Breiðfirðingur - 01.04.1954, Page 48
Theodora Thoroddsen
Frú Theodóra Thoroddsen hefur nú kvatt okkur og lagt
af stað í ferðina löngu. Með þakklæti og virðingu minnumst
við hennar, konunnar sem sameinaði bezt alla kosti íslenzkra
kvenna. Hógvær og brosandi greiddi hún úr vandamcálum
lífsins. Með styrkri hendi benti hún til vegar, þeim sem
villtir fóru. Mjúklega gekk hún um ódáinsakur listarinnar,
tengdi fortíð og nútíð saman með ævintýralegum litum.
Allt sem hún snart með töfrasprota sínum varð fegurra og
betra, hulda heima opnaði hún „þar sem eldurinn aldrei
deyr.“ Skáldlegar myndir hennar voru litríkar og bjartar.
Samúðin með lítilmagnanum, sönn og einlæg, andinn svif-
léttur eins og flug arnarins við Breiðafjörð á vorin, válegir
atburðir unnu henni ekki geig. Hún var móðir hinna ungu,
sem lögðu hikandi á brautir listarinnar og lífsins. — Móð-
ir íslenzkra listamanna. Lýsandi stjarna hinu mungu, sem
koma munu, leitandi sannleikans á grýttum götum. I hug-
anum sjáum við svipmót hennar, ávallt í hópi þeirra kvenna
sem sagan geymir og dáir.
Fyrir röskum fjörutíu árum kynntist ég frú Theódóru og
Skúla Thoroddsen manni hennar. Þá var heimili þeirra í
Vonarstræti, opið hús öllum þeim sem elskuðu listir og
dreymdi háleita drauma. Hjá þeim hjónum áttu þeir víst
athvarf og mörgum reyndust heilræði þeirra happadrjúg í
lífinu. Hópur ungmenna hittist þar og byggði skýjaborgir.
Guðmundur Thorsteinsson var þar allra fyrirmynd og sjálf-
kjörinn foringi. Ollum þeim, sem báru gæfu til að kynnast
þeim Thoroddsenhjónum entist vinátta þeirra ævilangt. Það