stærðir
M, L, XL, 2X á kr. 1.995
Í stærðum S, M, L, XL á kr. 2.995
Svart og hvítt í stærðum S, M, L,
XL á kr. 1.995
Laugavegi 178, sími 551 3366.
Opið mán.-fös. 10–18,
laugardaga 10–14.
Þú mætir – við mælum og
aðstoðum.
www.misty.is
– vertu vinur
Teg: 7268 Þægilegir dömuskór úr
mjúku leðri, skinnfóðraðir með
góðum sóla. Stærðir: 36 -42. Verð:
14.785.
Teg: 7294 Vandaðir dömukuldaskór
úr mjúku leðri með hlýju fóðri og
góðum sóla. Stærðir: 36-42.
Verð: 17.785.
Teg: 5527 Vandaðir dömukuldaskór
úr mjúku leðri með hlýju fóðri og
góðum sóla. Stærðir: 36-42.
Verð: 17.785.
Teg: 802501 Dömukuldastígvél úr
mjúku leðri og fóðruð með hlýrri
lambsgæru. Góður vetrarsóli.
Stærðir: 36-42. Verð: 24.750.
Teg: 110 Há dömustígvél úr mjúku
leðri og vetrarfóðruð. Góður sóli.
Stærðir: 36-41. Verð: 24.500.
Komdu og líttu á úrvalið
hjá okkur!
Sími 551 2070.
Opið mán.-fös. 10–18,
laugardaga 10–14.
Góð þjónusta – fagleg ráðgjöf.
Sendum um allt land
www.mistyskor.is
Erum einnig á Facebook.








   
   
   
 !"  #" 
$% !
 




  
Smáauglýsingar
✝ Jens Sum-arliðason fædd-
ist á Ísafirði 19.
apríl 1930. Hann
andaðist á líkn-
ardeild Landspít-
alans 5. febrúar
2015.
Foreldrar hans
voru Sumarliði Vil-
hjálmsson póstur
frá Stóru-Ávík í Ár-
neshreppi,
Strandasýslu, og Sólveig Silfá
Gestsdóttir, húsmóðir frá Gjögri
í Árneshreppi, Strandasýslu.
Jens var yngstur
átta systkina sem
öll eru látin.
Eftirlifandi eig-
inkona Jens er Ingi-
björg Bjarnadóttir
frá Akureyri. Þau
eiga fjögur börn,
Bjarna, Arnar, Sól-
veigu og Sigrúnu,
þrettán barnabörn
og sextán barna-
börn.
Útför hans fer fram frá Bú-
staðakirkju í dag, 16. febrúar
2015, kl. 13.
Tengdapabbi minn var ófor-
betranlega félagslyndur maður
enda glaðvær og mannblendinn
með eindæmum. Frá upphafi var
hann virkur svo eftir var tekið í alls
konar íþróttastarfsemi, félagsmál-
um og tómstundamálum og oftar
en ekki var hann þar í fremstu víg-
línu. Fram á síðustu stund fylgdist
hann af athygli með öllu sem sneri
að íþróttum. Ég gat ekki annað en
brosað út í annað þegar hann tók
frumkvæðið einu sinni sem oftar
og lét stilla inn Eurosport í sam-
eiginlega sjónvarpinu á Hlað-
hömrum svo þau tengdamamma
gætu horft á Heimsbikarinn á
skíðum. Aðrir íbúar hússins máttu
gjöra svo vel að sætta sig við þetta
sjónvarpsefni sem tengdapabbi
reyndar lýsti fagmannlega fyrir
þeim í smáatriðum og kenndi þeim
allt um muninn á svigi og stórsvigi.
Þau eru ábyggilega betur heima í
skíðaíþróttinni fyrir vikið.
Ég veit ekki hvort tengdapabbi
minn hefði verið greindur með of-
virkni samkvæmt nútímaskil-
greiningum en hitt veit ég að hann
var alltaf framúrskarandi virkur
einstaklingur og var eiginlega ekki
til friðs nema hann væri að brasa
eitthvað enda með afbrigðum hag-
ur maður. Engan annan þekki ég
sem áorkaði því sem hann gerði; að
byggja tugi húsa, endurbyggja
annan tug, byggja við sama
sumarbústaðinn mörgum sinnum
á sama tíma og hann var óþreyt-
andi að leggja húsbyggingum
barna sinna lið. Ef verkefnin voru
ekki fyrir hendi þá bara bjó hann
þau til. Sjálfa banaleguna notaði
hann til að hanna prjónamynstur
þótt mér vitanlega hefði hann ekki
tekið í prjóna síðan á barnsaldri.
Öll fjölskyldan naut góðs af dugn-
aði hans og elju; fallegu hand-
bragði hans sér hvarvetna stað.
