Fróðskaparrit - 01.01.1999, Blaðsíða 260

264
NEWS AND PROGRESS 1998
ties. Several life characteristics for the A.
simplex larvae then could be analyzed. Ex-
perimental infection was performed on ma-
rine macroplankton from Faroe waters,
and Meganyctiphanes norvegica was found
to be a successful host. Examinations of the
food of saithe, Pollachius virens (L.)
seemed to confirm this result, implying that
this species of krill bears the main respon-
sibility for the transport of A. simplex lar-
vae to fish.
Another new result is that eggs of A. sim-
plex do not differentiate inside the pilot
whale intestine, suggesting high tempera-
tures (37 °C) to act as a brake for the hatch-
ing of larvae.
Thus the tiny eggs (with a diameter of
only 40/1000 of a millimeter) have to reach
the cold sea, before hatching of larvae is
bound to start. Then a new generation of
whaleworm is going on its dangerous jour-
ney in the oceans. The first hurdle is to find
the fast-svimming, large krill species
Meganyctiphanes norvegica. Maybe some
other species will get a chance, too. Having
reached inside the krill, an euphausiacean
crustacean, the lucky A. simplex larva will
grow from approximately 0.25 to 25 mm. If
this kind of life style of the larva as a para-
site inside the krill is well established, the
prospects for its survival are good, because
now hundreds of different fish species are
searching for a good meal of krill, with or
without A. simplex larvae inside. When the
digestion of the krill inside the fish stom-
ach has reached a certain point, the larvae
is free and will cut its way through the
stomach wall. It will move about in the
fish, until the immune system of the host is
hesar kanningar ymisk lívsfyribrigdi hjá
nýklaktu Anisakis-larvuni.
Síðani vórðu infektiónsroyndir gjørdar,
ið prógvaðu, at eitt krill-slag av m.a. Før-
oya-leiðini, ið eitur Meganyctiphanes nor-
vegica, má roknast sum týðandi millum-
vertur hjá A. simplex (hvalormi). Fylgjandi
kanningar av føðini hjá seiði og upsa bendu
eisini á, at nevnda krillslag hevur høvuðs-
ábyrgdina fyri at flyta Anisakis-larvur til
fisk.
Av øðrum nýggjum úrslitum kunnu
nevnast kanningarnar av Anisakis-eggum í
gamunum á grindahvali (sum koma frá
búnum Anisakis-honum í maganum).
Kropshitin hjá hvalinum tykist forða fyri
menning av Anisakis-larvuni í egginum,
soleiðis at kleking ikki fer fram, tá ið hitin
er høgur (37 °C).
Ikki fyrr enn ørsmáu eggini (bert uml. 40
túsundapartar av einum millimetri í tvør-
mát) koma út í sjógvin, fer klekingin í
gongd - og eitt nýtt ættarlið av hvalormi fer
sína vandafullu og torføm ferð út í havum-
hvørvið. Leiðin gongur fyrst og fremst at
finna skjóttsvimjandi og stóra krill-slagið
Meganyctiphanes norvegica. Kanska onn-
ur sløg eisini fáa ein kjans.
Innkomin í krillið fer Anisakis-larvan at
vaksa: frá umleið 0,25 mm til uml. 25 mm.
Er lívið sum sníkur í einum krilli komið
væl áleiðis, sær ljósari út fyri tilveruni, tí
nú bíða hundraðtals ymisk fiskasløg, ið
gjarna vilja smakka ein krillbita, við ella
uttan Anisakis-larvum í. Tá ið krillið er
sodnað í fiskamaganum, gerst Anisakis-
larvan leys úr fjøtrum. Hon borar seg út
gjøgnum magaveggin og kann ferðast
rættiliga langt í fiskinum, til verjuskipanin