Fram - 11.02.1922, Blaðsíða 4

14
Nr. 4
FRAM
' »
Símfregnir.
Rvík. í dag.
Látinn er fyrir nokkru Kristina
Nilsson, sænska söngkonan heints-
fræga. í erfðaskrá sinni hetir hún
stofnað sjóð, að upphæð 3000 sterl,-
pnnd og skal rentum hans varið til
styrkveitinga handa nemendum við
sönglistaskóla Svíþjóðar.
Ákafir hríðarbyljir liafa gengið um
Norður- og Mið-Ítalíu og valdið
stórskemdum á símalíntim.
Sundið milli Kalmar og Öland
alt íslagt og þar keyrt á sleðum.
Tundurdufl hefir sézt þar í ísnum.
Allar siglingar frá Þýzkalandi um
Eystrasalt eru teplar vegna ísalaga.
í Danmörku eru allar siglingar
sömuleiðis teptar, nema aðalsjóleið-
inni til Kaupm.haínar haldið opinni
rneð ísbrjótum. ísalögin ná alla leið
norður að Skagerak og vitaskipið
við Jótlandsskaga verið dregið tii
lands um stundarsakir vegna ísreks.
Póstflutningar til Jótlands og
Svíþjóðar fluttir með flugvélum.
ítalskur kardínáli. Rattí að nafni,
hefir veriö kjörinn páfi og nefnist
Píus 11.
Inn/ent: Inflúensan het'ur kom-
ið upp í Reykjavík, en hús þati sem
veikin hefur komið upp í hafa ver-
ið einangruð, og er veikin mjög
væg. Sjónienn hafa nokkrir komið
lasnir ineð togurunurn frá Englandi
en jafnóðum verið sóttkvíaðir.
Togararnir selja tui allvel afla
sinn í Englandi; hefur sá hæsti
nýlega selt fyrir rúrn 2700 pund.
Gísli Sveinsson alþingistuaður
Vestur-Skafíafellssýslu hefur sagt af
sér þingmensku sökttin lasleika.
Verður kosið þar tnjög bráðlega.
Ólafsmálin
í
Reykjavík.
Um miðjan janúar síðastl. var mái-
sókn hafin gegn 6 af mönnum
þeim, sem teknir voru fastir út af
Ólafsmálunum frægu. Voru það
þessir: Ólafur Friðriksson, Hinrik
Ottóson, Markús jónsson, Reinar
Eyólfsson, Jónas Magnússon, og
Ásgeir M. Guðjónsson. Ernúdóm-
ur fallinn í málum þeirra, og var
Ólaíur dæmdur í 5 x 6 daga, upp á
vatn og brauð, Hinrik 4x5 daga,
Reinar, Markús og Jónas 3x5, en
Ásgeir var sýknaður. Málunum er
áfrýjað til Hæstaréttar.
\
Hingað og þangað.
Vetrarhörkur
voru svo miklar í Danmörku um
þessi síðustu mánaðamót, að sund-
in hefur lagt, og heft siglingar.
Innsiglinpunni til Kaupmannahafn-
ar var haldið opinni með ísbrjótum,
en ferjuferðir um Stórabelli og
Eystrasalt lögðust tiiður í bili.
Góður löðrungur.
Maður einn í sjchermim enska,
John Mitchell að riafni, inisti bæði
mál og lykt í ófriðnum mikla. Hann
átti nýlega í hnefaleik við annan
mann og fékk slíkan löðrung, að
hann féll til jarðar meðvitundariaus.
Hann lá tíu mínútur í öngviú, en
þegar hann raknaði viö, kallaði hanu
upp: »Hver viunur? Hver löðrung-
aði mig svona?« Hariri var boiimi
heim til sín og hefir síðan haldið
bæði máli og lykt.
Hræddur við kvlksetningu.
var malari nokkur auðugur, sem dó
fyrir skömmu. Hann gerði þá ráð-
stöfum meðal annars fyrir dauða
sinn, að hann vildi láía brenna lík
sitt, en áður en brenslan færi'íram,
skyldi læknirinn reka nál eða hníf í
hjarta hans eða skera sundur háls-
æðiná til trýggingar því, að hann
yrði ekki kviksettur.
A Iþj ó ðabandalagið.
Pau tíðkast nú hin breiðu spjótin.
Allir eru að fara á liausinn eða þá
í hengjandi skuldum, þeir sem ekki
eru oltnir um koll og þar á meðal
Alþj.bandalagið, Skuldir þess voru
seint í janúar s.l. orðnar 250 þús-
und pund og veldur því ýmis kon-
ar óreiða, meðal annars það, að
þjóðir þær, sem í Bandalaginu eru,
svíkjast um að borga tillög sín,
smnar hverjar. Átián ríki liafa ekk-
ert tiilag greití s.l ár; eru flest þeirra
í Suður-Ameríku og svo ýms smá-
ríki Norðurálfunnar. Mörg af þess-
um ögreiddu tillögum eru siðan
1920 og tvö ríki -• Argentína og
Salvador — hafa aldrei greitt neitt.
Tóbakseinkasalan.
Reglugerð um hana er nú komin
út í Lögbirtingablaðinu. Samkvæmt
henni kaupir Landsverslunin þær
heiidsölubirgðir, sem hér voru til um
um nýár og selur þær smásölum
eftir sömu reglu sem aðrar birgðir
sínar, en takist ekki samningar um
verð við heildsalana, verða þeir að
greiða gjald er nemur 20% a> verði
þeirra tií ríkissjóðs. Sm salar f leyfi
til að selja birgðir þær, er þeir hö:ðu
flutt in i fyrir áramót til 30. júní n.k.