Hvernig hann hafði atorku, kraft
og nennu til að leggja alls staðar
hönd á plóg var mér oft undrunar-
efni. Ég hallast að því að þar hafi
einfaldlega farið saman óvanalega
mikil sköpunargleði, frjór hugur
og innileg umhyggja fyrir fólkinu
sínu. Þótt hann hafi alla tíð eytt
helftinni af sínum frítíma í ýmiss
konar félagsstúss, KSÍ-stúss og
allrahandastúss og þótt hann hafi
alltaf haft óskaplega gaman af
mannfagnaði þá sá ég hann aldrei
brosa breiðar en þegar fólkið hans
var samankomið. Þegar barna-
börnin hans tættu upp fótbolta-
flötina í Mosa eða þegar hann
mátti tvinna saman hvert töfra-
bragðið á fætur öðru með Pétur og
Pál í broddi fylkingar þá var
tengdapabbi minn glaður.
Tengdapabbi var ósérhlífinn,
kærleiksríkur og glaðsinna maður.
Ekkert sérlega gefinn fyrir tilfinn-
ingalegar ígrundanir eða að fjöl-
yrða um innri málefni – þá var nú
betra að teikna bara skútur eða
eitthvað annað nytsamlegt. Þrátt
fyrir það vissum við öll að honum
þótti svo undur vænt um allan
skarann sinn og það er huggun
harmi gegn að sú væntumþykja
var sannarlega gagnkvæm. Hann
sagðist sjálfur vera á leiðinni í
hlýjuna og sólina á himnum og ég
er þess fullviss að Drottinn hefur
úthlutað honum góðri lóð í Himna-
ríki og endalausum efnivið í allar
þær vistarverur sem enn þarf þar
að smíða. Tengdapabbi minn skil-
ur eftir sig góðar minningar, stórt
skarð og ríka arfleifð í fjölskyld-
unni okkar. Ég mun sakna hans.
Ragna Björk.
Það er með þakklæti í huga og
yl í hjarta sem ég minnist föður-
bróður míns Jens Sumarliðasonar,
eða Jenna eins og hann var iðulega
kallaður af þeim sem hann þekktu.
Jenni var fjórum árum yngri en
faðir minn og rétt eins og hann var
Jenni mikill listamaður. Það má í
raun segja að listaverkin, stór og
smá, hafi orðið til allt í kringum
hann. Það sem hann snerti ljóm-
aði, rétt eins og fyrir töfra. Stund-
um hef ég sagt að hann hafi byggt
allt sitt úr einni spýtu. Og fallegt
varð það. Hann byggði bústað fjöl-
skyldunnar úr því sem aðrir hefðu
kannski kallað ekkert en úr engu
tókst Jenna að byggja höll og inn-
viðirnir voru fagurlega mótaðir af
þeim hagleiksmanni sem hann var.
Húsgögnin smíðaði hann sjálfur,
enda völundur mikill og góður.
Hann var nægjusamur og einmitt
þess vegna nægði honum ein spýta
til að búa sér og sínum bústað og af
sömu ástæðu virtist sem allt yrði
að gulli í höndunum á frænda.
Jenni var þakklátur og tók lífinu
og náttúrunni aldrei sem sjálf-
sögðum hlut. Hann hafði unun af
því að skapa eitthvað úr því smáa
og deila með öðrum. Ég sé hann
fyrir mér þar sem hann tekur
þakklátur upp spýtu sem hafið
skolaði á land, taka hana upp,
brosa og hugsa með sér hvaða hlut
hann ætti að búa til úr þessari
spýtu sem náttúran færði honum.
Fyrsta minning mín um Jenna
er einfaldlega brosið hans. Það
bros var einlægt og lýsti upp allt
sem nálægt var. Hann brosti með
öllu andlitinu, líka augunum. Hann
hreinlega ljómaði. Það er þannig
sem ég mun minnast Jenna
frænda míns og þessu ljómandi
brosi ætla ég aldrei að gleyma
heldur leyfa því að lýsa í huga mér.
Hvíl í friði, elsku frændi.
Morgunstund milli hárra fjalla er böðuð
sól.
Fiskibátur rýfur kyrrðina
og sker fjarðarspegilinn á leiðinni út.
Endur með unga dilla sér á gárunni nær
landsteinum.
Lítill drengur byggir sandborgir,
og leikur við öldugjálfur og fjörulykt.
(Úr hugarhólfi eftir Snjólaugu
Guðmundsdóttur)
Sigríður María (Sigga Maja).
Kveðja frá Knattspyrnu-
sambandi Íslands
Við fráfall Jens Sumarliðasonar
sér knattspyrnuhreyfingin á Ís-
landi á bak góðum félaga. Leður-
knötturinn var Jens alltaf hugleik-
inn. Hann hóf ungur að eltast við
knött og iðka knattspyrnu í heima-
högum á Ísafirði og gerðist liðs-
maður Harðar. Á námsárum sín-
um á Akureyri lék hann með Þór
og í Reykjavík lék hann með Vík-
ingi – setti hann til dæmis fyrsta
markið á Íslandsmótinu 1954 er
hann skoraði gegn KR á Melavell-
inum. Hann var spilandi þjálfari
með ÍBÍ 1957. Hann gekk aftur til
liðs við Þór 1958 og var hann spil-
andi þjálfari með ÍBA í 1. deild á
Íslandsmótinu 1960.
