Breiðfirðingur - 01.04.1989, Qupperneq 66

64
BREIÐFIRÐINGUR
yrðlingunum fyrr en þeir væru orðnir glorhungraðir. Kvaðst
hann mundu gera það að tveim eða þrem dögum liðnum. En
í þeirri ferð var ég ekki með honum.
Öðru sinni er ég var í grenjaleit með Jóni komum við að
greni í Hjarðarfelli, en það greni hafði Jón búið til árið áður.
Hann komst fljótt að því að læðan mundi vera í greninu hjá
yrðlingunum. Segir hann að gaman væri að reyna að ná
henni lifandi. Við bjuggum til einskonar múl úr snæri með
lykkju í miðju sem ég átti að smokka upp á trýnið og loka
þannig skolti læðunnar ef tilraunin mistækist ekki. Því næst
hlóð hann byssuna og lagði hana hjá sér þar sem hann gæti
gripið til hennar á augnabliki ef læðan slyppi út. Jón var
alvanur að skjóta fugla á flugi og bjóst því við að sér tækist
einnig að skjóta ref á fullri ferð. Því næst fundum við hellu-
stein og settum fyrir opið á greninu. Að öllum þessum var-
úðarráðstöfunum loknum fórum við að rífa grenið upp,
tókum fyrir lítinn spotta í einu og færðum helluna ávallt fyrir
opið þar til ekki var nema örstuttur spotti að botni grenisins.
Þá setti Jón upp tvo vettlinga á hægri hönd sér, smeygði
henni bak við helluna og dró læðuna út úr greninu. Hann
hafði náð góðu taki á hnakka læðunnar og hélt henni þannig
frá sér að hún náði ekki til að bíta. Mér tókst fljótt að koma
lykkjunni á múlnum upp á trýni hennar og hnýta endunum
saman fyrir aftan hnakka læðunnar. Mig minnir að við
höfum bundið fætur hennar með mjúku bandi svo að hún
gæti ekki rifið sig út úr poka sem við létum hana í.
Við tókum svo yrðlingana og settum þá í annan poka. Mig
minnir að þeir væru fjórir. Svo byggðum við upp grenið eins
og það áður var. Að því loknu bjuggumst við til heimferðar.
Við komum við í Ljárskógaseli rétt fyrir venjulegan fóta-
ferðartíma. Jón fór að baðstofuglugganum, bauð góðan dag
og sagði síðan: „Mig er farið að langa í morgunkaffið.“
Jónas bóndi var fljótur til dyra og fengum við þar hinar ágæt-
ustu móttökur. Eftir það héldum við heim að Ljárskógum.
Jón setti læðuna ásamt yrðlingunum í hús sem hann hafði til-
búið og ól til næsta vetrar.