án þess að greiða gjald af þeim,
en síður verður ákveðið hvernig farið
verði með‘birgðir þær, er þeir kuntia
að hafa óseldar þá. Landsversluniu
á að leggia 25—75% gja'd áalttó-
bak, og er þá miðað við verð þess
komið í hús hér ótollað. En eigi
kveður reglugerðin á um, hvaða
tegundir skuli sæta hæsta afgjaldinu
og hverjar því lægsta.
Öngla No. 7, Kolanetagarn
Friðb. Níelsson.
78
eigin sjó og héðan í írá eigum við ekkert saman að sælda —
alls ekkert, því að þú heftir látið þér þau orð um munn fara,
sem eg aidrei get gleymt, ekki eingöngu mfn vegna, heldur miklu
íremur vegna hennar, sem þú hefir reynt að svívirða í gröf sinni.
Pú segist hafa ttnnað henni hugástum og jafnframt segistu aldrei
hafa gengið að eiga hana það er alt saman lygi og þú veizt
það vel. En nú skaltu heyra, hvað eg liefi að segja og það skulu
vera mín seinustu orð vtð þig ef eg má ráða: Eg fer nú alfarinn
úr þessu húsi með það eina markmið fyrir augum að reyna að
færa sönnttr á það, að þú hafir borið rangar sakargiftir á móð-
ur mína og að halda uppi heiðri hennar og mannorði. Pegar því
er lokið — og það skal mér takast — þá kemurað því að fletta
ofan af óknyttum þímtm og þá gerum við upp reikninginn.
Áður en Haraldtir Mornington gæti svarað einu orði, var
Gottfreð allur á burf, en uin leið og hann kont fram í forstof-
una heyrði hann, að vagni var ekið að dyrtmum. Hann var ekki
í þvf skapi, að hann kærði sig uin að hitta neinn og skauzt því
inn i hliðarheibergí. í sömu andránni gengu þær Maud Langton
og systir hans inri um forstofudyrnar. Gotifreð mundi hafaverið
það mjög ógeðfelt að hitta Maud eins Og nú stóð á og samt
hefði hann viljað mikið til vinna að sjá henni bregða allra snöggv-
ast fyrir og vita, hvort hún hefði breyzt nokkuð og livort lienn
virtist líða vel.
Hann héit sér væri óhætt með það, að enginn mundi rekasi
á sig þarna inni. Pað var hálfdimt í lierberginu og það sjaidan
notað að kvöldiagi. Hann settist í hægindastól og hélt höndum
fyrir andlit sér til þess að íhnga vandlega þessa hræðilegu sögu
sem faðir hans hefði sagt honum. Horuim datt ekki í hug að
trúa því eitt einasta augnablik, að hún væri sönn, en hitt var
víst, að þetta mundi gerbreyta allri framtíð hans. Hann var fast-
ákveðinn í því að eiga engiu mök við föður siun fyr en hann
gæti sannað, að sagan væri ósönn. En ef svo væri —. hvað gal
79
þá föður hans gengið til þess að blekkja hann þannig og draga
undir sig eigur lians og hvernig'átti hann að klekkja á honum?
Honuin duldist það ekki, þegar hann fór að verða rólegri, að
hann var í miklum vanda staddur. Honum varð fyrst hugsað ti
Maud og hann fann sárt til þess, að nú var alveg vonlaust um,
að hann gæti fengið hennar. Hann hafði aldrei gert sér Ijóst,
hve minningin um hana var honum dýrmæt í utanför hans og
hversti allar framtíðarvonir hans voru einskorðaðar við hana.
Enginn veit hvað átt hefir fyr en mist hefir og svo var uni
Gotífreð, að hann hafði aldrei gert sér grein fyrir því, hvað ást
hans áJVlaud var honum mikils virði fyr en hann sá, að hann
mundi aldrei verða hennar aðnjótandi. Meðan hann var í þessum
hugleiðingum, var hurðin opnuð og þegar hann leit upp sá hann
að sú, sein hann var að hugsa um, stóð frammi fyrir hontim.
»Eruð það þér, Maud!«
Bæði orðin og augna tillitið sýndu henni Ijóslega, að ást hans
var ekki útkulnuð, heldur var jafninnileg og áður og það uladdi
hana — því að kvenneðlið segir jafnan til sín, enda þótt hún
hefði áður vísað honuin á bug og sagt honum, að húri U kaði
hann ekki.
Peim varð báðum orðfall, cn loksins sagði hún:
»Eg átti enga von á því, að þér væruð hérinni, herra Morn
ington. Mér var sagt, að þér hefðtið gengið út, en nú skal eg
kalla á Evu.«
»Nei, verið þér ekki að því.«
»Vegna hvers?
Honum vard svai s vant. Hvað átti hann að segja og hvernig
átti hann að gera grein fyrir burtför sinni?
En riú greip hann einhver óviðráðanleg löngun til að segja
henni alt, hversu farið hefði með þeim feðgum og öðlast þannig
meðauinkvun hennar, þó ekki væri annað. Og áður en hann hafði
áttað sig og næstum ósjálfrátt sagði hanp henni upp alla sögu