KSÍ fékk að njóta krafta hans í
áratugi og vann hann knattspyrn-
unni mikið gagn. Jens var í stjórn
KSÍ í tíu ár – frá 1971 til 1981.
Hann gegndi starfi fundarritara
1973-1975 og var varaformaður
sambandsins fjögur síðustu ár sín í
stjórninni. Jens var í landsliðs-
nefnd KSÍ 1974-1977, formaður
þrjú síðustu árin. Þá var hann í
unglinganefnd 1979-1981, síðasta
árið formaður. Hann var í móta-
nefnd KSÍ 1972 og 1973, þá sem
formaður, í tækninefnd sem for-
maður 1979, í aganefnd 1978-1980
og þá gegndi hann ýmsum störfum
fyrir KSÍ eftir að hann lét af störf-
um sem stjórnarmaður – átti til
dæmis sæti í knattspyrnudómstóli
KSÍ 1986-1988.
Jens vann vel þau verk sem
hann tók að sér jafnt innan vallar
sem utan. Hann lagði mikla
áherslu á að það sem hann tók sér
fyrir hendur væri í lagi og var úr-
ræðagóður ef eitthvað óvænt kom
upp á. Það var engin lognmolla í
kringum Jens, sem var ávallt kát-
ur, glettinn og spaugsamur – var
fljótur að sjá broslegu hliðina á
hlutunum.
Knattspyrnuhreyfingin þakkar
Jens Sumarliðasyni fyrir sam-
veruna og sendir fjölskyldu hans
og ættingjum innilegar samúðar-
kveðjur.
Geir Þorsteinsson,
formaður KSÍ.
Á þeim árum sem ég gegndi for-
mennsku í Knattspyrnusambandi
Íslands, á áttunda og níunda ára-
tug síðustu aldar, var með mér í
stjórninni úrvalsfólk, sem hélt vel
saman, skapaði skemmtilegt and-
rúmsloft og hafði einlægan áhuga
á íþróttinni.
Meðal þessara samstarfsmanna
minna var Jens Sumarliðason.
Vestfirðingur að uppruna, flutti
norður til Akureyrar og lék með
meistaraflokksliði ÍBÍ og ÍBA á
árunum þegar ég hóf minn fót-
boltaferil. Hann sat fyrir í stjórn
KSÍ, þegar ég tók við formennsk-
unni af Albert Guðmundssyni. Var
þá kominn til Reykjavíkur.
Jens hafði bjarta áru. Kurteis
og geðgóður, hláturmildur og já-
kvæður. Gerði allt samviskusam-
lega, sem honum var falið, sífellt
boðinn og búinn þegar á reyndi og
gekk jafnan til verka með sínu fal-
lega brosi. Það var góður fé-
lagsskapur. Hann var einlægur og
hjartahlýr félagi.
Jens starfaði við smíðar og
kennslu og var alls staðar vel met-
inn, traustur sómamaður. Í pólitík-
inni var þessi öðlingur jafnaðar-
maður, sem aldrei mátti neitt aumt
sjá. Hann gladdist mikið þegar ég
gekk í lið með honum.
Á seinni árum, eftir að við báðir
létum af störfum í þágu íþrótta-
hreyfingarinnar, fækkaði sam-
verustundum okkar. Þau hjónin
eignuðust sumarhús á Spáni og
dvöldu þar löngum (og björtum)
stundum. En jafnan þegar við rák-
umst saman á förnum vegi eða á
hátíðarstundum í knattspyrnunni
voru það fagnaðarfundir, sér í lagi
þegar andlit hans brosti allan
hringinn og vináttan í hverri taug.
Nú fyrir jólahátíðina sendi ég
Jens tölvupóst og lagði til að við
allir gömlu félagarnir úr KSÍ hitt-
umst sem fyrst. Ég fékk ekki svar
fyrr en seint og síðar meir. Jens
hafði kennt sér meins og var kom-
inn á sjúkrahús.
Þangað heimsótti ég hann og sá
hvernig komið var. En við gátum
spjallað um gömlu dagana og hann
gat hlegið að mörgum góðum end-
urminningum sem við rifjuðum
upp. Og kvöddumst, sennilega
báðir með sömu hugsun. Þetta
væri síðasti fundurinn okkar.
Ég sendi Ingibjörgu konu hans,
börnum og öllum afkomendum
innilegar samúðarkveðjur. Þau
geta öll glaðst yfir lífi þessa öð-
lings, þessum dagfarsprúða og
heilsteypta manni. Megi minning
Jens Sumarliðasonar lifa.
Ellert B. Schram.
Sumarliði Jens
Sumarliðason