Fram - 17.06.1922, Blaðsíða 4

/
82
FftAM
t
Nr. 22
Nýlenduvörur
ýmiskoiiar hefi eg fengíð með síðustu skipum, svo sem:
Kaffi, Kaffibætir, Súkkuladi, Cacao, Sykur,
grænar baunir, Flesk, reykt og saltað, Spege-
pylsur, Cervelatpylsur, Mysuost og ágæta
mjólkurosta, Gerduft í pökkum og margskon-
ar krydd, Lauk og Blóðrófur, Rúsínur, Sveskj-
ur, Gráfíkjur, Kartöflur o. m. fl. af matvöru.
Með næstu skipum á eg voi^ á vefnaðarvörum sem alþektar
eru hér að gæðum og allar vörur sel eg sanngjörnu
verði eins og undanfarið.
Sophus A. Blöndal.
Ennþá geta nokkrar stúlkur fengið atvinnu
í sumar við síldarsöltun hjá
Sören Goos.
Verða að hafa gefið sig fram fyrir þ. 21. þ. m.
Safnaðarfundur
verður haldinn í kirkjunni hér, laugard. 24. þ.m.
kl. 5 s.d. - Reikningar kirkjunnar lagðir fram
og önnur safnaðarmál fyrirtekin.
Sóknarnefndin.
Auglýsing.
Óska eftir að fá leigða tvo reknetabáta, stærð ca. 9 tonn,
frá 1. október til desemberloka.
Sveinn Guðmundsson
(til viðtals í Islandsfélagshúsinu Sigluf.)
Ymsar nýjar vörur,
svo sem: heil rís stór, hálfbaunir, kartöflumjöl, rúsínur, sveskjur,
export, ekta Ludvig David, mjólk, dósin kr. 1.15, suðu- og át-
súkkulaði, margarine, ljónið, kr. 2.90 kg., isenkram emalerað,
kastarholur, könnur, smellur, stórar svartar, tvinni sv. og hv.,
axlabönd handa fullorðnum og krökkum, álnavara, nankin, léreft,
flónel og fleira. Verðið er lágt, vörurnar góðar.
Sig. J. S. Fanndal.
Um næstu mánaðamót tekur brauðgerðarhús
mitt hér á staðnum til starfa. Pangað til fæst
öðru hvoru hjá Sig. Fanndal, Rúgbrauð, Sigti-
brauð, Vínarbrauð, Tvíbökur, Kringlur og Ö1
á 50 au. lítirinn. sigiufirði 10. jú™ '22
Ostar, Spegepylsur, Rúllu-
pylsur og reykt Svínslæri
er ódýrast og best að kaupa í
versl. Sophusar Árnasonar.
Herta og vel verkaða
Sundmaga
kaupir
Sophus Árnason.
A. Schiöth.
Fiskilínur,
Ö n g 1 a Nr. 7 e. e. I.
T a u m a langa og góða
selur enginn ódýrar en
Sophus A, Blöndal.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Jón Jóhannesson.
Siglufjarðarprentsmiðja.
140
hún oían að honum og kysti hann á ennið. »H e n n a r vegna
hvíslaði hún.
»Guð blessi yður, barnið gott!« sagði hann. í sömu svlp-
an kom Mornington inn og bað afsökunar á því, hvað hann
kaemi seint.
Borðhaldið fór prýðilega fram og hafði Morningíon sjaldan
tekist betur að gera hvorttveggja í senn: að veita gestum sín-
um og halda uppi boróræðum, enda var ekkert hlé á þeim.
Fegar borð voru upp tekin, reis upp söngmær ein stórfræg
og söng eitt lag. Hlustuðu allir á hana hrifnir mjög og
klöppuðu henni óspart lof í lófa, en eini maðurinn, sem dró
sig heldur í hlé, var Vicars. Bæði var söngmærin honum ókunn
og rödd hennar fanst hontim fullhljómsterk, næstum gargsleg
og óþýð. fVí næst stmgu nokkrir viðvaningar. Skorti þar tilfinn-
anlega hljómstyrkinn, en ósamræmi vantaði ekki. Seinna um kvöld-
ið, þegar helztu gestirnir voru farnir, gekk imgfrú Mornington
að hljóðfærinu og ætlaði að syngja fyrir þrábeiðni frú Stowell;
þá vildi svo illa til, aö ungfrú Langton, sem vön var að spila
undir fyrir Evu, var ekki við stödd sökuni lasleika.
Eva spurði hvort enginn annar vildi gefa sig fram,
Enginn varó „til andsvara og leit helzt út fyrir, að menn
mundu fara á mis við þessa skemttin. Pá gaf Vicars sig fram og
bauð aðstoð sína. Eva varð hissa, en rétti honuni samt nóturn-
ar. það var ítalskur söngur og undirspilið torvelt mjög, en hann
lék það lýtalaust.
Viljið þér nú syngja eitt lag fyrir mig?« spuröi hann lágt,
þegar hinum söngnum var iokið. Eva fékk honum fleiri nótur.
-Pér megið sjálfur velja úr,« sagði hún.
Hann blaðaði í nótunum, en fann ekkert, sem honum líkaði
fyr en hann var næstum búinn að fletta þeim á enda.
Syngið þér þetta,- sagði hann og byrjaði undirspilið. Fað
141
var einfaldur ntansöngur þýzkur, mjög fallegur, en ákaflega þung-
lyndislegur.
Löngu áður en söngurinn var á enda, olli hann Evu svo
mikilli geðshræringu, að hún átti bátt með að koma orðunum
upp o^ hún þorði ekki að líta framan í Vicars fyr en komið
var að síðasta versinu. Sá hún þá, að tárin stóðu í augum hans
og varir hans titruðu. Varð henni þá svo mikið um, að hún
endaði sönginn í skyndi, sneri sér frá hljóðfærinu og baðst af-
sökunar, fleygði sér á legubekk og setti að henni krampagrát.
F*að var strax kallað á þernu hennar og fór Mornington að
stumra yfir henni, og varð ærið þungur á brúu, en enginn tók
eftir því, að Vicars hvarf burt úr herberginu meðan á þessu stóð.
Þegar Eva raknaði við, voru gestirnir að fara.
XXI.
Fyrsta áfallið.
Pað voru nú liðin tvö ár frá skyndikomu Vicars til Englands.
Maður sá, sem stöðugt bar nafn Haralds Mornington, sat einn
í hinni skrautlegu bókastofu sinni og var að lesa kvöldblöðin.
Daginn áður höfðu mikilsvarðandi utanríkismál verið til umræðu
á þinginu og þar verið borin upp vantraustyfirlýsing til stjórnar-
innar og samþykt, þvert á móti þvi, sem búist var við. Stjórnin hafði
svo beðist lausnar og þótti það engum vafa bundið, að hún
mundi verða veitt. Mornington hafði tekið mikinn þátt í umræð-
unum og sá nú í hendi sér, að nú var hans tími kominn.
F*ó var enga sigurgleði að sjá ásviphans — andiitsdrættirnir
voru skarpari en nokkru sinni áður og ennið hrukkóttara. F’að