Húnavaka - 01.05.2007, Blaðsíða 116

114
II U N A V A K A
Um vorið sýndi Bleikur engin merki um strok og var með heimahross-
um víðs vegar um hagana. Eg var algerlega ugglaus um að nokkur áhætta
gæti verið til staðar. Hann var mjög þægilegur til reiðar, ljúfur og góður
og ég notaði hann nokkrum sinnum en lítið.
Það var venja þegar kom fram í júlí að setja hrossin sem ekki voru til
brúkunar um sláttinn fram á afréttina í Hrolleifsdal um fimm vikna tíma.
Eg lét Bleik fara með þeim. Fyrst í stað fylgdist ég dálítið með honum og
sýndist allt í lagi. Þegar kom fram á sláttinn hætti ég því en sá að hann
hélt saman nteð hrossum sem voru framarlega á afréttinni.
Tíminn leið og þegar kornið er langt fram í ágúst, hringir Pétnr Jónas-
son hreppstjóri á Sauðárkróki og segir að Bleikur hafi heldur betur snú-
ið á mig. Hann hafði eftirfarandi sögu að segja. Sjómenn frá Fagranesi á
Reykjaströnd voru á fiskveiðum meira en sjómílu austur á Firðinum í
blíðu veðri. Tóku þeir eftir einhverju á sjónum, talsvert austan við bát-
inn. Það sem þeir sáu virtist alltaf halda áfram í beina stefnu norður
fjörðinn. Þeim fannst jretta svo furðulegt að þeir tóku krók á sig til þess
að athuga hvað þetta fyrirbæri væri. Þegar þeir komu nær sáu þeir að
það var hestur á sundi. Þarna var þá Bleikur kominn. Auðvitað þekktu
þeir ekkert til sögu hans. Þeir ákváðu strax að bjarga hestinum stystu leið
til lands upp á Reykjaströndina. Allar aðrar leiðir voru langt um lengri
eða þijár til fjórar mílur. Sýnir það best hvað geysilega langa leið hann
hefur verið búinn að synda. Þeim tókst að bjarga honum til lands og
hann gat gengið upp fjöruna og komst á graslendi þar fyrir ofan. Þar var
Bleikur nokkra daga og náði sér furðu fljótt þ\4 að veður var hlýtt og gott.
Þeir í Fagranesi sáu að markið á Bleik var frá Holtastöðum og gátu
ekki skilið hvernig það gæti átt sér stað. Meðal annars töluðu þeir við
Pétur Jónasson sem strax áttaði sig á hvernig á þessu stæði og lét mig
þegar vita. Eg talaði við Jónatan á Holtastöðum og sagði honum alla sög-
una. Okkur kom saman um að Bleikur færi að Holtastöðum svo að hann
yrði ekki fyrir fleiri hremmingum. Góðir menn hjálpuðu mér við að
koma honum þangað. Þannig komst hann heim til sín aftur.
Hann stóð þarna heima við bæinn á Holtastöðum. Nú ætti hann að
vera ánægður en það var síður en svo. Hann tók heimreiðarveginn, hélt
el'tir honum niður á þjóðveg og yfir hann niður á bakka Blöndu. Síðan
lagði hann án þess að hika eða stansa til sunds yfir Blöndu og þaðan rak-
leiðis upp í Holtastaðareit. Þá var hann kominn heim til sín. Þar var hann
rólegur, þar vildi hann vera og það fékk hann.