Breiðfirðingur - 01.04.1958, Blaðsíða 46

44
BREIÐFIRÐINGUR
matföngin nóg, og ekki reyndist sjórinn ver, fiskur alls
staðar upp í landsteinunum. Svo segir í Egilssögu um útbú
Skallagríms á Alftanesi: „Lét þaðan sækja útróðra og sel-
veiðar og eggver, er þá var gnóg föng þau öll“. — Það hef-
ur víst mátt segja það sama um Breiðafjörð og eyjar hans,
að þar hafa verið gnóg föng þau öll, svo að enginn skortur
hefur þurft að vera.
En hvernig var nú að líta til landsins. Oneitanlega var
þar fagurt yfir að líta, allt í grænum hátíðarskrúða hverí
sem litið var, allt frá sjó og uppundir fjallshlíðar, skógarnir
og lággróðurinn, svo varla sást í bert holt. Það er víst ekki
mikið ofsagt hjá Ara fróða, að landið hafi verið skógi
vaxið milli fjalls og fjöru á landnámstíð. Það er óhætt að
fullyrða, að þegar Þórólfur tók land í Hofsstaðavogi, hefur
verið sem næst óslitin skógarbreiða utan frá Berserkja-
hrauni og inn í dali. En hvernig er það nú? Hvernig hefur
maðurinn farið með landið? Hér er mikil skuld óborguð,
sem vonandi er að komandi kynslóðum takist að einhverju
úr að bæta. — Mætti Þórólfur mostrarskegg og aðrir land-
námsmenn líta upp úr gröfum sínum nú og horfa yfir landið,
mundi þeim áreiðanlega bregða í brún, að sjá allar hinar
ömurlegu auðnir, þar sem áður voru fagrir skógar.
Það mun vera litið svo á af fræðimönnum, að flestir
landnámsmanna hafi komið hér til kostaríkari héraða en
þeir skildu við í Noregi, að undanskildum ef til vill korn-
ræktarskilyrðum, svo að þeir munu hafa komið fljótt til
að una hér vel hag sínum. Þar að auki var landslagið ekki
ósvipað þeim héruðum sem þeim komu frá, að minnsta kosti
sumir, firðir, dalir og fjöll og jafnvel jöklar. Sérstaklega
voru það einkennileg fell og fjöll, sem voru þeim mikils
virði frá trúar- og lífsskoðunar sjónarmiði. Þeir höfðu á-
stæðu til að ætla, að hollvættir þeir, sem í fellum og fjöll-
um bjuggu í heimalandinu og sem mönnum voru mikils