Lögmannablaðið - 01.03.2009, Blaðsíða 17

LÖGMANNABLAÐIÐ – 4 / 2008 > 17
ætti að ganga til uppgjörs á grundvelli
fyrirliggjandi matsgerðar um örorku
vátryggingartaka. Vegna greinargerð­
arinnar sendi lögmaðurinn sérfræð­
ingnum bréf þar sem hin umdeilda
háttsemi kom fram.
Lögmaðurinn gerði úrskurðarnefnd
grein fyrir aðdraganda skrifa sinna og
sagði meginefni þeirra hefðu falið í sér
málefnalega gagnrýni sem hefðu ekki
beinst að sérfræðingnum persónulega.
Niðurstaða nefndarinnar var að sú
lýsing lögmannsins í fyrra bréfi sínu til
sérfræðingsins um að „...hann sé þekktur
á þessu sviði sem einstakur naum­
hyggjumaður hvað varði miska og
varanlega örorku fórnarlamba umferðar­
og vinnuslysa”, yrði taldar skoðanir sem
lögmanninum væri frjálst að hafa um
störf sérfræðingsins og yrðu því ekki
tilefni beitingar agaviðurlaga. Hins
vegar hafi, með staðhæfingum í bréfinu
um að sérfræðingurinn komist í
matsstörfum sínum fyrirfram að þeirri
niðurstöðu að fórnarlömb umferðar­ og
vinnuslysa hafi í frammi blekkingar,
verið gengið lengra í fullyrðingum um
vinnubrögð en rök hefðu staðið til.
Taldi nefndin fram setningu kærða að
þessu leyti aðfinnslu verða.
Um önnur ummæli sem sérfræð­
ingurinn taldi beinast að sér persónu­
lega og komu fram í síðara bréfi
lögmannsins til hans taldi nefndin
nauðsynlegt að lesa í samhengi við aðra
umfjöllun í bréfinu og því var ekki fallist
á að orðfæri lögmannsins hefði sér­
staklega beinst að sérfræðingnum.
Bótakrafa fyrnist í
meðförum lögmanns
Einstaklingur kvartaði yfir vinnu­
brögðum lögmanns vegna slysamáls
sem hann hafði falið lögmanninum að
reka fyrir sig. Fyrir nefndinni var upplýst
að umrætt slysamál hefði ekki verið
rekið á þann hátt sem lögmannalög og
siðareglur lögmanna gera ráð fyrir.
Lögmaðurinn hafi lítt eða ekki sinnt
málinu og því hafi það fyrnst í
meðförum hans. Viðurkenndi lög­
maðurinn þetta í skrifum sínum til
nefndarinnar sem taldi vinnubrögðum
lögmannsins ábótavant. Einnig var
fundið að þeim drætti sem varð á
skrifum lögmannsins til nefndarinnar.
Vanræksla að svara ekki
fyrirspurnum
Í erindi sem barst úrskurðarnefnd var
deilt um það hvort lögmaður hefði tekið
að sér rekstur meiðyrðamáls fyrir
kæranda. Með hliðsjón af því að engin
gögn lágu fyrir nefndinni um það hvort
lögmaðurinn hefði tekið að sér rekstur
málsins, önnur en skrif málsaðilanna
sjálfra, taldi úrskurðarnefndin ekki unnt
að fullyrða að lögmaðurinn hafi tekið
annað og meira að sér fyrir kæranda en
að fara yfir málið fyrir hann.
Kærandi í málinu taldi framkomu
lögmannsins ekki hafa verið í samræmi
við siðareglur lögmanna og vísaði til
þess að hann hefði verði mjög dóna­
legur í síma og hvorki svarað skila­
boðum né tölvupósti. Nefndin taldi það
aðfinnslu vert af hálfu lögmannsins að
svara ekki fyrirspurnum kæranda sem
hann hefði sent með tölvupósti. Með
erindi kæranda fylgdu afrit tölvupósta
hans til lögmannsins sem allir voru
sendir á netfang það sem er skráð við
nafn lögmannsins í félagaskrá Lög­
mannafélags Íslands. Lögmaðurinn hafi
hins vegar ekki svarað þessum skila­
boðum eða brugðist við þeim með
öðrum hætti. Í skýringum lögmannsins
til nefndarinnar kom fram að hann
hefði ekki orðið var við tölvupóstinn frá
kæranda enda væri hann lítið á þeim
miðum og kynni einungis að senda
tölvupóst til baka. Oft kæmi mikill
tölvupóstur og kvaðst lögmaðurinn þá
ekki líta á hann allan enda væri hann á
eftir tímanum í þessu efni.
Úrskurðarnefndin taldi mega gera þá
kröfu til lögmanna, sem bjóði upp á
samskiptamáta í gegnum tölvupóst, að
þeir lesi eða sjái til þess að tölvupóstur
sem berst á netfang þeirra verði lesinn
og eftir atvikum að fyrirspurnum eða
öðrum erindum til þeirra verði svarað á
svipaðan hátt og erindum sem berast í
almennum pósti. Yfirlýst kunnáttuleysi
lögmannsins í notkun tölvupósts gat
ekki réttlætt það að erindum kæranda
með tölvupósti var ekki svarað.
Dómi ekki áfrýjað innan
tilskilins frests
Í desember 2008 var kveðinn upp
úrskurður í máli vegna vinnubragða
lögmanns fyrir störf í forsjármáli.
Annars vegar var deilt um vinnubrögð
lögmannsins eftir uppkvaðningu
héraðsdóms í forsjármálinu og hins
vegar um þóknun lögmannsins.
Forsjármálinu hafði ekki verið áfrýjað til
Hæstaréttar innan tilskilins áfrýjunar­
frests og snéri ágreiningur aðila að því
hvort lögmanninum hafi verið falið að
áfrýja dóminum. Úrskurðarnefndin
taldi að gögn málsins sýndu að kærandi
hafði mikinn hug á að áfrýja málinu og
lögmaðurinn hefði því átt að taka af
skarið um hvort hann hygðist áfrýja því
fyrir kæranda innan áfrýjunarfrests en
láta hann ella vita með hæfilegum
fyrirvara.
Lögmaðurinn viðurkenndi að sér hefði
yfirsést sú breyting sem gerð hefði verið
á áfrýjunarfresti með barnalögum frá
árinu 2003 sem kveður á um eins
mánaðar áfrýjunarfrest í stað þriggja
áður.
Að mati nefndarinnar var aðfinnslu vert
að láta áfrýjunarfrestinn líða án þess að
hafast nokkuð að. Gera verður þá kröfu
að lögmaður þekki reglur um áfrýjunar­
fresti, bæði almennar reglur sem og
sérreglur eins og þá sem gildir sam­
kvæmt barnalögum. Að því er varðar
þóknun lögmannins í málinu þá taldi
úrskurðarnefndin það hafa sam rýmst
umfangi vinnunnar og væri því hæfilegt
í skilningi lögmannalaga. Hægt er að
lesa úrskurði úrskurðar nefndar í heild á
heimasíðu LMFÍ.
Ingvi Snær Einarsson hdl. tók saman.