Breiðfirðingur - 01.04.1983, Side 80
78
BREIÐFIRÐINGUR
hefur margan tælt, og á því fékk jafnvel sjálfur Hall-
grímur Pétursson að kenna.
En veganestið, sem Guðbrandur fór með til Græn-
lands, var ekki allt frá Hallgrími Péturssyni. Hann hafði
lengi stundað sjó í Isafjarðarsýslu og verið háseti hjá
Sölva Thorsteinssyni. Þar hefur hann öðlazt verðleika til
þess að verða bátsformaður í hinu nýja landi. Við kynni
sín af verzluninni á Isafirði er sennilegt, að hann hafí
lært svo mikið í danskri tungu, að við mátti bjargast
með nokkurri æfingu, þegar til útlanda kom. En karl-
mennskan og seiglan, sem til þess þurfti að veita skipi
farsællega forsjá á hinum miklu ísaleiðum um Bjarn-
eyjarflóa, hefur verið arfur hans úr Dölum.
Þetta var veganesti, sem hann liafði með sér af fóst-
urjörðinni, og svo er að sjá, að það hafi vel dugað á
Grænlandsgrund .
(Helztu heimildir: Bréf frá Jörgen Pjettursson og Ola
Nielsen, dómabækur og sýsluskjöl ísafjarðarsýslu, rit
Péturs Freuchens og Knúts Rasmussens, tímaritið Grön-
land, prestþjónustubækur Staðarfells, Hvamms í
Hvammssveit, Staðarhóls, Garpsdals og Sanda í Dýra-
firði, Dalamenn eftir séra Jón Guðnason, Manntöl
1855).