Húnavaka - 01.05.2005, Qupperneq 43

H ÚNAVAKA
41
I upphaji ferbar vib ferjuna til Póllands.
suðu grauta úr hirsihýði sem hljómar ekki spennandi, gerðu súpu úr
nautshúðarreimum og veiddu jarðíkorna og steiktu, en ég tel mig vita
að þeir séu fjarskyldir ættingjar Múmínálfanna. Stanislaw var settur til að
gæta kinda. „Hvað höfðuð þið margt fé á Húnsstöðum?" spurði hann
mig til þess eins að geta sagt mér að sem barn hefði hann borið ábyrgð á
fimm sinnum fleiri rollum.
Hagnýt verkefni; smalamennska, jarðíkornaveiðar og hveidþjófnað-
ur af samyrkjubúinu lögðust við tveggja vetra barnaskólanám, svo eftir
að fjölskyldan hafði fyrir blöndu af harðfylgni í bland við heppni brotist
alla leið vestur til Póllands sem lá í rústum, hóf Stanislaw langskólanám.
Hann starfaði m.a. fýrir utanríkisþjónustuna pólsku í Víetnam í tæpa tvo
áratugi, stý'rði hóteli í Sopot og var viðskiptafulltrúi í Eþíópíu áður en
hann komst í óvænta kyrrð á íslandi og tók að sinna pólskum hagsmun-
um í Skildinganesi 25 í Skerjafirði.
Þessi vinalegu hjón höfðu átt von á mér. Frú Olenka bauð heimabakað
og Stanislaw fékk mér eins konar leiðarbréf sem hann hafði sett saman á
pólsku ef ég mundi lenda í einhverjum vanda, þar sem hann bað alla
góða menn að greiða götu mína, enda skipti afar miklu fyrir orðspor Pól-
lands í veröldinni og þó sérstaklega á Islandi að ég kæmi ómeiddur og í
sæmilegu skapi úr ferðinni, jafn marktækur rithöfundur og ég væri. Eg
lenti í engum þeim ógöngum að ég þyrfti að draga fram þetta bréf og
saknaði þess hálfpardnn að fá ekki litla stund að baða mig í þeim frægð-
arljóma sem mér var léður í bréfinu en ekki utan þess. Síðan lögðu þau