Jólin 1934 - 01.12.1934, Blaðsíða 4

4
JÓIflN 1®34

• • •
• • •
0 O
9 • •
• Ð
Hreinlæti
• ••
• • •
• ••
• ••
• ••
® • •
þjóðarheill
• • •
•• •
• • •
• ••
•• •
• • •
Verndið
• • •
•• •
• • •
hörundið
• • •
• • •
• • •
• ••
með
• • •
• ••
• • •
• • •
• • •
• • •
• ••
• ••
nota
•••
• • •
• • •
emungis
• • •
• • •
•••
• • •
•• •
n
• • •
• ••
• • •
• • •
• ••
• • •
• ••
• • •
• ••
• • •
• ••••
••••••
H$ maireiðslubók:
,,Læri6 að matbúa“
eftir Helgu Sigurðardóttur. Áð-
ur eru ktomnar út eftir sama
höfund:
„Bökun í heimahúsum“, 2. Út-
gáfa, aukin og endurbætt.
„150 jurtarjettir", 2. Útgáfa,
aukin og endurbætt.
.Kaldir r jettir og smurt brauð'
Bækurnar fást |hjá bóksölum.
.,Lœr\ö að matbúa“
er tilvalin jólagjöf.
Hærkomin íólagidf
hverjum eiginmanni
er
vindlakassi
frá
Halla Þór
Vesturg 17. Sími 3447.
dkeldt

