Skírnir - 01.01.1948, Qupperneq 53

Skírnir
Hildibrandskviða
51
anna og skrifað það upp, en líkast til er þetta þó ekki ann-
að en einkennileg hending. Handarlag uppskriftarinnar
þykir fremur benda til að tveir skrifarar hafi verið að
verki en einn.
Málsvipur frumtextans er merkilega reikull, lágþýzkar
orðmyndir og háþýzkar í einlægum hrærigraut. Lestrar-
villur eru nokkurn veginn augljósar í uppskriftinni, og
má ráða af þeim að skrifað muni eftir öðru handriti eldra.
Hins vegar er glöggt að kvæðið á í því sammerkt við eddu-
kvæðin að það hefur ekki átt heima á bókfelli frá fyrsta
fari, heldur er það skrifað eftir því sem menn kunnu. En
minni hefur bilað, svo að kvæðið er ósjaldan fært úr lagi,
og sumsstaðar hefur gleymzt úr.
Hér fer á eftir tilraun að snúa þessu kvæði á íslenzku.
Stundum er unnt að fylgja þýzku orðunum án þess að
víkja við að ráði. Missmíði hafa sum verið löguð, svo að
kvæðið er hér öllu sléttfjallaðra en frumtextinn.
2.
Til skilnings á kvæðinu er þetta nauðsynlegt að sinni:
Auðvakur konungur hefur hrakið Þjóðrek konung úr
landi. Einn þeirra manna sem Þjóðreki hafa fylgt í útlegð
er Hildibrandur Herbrandsson, en eftir urðu heima kona
Hildibrands og ungur sonur, Höðbrandur að nafni. Þrjá-
tíu ár eru umliðin, og Hildibrandur hefur verið landflótta
allan þann tíma. En nú sækir hann heim til lands síns með
her manns af Húnum. Þess er ekki getið að Þjóðrekur
stjórni liðinu, en væri líklegt. Ungur kappi fer til einvígis
úr liði þeirra manna sem fyrir eru í landinu, og Hildi-
brandur til móts við hann.
Heyrða eg segja
[í sögum fornum]
að afreksmenn
einir mættist,
4*