Húnavaka - 01.05.1988, Side 57

fljótt að ekkert þýddi að setja á gimbrar undan veikum ám. Þær fóru
undir eins. Lægst komst fjártalan hjá mér niður í 39, en þegar kom að
fjárskiptum 1948 var fjártalan hjá mér komin upp í 120 kindur. Þá var
mitt fé orðið mjög ónæmt fyrir mæðiveikinni að því er talið var.
Hvað varð mönnum þarna til bjargar?
— Árin 1937 og 1938 fer verðlag á öllum afurðum mjög mikið upp,
enda stríðið alveg að skella á. Og næstu ár á eftir eru bændum mjög
hagstæð þannig að verð á afurðum er mjög hátt, en það eimdi lengi
eftir af lágu verði á því sem þurfti að kaupa. Nú, menn framkvæmdu
ekki neitt, gátu það ekki. En ef mæðiveikin hefði ekki komið hefðu
þetta verið hrein veltiár fyrir bændur. Þeir hefðu stórgrætt.
Lifði spart
Efnaðist þú á mœðiveikiárunum, nýbúinn að kauþa jörð og byggja?
— í stríðslok átti ég jörðina skuldlausa. Ég lifði auðvitað spart, en
ég átti jörðina.
Það var erfitt hjá mörgum á mæðiveikiárunum. Féð hrundi víða
niður. Mér er vel kunnugt um þetta því það kom í minn hlut að sitja í
nefnd, sem skipti fjárkaupafénu. Hver bóndi átti að fá eitt lamb fyrir
hverjar tvær ær, sem hann hafði átt samkvæmt síðustu skýrslu. Sumir
bændur fengu ekki nema 30 lömb og jafnvel ekki það. Það var lítill
bústofn.
Nú tala menn mikið um erfiðleika í landbúnaði. Hvernig líst þér á þau mál ef
þú berð það saman við það sem þú hefur lifað?
— Ég sé enga erfiðleika, enga kreppu. Menn tala um kreppu, en
hvar sér maður hana. Er ekki allt á ferð og flugi. Tveir og þrír bílar í
hverju hlaði og menn í kaupstaðnum annan og þriðja hvern dag. Hvar
er kreppa, mér er spurn?
Þú hefðir ekki verið búinn að borga Refsteinsstaði uþþ í stríðslok ef þú hefðir
haft tvo bíla í hlaði og farið í kauþstað annan og þriðja hvern dag?
— Ég get sagt þér það að ég verslaði mikið við Kaupfélag Vestur-
Húnvetninga og það var vel rekið fyrirtæki meðan Skúli Guðmunds-
son var þar kaupfélagsstjóri. Gjaldkeri hjá honum var Ólafur Guð-
mundsson og kom ég alltaf til hans þegar ég kom á Hvammstanga. Ég
man nú ekki hvaða ár það var, en eitt sinn þegar ég hitti Ólaf sagðist