QJJM.
Kjíllöt
til sölu með tækifærisverði,
á gran'nan meðalmann, á
Baldursgötu 7, uppi (geng-
ið inn af Bergstaðastígnum)
Það besta ð Iðlaborðið.
Rjúpur,
Svínakótelettur,
Svínasteik,
Nautabuff,
Beinlausir fuglar,
Gulasch,
Endur,
Kjúklingar,
Hangikjöt,
Norðlenskt dilkakjöt,
Saltkjöt,
Allskonar álegg,
Rjómabússmjör,
Ostar, 3 tegundir,
Rauðkál,
Hvítkál,
Blómkál,
EpH,
Appelsínur,
Niðursoðnir ávextir.
HjStbðð Reykiavfkur.
Vesturgötu 16. Sími 4769.
HárgreiÖBlu5tofan
á (Jpp5Ölum.
Sími 2744.
Selur ávísanakort á permanent-
krullur til Jóla- og tækifæris—
gjafa.
Vinnan er vönduð og verðið*
sanngjarnt.
Athugið.
Húsmæður ættu að veita því
athygli, að Kexverksmiðjan
Frón, birtir rannsókn á ávaxta-
mauki. Er slíkt heppilegt til að
létta hugarstríði af húsmæðr-
um, sem eftir slíka yfirlýsingu
þurfa ekki að efast um hvaða
ávaxtamauk þær eiga ^ð nota
í Jóla-baksturinn.
„Altaf er hann samt bestur
Blái borðinn“, er orðið að mál-
tæki hjer í Reykjavík.
„Juno“-eldfærin eru viður-
kend fyrir gæði.
Líftryggið yður hjá al-ís-
lensku félagi. Sjóvátryggingaiv
félag íslands er eina íslenzka
líftryggingarfélagið. Munið það
þegar þér líftryggið yður.
„Lærið að matbúa“, er nýj-
asta matreiðslubók Helgu Sig-
urðardóttur.
Munið að taka það skýrt
fram, að það eigi að vera
Freyju-súkkulaði.
Mánavörurnar eru orðnar
þjóðkunnar fyrir gæði.
I hinni skemtilegu bók „Sjó-
ferðasögur“ eftir Sveinbjörn
Egilson, eru margir góðir kafl-
ar. Hér er einn af handa hófi:
Eg var nærri því búinn að
ná mér, þegar mér einn morg-
unn varð reikað niður að höfn-
inni og kom auga á einkenni-
legt skip, sem ég sá þegar, að
myndi vera þægilegt hásetum,
sem á því, voru. Þáð var um
800 tonn að stærð, öll skjól-
borð og hús eikarmáluð, og
engar bómur. Skrokkurinn var
fallegur, og alt benti á gott og
þægilegt skip.
Eg steig á þilfar og spurði
einhvem, hvort ekki vantaði
háseta. Maðurinn vísaði mér til
fyrsta stýrimanns og bar eg
fram sömu spumingu við hann.
Skoðaði hann sjóferðabók mína
og var eg skráður á skipið,
fyrir hádegi, hinn sama dag.
Það hét „Lucent“, heimilis-
fang London, gerði ekkert ann-
að en flytja kol frá Skotlandi,
Hartlepool, Newcastle .eða
Blyth, til London, Hamborgar
og Rotterdam. Til staðanna á
Bretlandi, var enginn farmur
fluttur, aðeins höfð seglfesta.
Á öllum brezkum stöðvum var
kolunum helt í skipið, úr braut
arvögnum og á fastalandinu
voru þau tekin úr því með hegr-
um, svo bómur voru óþarfar og
Dðmnrl
Hefi fengið ný kápuefni.
Q. Ouðmundsson.
klæðskeri.
Bankastræti 7. *
(yfir Hljóðfærahúsinu).
Sími 2796.
létti það vinnuna að mun. Þeg-
ar ræsta þurfti skipið, er búið
var að taka fullfermi, eða láta
farm á land, þá var vatnsbunu
úr slöngu, hleypt á eikarmáln-
inguna. Sódi, sápa og klútur,
þektust að vísu á skipinu, en
það var ekki tekið fram að jafn-
aði. Losnuðum við því við ó-
þægindi þau, sem sápuþvottur
í kulda og ágjöf hefir í för með
sér. Veðurlag var auk þess
þennan vetur svo, að vart vor-
um við komnir út fyrir hafnar-
mynnin, fyr en „Lucent" deyf
sér rækilega, í, og aðstoðaði
þannig við ræstinguna.
J ólabækurnar.
Bækur, sem gefnar eru sem jólagjafir, þurfa að vera veglegar'
að útliti og skemtilegar að efni.
Nú vill svo vel til, að tvö verk eru til í bókaverslunum, senn
sameina þetta tvent í fylsta máta:
íslenskir þjóðhættir.
Guðmundur Finnbogason, landsbókavörður, segir í MorgunbL
16. þ. m.: „Hjer er í fyrsta skifti heildaryfirlit um þjóðháttu, siðu
og þjóðtrú íslendinga á síðari öldum, ritað af manni, sem var óvana-
lega fjölfróður, en mundi sjálfur marga þá hluti, sem hann er að'
lýsa“. —
Prófessor Ólafur Lárusson segir í Vísi 16. þ. m.: „Það er merk--
isatburður í þjóðlegum fræðum íslenskum, að bók þessi skuli vera
komin út. Þar er bók, sem lengi mun verða í góðu gildi, bók sem á
það skilið að vera mikið keypt og mikið lesin, bók bók sem á að
skapa virðingarsæti hjá íslenskum bókamönnum, við hliðina á þjóð--
sögum Jóns Árnasonar.
Rektor Mentaskólans, Pálmi Hannesson, segir í Alþbl. 17. des.:
„En bókin er meira, hún er merkilegt heimildarrit um menningu
og atvinnuhætti þjóðarinnar, og hygg jeg fyrir víst, að margiv
muni leita þangað fróðleiks um liðna tíma“.
Magnús Magnússon, ritstjóri, segir m. a.: „Mun ekki of djúpt
tekið í árinni þótt sagt sje, að þetta muni vera ein hin merkasta
bók, sem gefin hefir verið út hjer á síðari árum, og hefir stórmikið .
menningarsögulegt gildi. — Var sr, Jónas hinn mesti fræðimaður
og ritsnillingur um leið. Safnaði hann til bókar þessarar svo ára-
tugum skifti og dró föng til hennar hvaðanæva að af landinu, og
hefir með þessu verki sínu bjargað frá gleymsku fjölmörgu ein--
kennilegu og merkilegu í þjóðlífi voru“.
Ijóðmæli eftir Álf frá
er tilvalin jólagjóf.
Ljóðasafn
Guðmundar Guðmundssonar.
Þrjú bindi í mjúku skinnbandi.
Árni Sigurðsson, fríkirkjuprestur, segir m. a. um. þessa útg,:;.
éjí i r „Þetta ljóðasafn G. G. er hin besta eign og kærkomnasta gjöf, hverj- -
IVICLLÍSLIU. um þeim, sem ann ljóðrænum skáldskap, kann að meta hið ljetta.
leikandi form og þykir vænt um þá, sem kunna að lýsa því,.sem fág- -
urt er, á hjartnæman hátt“.