Skagfirðingabók - 01.01.1984, Blaðsíða 101
HARÐRÆÐI I GONGUM
við hana koma kvíslar úr jöklinum, og heita þar Austari- og
Vestari-Jökulkrókar, og kemur austasta kvísl Jökulsár úr
Austari-Jökulkrók.
Skammt fyrir norðan þar sem kvíslar Jökulsár koma saman,
fellur hún í þröngu gili norður á Goðdaladal í gegnum gróður-
lausar og grýttar melöldur. Gil þetta heitir Þröngagil og ber
nafn með rentu, svo þröngt og djúpt er það. A einum stað
skammt fyrir norðan Tungusporðinn er gilið svo mjótt, að ekki
munu vera nema fjórir metrar á milli hamraveggjanna, og gilið
svo djúpt, að skuggsýnt er niðri, þar sem jökulvatnið beljar
fram í þessum mjóa stokk. Munnmæli herma, að endur fyrir
löngu hafi sakamaður bjargað lífi sínu með því að stökkva þarna
yfir, en þeir sem á eftir runnu sneru frá.
Þegar komið er fram í september og laufvindar hafa blásið,
fer að verða allra veðra von, og oft hafa gangnamenn á öræfum
fengið vond veður og orðið að sæta harðræðum, en sem betur
fer eru áraskipti að því. Hér verður sagt nokkuð frá göngum
vestflokksmanna haustið 1929, þegar stórhríð gerði og gangna-
menn lágu úti. Á þessum tíma og lengi fyrr og síðar höfðu
gangnamenn austflokks og vestflokks náttstað á sunnudags-
kvöld við Ytri-Hraunlæk, fremst á Goðdaladal. Dálítið utar og
ofar er kofi á háum hól, en hann var þá svo lítill, að hann tók
ekki nema fjóra eða fimm menn og ekki hægt að láta inn hest
þar. Tjaldað var á vesturbakka Hraunlækjar, en fyrir ofan er
hallandi mýri og sæmilegur hagi, og þar voru hestar passaðir
fram í myrkur, að þeir voru bundnir. Eg man, hvað mér þótti
gaman að ösla um mýrina í nýjum skinnsokkum fyrst þegar eg
fór í göngur, 1915. Eg man það líka, að þá var farið frá
Hraunlæk í þreifandi myrkri, og dagsbrún sást, þegar komið
var upp í hraungarðinn fyrir sunnan Sauðaflá, og það stóð
nokkuð heirna, að það var orðið sauðljóst, þegar komið var upp
á Skiptabakka, en hann er skammt sunnan við Tungusporð
vestan við vestari kvísl Jökulsár. Nú er nýlega búið að byggja
yfir menn og hesta á Skiptabakka, svo gangnamenn geta nú
99