Breiðfirðingur - 01.04.1993, Blaðsíða 110

108
B R E I Ð F I R Ð I N C. U R
gömlu konunnar. Loks kom ég að stóru húsi með háum garði
umhverfis. Fyrir garðshliðinu var þétt hurð og hékk þar hjá
dyrahamar og bjalla, sem átti að berja í ef maður vildi komast
inn. Þarna fannst mér gamla konan eiga heima. Ég tók hamar-
inn og barði í bjölluna. Þá kom þar út stelpa á líkum aldri og
ég og spurði hvað ég vildi. - Mér varð starsýnt á stelpuna, því
að hún var alveg eins í útliti og ég sjálf- með eins litt hár og
grá augu, jafnstór og í alveg eins fötum. - Ég þóttist horfa á
hana undrandi og segja: „Hvað heitir þú?“ Hún svaraði: „Ég
heiti Kristjana.“ - „Og hvers dóttir ertu?“ „Ég er Hannesdótt-
ir,“ sagði stelpan. - „Nei,“ þóttist ég segja, „Ég heiti Kristjana
Hannesdóttir en ekki þú.“ „Ja - ég heiti það nú líka,“ sagði
stelpan - og um þetta fórum við að þræta, en þá vaknaði ég,
og draumurinn varð ekki lengri.
Mér fannst þetta skrýtinn draumur og líklega hefur hann
þess vegna fest í minninu.
Mörgum árum seinna, þegar ég var á námsferðalagi í Sví-
þjóð, kynntist ég aldraðri norskri konu, sem hét Henrietta
Krebs. Hún átti heima í Osló - og þegar hún vissi að ég ætlaði
til Noregs og dvelja um tíma í Osló, bauð hún mér að búa hjá
sér, og þáði ég það með þökkum. Við urðum svo samferða til
Noregs, og er við komum á járnbrautarstöðina í Osló tók
gamla konan bíl með okkur heim að Bygdp Allé 13, þar sem
hún átti heima. Þegar við komum að húsinu, fannst mér eins
og ég kannast svo við það, eins og ég hefði séð það áður. Það
var stórt 4 eða 5 hæða hús, virtist gamalt, og umhverfis það
var hár garður með stórum trjám, og þéttri hurð fyrir. Þar
þurfti að hringja bjöllu til þess að láta opna, að vísu var það
rafmagnsbjalla, en að öðru leyti fannst mér þar ailt vera eins
og í draumnum, sem mig dreymdi heima 19 eða 20 árum áður.
Ferming og framhaldsskóli
Vorið 1909 var ég fermd - þá 14 ára gömul. Vikuna áður en
fermingin fór fram, gekk ég til spurninga ásamt 11 öðrum
börnum. Sá tími fannst mér bæði hátíðlegur og lærdómsríkur.