Skagfirðingabók - 01.01.2004, Side 40

SKAGFIRÐINGABÓK
Næst gerist það í júlí 1980 að tvær sænskar grasafræðistúd-
ínur frá Uppsalaháskóla koma til Hjörleifs að Gilsbakka. Jó-
hann Pálsson sendi stúdínurnar til hans og bað hann leiðbeina
þeim. Dvöldu þær í tvo daga hjá honum en aðalerindi þeirra
var að ná sýnum af litla skarfakálinu og hafa með sér til Upp-
sala og litningagreina, til þess að ganga úr skugga um tegund-
ina. Niðurstaða Uppsalaháskóla úr litningagreiningunni stað-
festi að plantan væri skarfakál. Þar með var ljóst orðið að Hjör-
leifur hafði greint plöntuna rétt og jafnframt var Ijóst að hér á
reginfjalli hafði hún vafalítið lifað frá því fyrir ísöld. Hjörleifur
átti því heiðurinn af því að ein lítil háfjallaplanta uppgötvaðist
og bættist við flóru landsins.
Samstarf Hjörleifs og Guðbrands Magnússonar
Eins og fyrr getur vann Guðbrandur Magnússon kennari frá
Siglufirði, en Strandamaður að uppruna, að gróðurfarsskoðun
og skráningu háplantna í Skagafirði. Skipti hann héraðinu nið-
ur í reiti, 10 km á hvora hlið, eða 100 km2 hvern reit. Skráði
svo allar þær háplöntutegundir sem hann eða aðrir fundu inn-
an hvers reits. Þar tilgreindi hann tegundarheiti, bæði á ís-
lensku og latínu, og ætt plöntunnar. Jafnframt vat tilgreindur
fundarstaður og fínnandi. Þetta verk gengur undir nafninu
„Guðbrands-Flóra.“ Þess má geta að Guðbrands-Flóra er birt
í Skagftrðingabók 1988, undir yfirskriftinni: „Háplöntuflóra Skaga-
fjarðarsýslu."
Hvenær nákvæmlega samstarf Guðbrands og Hjörleifs hófst
liggur ekki ljóst fyrir, en sumarið 1979 er það hafið. Fyrir því
eru nægar heimildir. En ég tel að þeir hafi sýslað allnokkuð
saman fyrir þann tíma. Þann 20. ágúst 1980 komu þeir úr
mikilli rannsóknarferð um fremsta hluta Nýjabæjarafréttar.
Skoðuðu þá svæðið sunnan frá upptökum Hnjúkskvíslar og
norður að Hölkná. Heimleið þeirra lá í það sinn niður í Eyja-
fjörð. Hjörleifur lagði til farkostinn og er þeir komu í Hólana í
38