Félagsbréf - 01.12.1959, Blaðsíða 41

FÉLAGSBRÉF
39
leyti — hefur aldrei þekkt lífið eins og; það er, hefur aldrei fundiS til
andans og sálarinnar í lífinu. í vitund þess er mannleg lilvera aSeins
sem stór klumpur af einhverju hráefni, sem enn hefur ekki notiS göfg-
innar af snertingu þeirra, sem þeir hafa ekki enn náS aS hnoSa á milli
handa sinna. En lífiS er ekki efni, þaS er ekki á])reifanlegur, efniskenndur
hlutur. ÞaS er eitthvaS, sem í sífellu endurnýjar sjálft sig, undirstaSa,
grundvallaratriSi, sem sífellt tekur á sig nýjar mjTidir; þaS er stöSugt aS
endurskapa og endurbæta sjálft sig; þaS er hafiS langt upp yfir hinar
heimskulegu kenningar okkar.“ Kommúnistarnir eru alltaf aS tala um aS
„byggja nýja heima, tala um millihilsástand. .. . ÞaS er þaS eina, sem
þeim hefur veriS kennt, þaS eina, sem þeir skilja. Og veiztu hvers vegna
þeir gera svona mikiS veSur út af þessum eilífa undirbúningi? Af einskær-
um skorti á liæfileikum, af hreinu máttleysi. MaSurinn er fæddur til þess
aS lifa en ekki til þess aS undirbúa sig undir þaS aS lifa. Og lífiS sjálft,
þetta stórkostlega fyrirbrigSi, lífiS, lífsgáfan sjálf er svo gagntakandi og
alvarlegt fyrirbrigSi. Hvers vegna eigum viS þá aS láta iþaS víkja fyrir
þessum barnalega trúSleik vanþroskaSra hugaróra?“
Þegar Sívagó er kominn austur til Síberíu hittir hann þar lögfræSing
einn, sem þykist aShyllast liina opinberu stefnu byltingarstjórnarinnar, en
heldur jöfnum höndum áfram borgaralegum viSskiptum sínum. Hann segir
viS Sívagó aS Marxisminn sé „jákvæS vísindi, fræSi raunveruleikans, kenn-
ingin um sögulegar aSstæ3ur.“ „Marxisminn vísindi?“ svarar lækirinn.
„AS halda því fram viS mann, sem maSur varla þekkir, er auSvitaS frem-
ur óhyggilegt — en hvaS um þaS. Marxisminn hefur of lítiS vald á sjálfum
sér til þess aS geta talizt til vísinda. Vísindin eru í miklu betra jafnvægi
innbyrSist. Marxismi og óhlutdrægni? Ég þekki enga hreyfingu sem er
meira innibyrgS í sjálfri sér og fjarlægari staSreyndum veruleikans en
Marxisminn. Allir eru uppteknir viS aS sanna sjálfan sig í verki, og þeir
sem fara meS völdin neySast til þess, sökum þjóSsögunnar um óskeikulleika
þeirra, aS beina öllum kröftum sínum aS því aS beina augum sínum frá
sannleikanum. Stjórnmál fela ekki í sér neina merkingu fyrir mig. Ég get
ekki fellt mig viS menn, sem láta sig sannleikann engu skipta.“ ÁstríSa
Marxismans viS aS meta alla hluti í ljósi stéttaskiptingarinnar, aS draga fólk-
iS í þjóSfélagslega dilka og stilla þeim upp hverjum gegn öSrum — rauS-
liSum gegn hvítliSum, bændum og verkalýSnum annars vegar gegn aSals-
rnönnum og horgarastéttunum hins vegar — þetta brýtur algjörlega í bága