Skagfirðingabók - 01.01.1992, Page 18

SKAGFIRÐINGABÓK
Steinunn Björnsdóttir. Annar vinnumannanna hét Gísli Magn-
ússon, fór síðar til Ameríku. Hann var föðurafi Jósefs Jósefs-
sonar bónda á Hofi í Goðdalasókn. Annar Gísli er ekki á
manntölum í Bergsstaðaprestakalli á þessum árum, en nafnið á
pilti þeim, sem Rannveig elskaði, gæti hafa fallið í gleymsku.
Björn annálaritari var á Brandsstöðum frá 1812 til 1821, en
ekki er þess getið í Brandsstaðaannál, að dauðaslys hafi orðið í
Bólstaðarhlíðarsókn á þeim tíma. Þess er heldur ekki getið í
Annál 19. aldar. Samt er ekki ástæða til að efa, að börn Rann-
veigar hafi vitað eitthvað um ástir hennar áður en hún giftist
Þorkeli.
Jóhannes Jónsson stóð við það að gefa fátækum, ef dóttir
hans kæmist lífs af úr hörðum vetrarveðrum. Hann gaf Lýtings-
staðahreppi stórgjöf. Hvers vegna gaf hann Lýtingsstaða-
hreppi? Hann var þar bóndi í 10 ár, en sá tími var þó ekki nema
einn áttundi hluti af æviskeiði hans.1
Saga Jóhannesar Jónssonar var feimnismál hjá sumu Svaða-
staðafólki. Sigurður Olafsson á Kárastöðum var búinn að taka
upp úr dómabókum nákvæma frásögn af málaferlum þeim, sem
Jóhannes var riðinn við, en Margrét Símonardóttir í Brimnesi
bannaði að það yrði birt, og þess vegna er aðeins sagt frá aðal-
niðurstöðum máls þessa í æviskrá Jóhannesar. Ekki er það
skrifað í kirkjubók Goðdala, hvenær Jóhannes Jónsson flutti
heimilisfang frá Sveinsstöðum, en 1850 er hann heimilisfastur á
Leifsstöðum í Bergsstaðasókn, og þar skrifar hann undir gjafa-
bréf það, sem hér fer á eftir.
1 Hann hafði heitið því að gefa því sveitarfélagi, þar sem hún kæmi fram, ef hún
héldi lífi, og stóð við það. Ritstj.
16