Ráðunautafundur - 15.02.1990, Qupperneq 231

-221-
sjálfu áður en það er étið. Þegar um gróffóður er að ræða er reiknað með að 65%
af óniðurbrotinni hráeggjahvítu séu amínósýrur. Þetta stafar af því að í tréni eru
bundin köfnunarefnissambönd sem gerjast Ktið sem ekkert í vömbinni þannig að
hlutdeild þeirra vex í þeim hluta trénisins sem ekki gerjast og færist niður í
smáþarmana. Meltanleiki á öllum amínósýrum úr óniðurbrotinni fóðureggjahvítu er
áætlaður 82%. Þetta er meðaltal af niðurstöðum sem fengist hafa fyrir kjarnfóður. Það
er hinsvegar ljóst að meltanleiki á óniðurbrotnum amínósýrum í smáþörmunum er
mjög undir því kominn hvort fóðrið hefur verið meðhöndlað með hita eða "kemiskum"
efnum. Þannig geta aðferðir til að minnka niðurbrot á hráeggjahvítu í vömbinni orðið
til þess að minnka meltanleikann í smáþörmunum. Vonir standa til að í sjónmáli sé
aðferð sem hægt er að nota á venjulegt fóðursýni til að mæla væntanlegan
meltanleika í smáþörmum (Hvelplund 1989, persónulegar upplýsingar).
EGGJAHVÍTUÞARFIR
Til að mat á fóðri, eða með öðrum orðum fóðurgildi, hafi einhverja þýðingu verður
það mat að vera gefið upp í sömu einingum og þarfir gripanna sem fóðrið eiga að
fá. AAT-PBV kerfið er, eins og gefur að skilja, byggt upp á niðurstöðum rannsókna
sem gerðar hafa verið að stórum hluta á gripum með "fistúlur" eða op á ýmsum
stöðum í meltingarveginum. Sannreynt hefur verið að kerfið lýsir vel því sem gerist
hjá þessum gripum, en sýna verður fram á að það sama eigi við um gripi í framleiðslu
við eðlilegar aðstæður. SKk prófun kostar mikla og skipulega vinnu. Segja má að þessi
hluti rannsóknanna á AAT-PBV kerfinu sé enn í fullum gangi á öllum Norður-
löndunum. Samkvæmt þeim niðurstöðum sem lagðar voru fram á síðasta fundi
vinnuhópsins um mánaðarmótin október-nóvember síðastliðin virðast þarfir mjólkurkúa
vera 38-40 g AAT/kg 4% mælimjólk eða 95-100 g AAT/fóðureiningu. Við dönsku
fóðuráætlanagerðina eru 97 g/fe talin æskileg. Þarfir til viðhalds virðast vera 3.25 g
AAT/kg lífþunga0 75. Rétt er að geta þess að Danir telja ekki ástæðu til að reikna
sérstaklega þarfir fyrir eggjahvítu til viðhalds hjá mjólkurkúm. Hámjólka kýr snemma
á mjaltaskeiði þurfa helst fóður með PBV í kringum 0, þó neikvætt jafnvægi allt að -
200 g/dag virðist ekki hafa áhrif til lækkunar á nyt. Ástæðan er sú að hjá jórturdýrum
berst þvagefni í slefunni til vambarinnar og köfnunarefnið í þvagefninu geta örverurnar
nýtt sér til framleiðslu á eggjahvítu. Þannig geta jórturdýr varðveitt og endurnýtt
köfnunarefni sem annars mundi tapast út úr líkamanum með þvaginu.
Staðan varðandi nautgripi í vexti virðist óljósari ( Olson 1987; Refsgaard
Andersen og Foldager 1988 ). Gagnstætt því sem gerist með mjólkurkýr þá virðist ekki