Fram - 11.10.1919, Side 4

174
FRAM
Nr. 42
Se her!
M.k. „Brödrene“ tilsalgs.
Med fartöiet fölger 35 sildgarn, hvorav 20 400 masker
dyp 14 favne lang, 7 drivgarnskabler, skjerter, kagslag,
blaaser, alt brukt 14 dage. — En, saa godt som ny
snerpenot med baater og spil. Linebruk til havkallfiske.
Faptöiet forlænget og ombygget ivaar, ny kjöl og
stilk, hækbygget, ny overvandsbygning, kahyt og Iugar
for 25 mand, nyt. Fortöiet rummer og laster 800 tdr.
fersksild under og over dæk. Ny seil, kun storseil-
et litt brukt.
Fartöiet saa godt som nyt.
1 handelen kan ogsaa, medfölge 2000 tdr. hvorav
300 pakket med salt, om önskes.
Alt billig hvis handel sker snart.
Henvendelse
Söbstad, Siglufjord.
Kaffi &■ Laukur
lcom með »Suðurland.« Ka.ffið verður selt á aðeins 2,25 hvert hálft kíló
og laukurinn á 1,25 hvert hálft kíló. — Petta verð gildir aðe/ns til
mánaðarloka; eftir þann tíma hækkar verðið.
Verslunin „Bergen.“
Viðskiftafélagið
Reykjavík.
Símnefni: Póstsveinsson. Talsími: 701.
Útvegar verslunum út um land vörur úr Rvík með lægsta heildsöluverði,
ÚTVEGAR tilboð í fslenskar afurðir.
GEFUR upplýsingar um vöruverð og fleira.
ANNAST ýmiskonar erindi kaupmanna.
Fyrirspurnum svarað símleiðis eða hréflega,
V átry ggi n gargj ö 1 d
*
til Brunabótafé/ag's Islands greiðist undir-
rituðum 15. október n. k.
Þormóður Eyólfsson.
Tjörneskol.
Pau Tjörneskol sem Siglufjarðarkaupstaður á óseld, verða seld næstu daga á
50 krónur smáiestin
gegn borgun um leið. — Menn snúi sér til Gunníaugs Porfinns-
sonar sem afhendir kolin.
Karimannskápa hefir verið
skilin eftir í Baldri. Réttur eig-
andi vitji hennar til
Porvaldar Atlasonar.
Java-The
3,00 pr. Vi kg.
versl. „Fjallkonan“
72
og lögregluþjóninum. Haun leit ransóknaraugum eftir götunni,
sem virtist vera mannlaus, og gekk svo án þess að hugsa sig
inn um breitt lilið beint á móti þar sem vagninn hafði stað-
næmst.
Húsið var stórt og Ijótt. Hægra megin var íbúð dyravarð-
arins rétt við breiða steintröppu er lá upp að húsinu. Hópur af
kvenfólki með ógreitt hár og óhreinar svuntur hættu skrafi sínu
og hniptu þær hver í aðra þegar þær sáu lögreglueinkennisbún-
inginn. Hér og þar sást andlit í gluggunum, þegar fótatak Mey-
ers og féiaga hans heyrðist í steinlögðum garðinum.
Pegar þeir komu að mjóum stiga er lá fil efri hæða húss-
ins, sneri Meyer sér að Valenski.
— Eg sé engan af okkar fólki hér, svo eg álít að kvenmað-
urinn hafi farið út.
— Því betra, svaraði Valenski, — þá verðuin við ekki ó-
náðaðir, Eg get hugsað mér að kvenfólkið hér sé vant við ran
sóknir, það leit ekki út fyrir að það gæfi neinn sérstakan gaum
að einkennisbúningi yðar eða að okkur.
Undirforinginn ypti öxlum, og kvaðst ekki vera hræddur um
að hann yrði ónáðaður. Svo bætti hann við.
— Húsið er eitt af þeim allra vest ræmdu í þessum hluta
borgarinnar. í því búa nær eingöngu kvenmenn af sama flokki
og Greta Ættlinger. Lögregluransókn er alvanaleg, og eg get
hugsað mér að hver einasti af þeim sem hér búa hafi einhvern-
tíma verið í fangelsi eða á sjúkrahúsi.
Prímenningamir gengu nú gætilega upp stigann, héldu þeir sér
í handriðið því myrkt var í stiganum. Meyer, sem gekk á und-
an, virtist vera kunnugur, því hann staðnæmdist á fjórðu hæð.
gekk þar eftir dimmum gangi þar til hann greip í hurðarlás einn.
Hurðin var læst, og eftir að hafa barið árangurslaust að
dyrum, rak Meyer öxlina í hurðina, sem brotnaði um leið.
Herbergið sem þeir komu inn í var myrkt, aðeins lítil Ijós-
skíma frá glugganum, sem sneri út að garðinum. Meyer kveikti
á Ijóskeri sínu, og sást nú alt herbergið og óþrifnaður sá er
inni var. Járnrúm með bættri, mislitri ábreiðu stóð við vegginn;
á móti dyrum hægra megin við það var múruð eldstó, og var
73
hrunin að nokkru. Illa máluð dragkista var þar; stóðu flestar
skúffurnar opnar og lafði út úr þeim hrærigrautur af böndum
og blúndum. Tveir eða þrír stólaræflar stóðu upp við veggina,
ásamt borði með sprungnum þvottaáhöldum. Gólfið var slitið
og óhreint, í gluggakistunni stóð spegill og nokkrar krukkur
með hársalla og túllitum og á dragkistunni lá blaðarusl og nokkr-
ar upplitaðar myndir.
Ivan litaðist um agndofa. Hann hafði aldrei séð eða hugs-
að sér annað eins volæði og óþrifnað og þetta herbergi bar
vott um.
Var þetta »fólkið« sem hann og félagar hans töluðu svo
mikið um, »fólkið,« sem í framtíðinni átti að semja lög og ráða
löndum og ríkjum? Fólkið, sem menn töluðu svo mikið um og
þektu svo lítið, og sem bjó í svona húsakynnum!
Með mikilli áreynslu tókst honum að átta sig og litast um,
Hann gat engan stað séð, sem Ijósastikur keisarans gætu verið
faldar á, nema ef ske kynni í hinum hálftómu skúffum dragkist-
unnar. Kaldur sviti spratt út á enni hans, hann sneri sér að
Meyer og spurði hvað hann ætlaði að gera.
Undirforinginn ypti öxlum, benti á rúmið, og sagði félaga
sírium að hann skyldi snúa við hálmdýnunni.
— Viljið þér ransaka dragkistuna þarna? spurði liann Val-
enski og brosti háðslega.
— Eg gæti best trúað að fuglinn væri floginn og hefði tek-
ið þýfið með sér.
Ivan rauk aó skúffunum og fleygði innihaldi þeirra á gólfið
~ Von hans smádofnaði. Uppátæki hans, sem hann hafði álitið
svo ágætt reyndist að vera als ónýtt. Hefðu stikurnar aðeins
verið þarna hefði verið auðvelt að ná skjölunum úr þeim í hálf
myrku herberginu.
Honum lá við yfirliði af óloftinu er var í herberginu. Hann
þorði ekki að láta undirforingjann sjá framan í sig af ótta við
að hann gæti lesið geðshræringuna og vonbrygðin út úr andliti
hans, dregið af því ályktanir og skýrt yfirmanni sínum frá þeim.
— Við eyðum tímanum til ónýtis hér, sagði Meyer, — Kven-
maðurinn hefir auðsjáanlega tekið þýfið með sér, annaðhvort