Fram - 11.11.1922, Blaðsíða 2

164
FRAM
Nr. 44
Fyrir Jól kemur út í sjerprentun hin ágæta saga
„SÆTTl R“
eptir hinn heimsfræga enska rithöíund Ph. Opp-
enheim. — Áreiðanlega ágætur
JÓLAGLAÐNINGUR
öllum, sem yndi er að bókalestri.
EyöublöÖin sem niðurjöfnunarnefndin hef-
ir látið bera í húsin í dag, eru allir húsráðend-
ur og aðrir útsvarsskyldir menn í bænum beðn-
ir að útfylla rétt og nákvæmlega og afhenda þau
svo PormóÖi Eyólfssyni fyrir næstkomandi
miðvikudag.
N iðu rj öf n u n ar n ef n di n,.
Veiðarfæri.
Sextíu stokkar lína, handfæri, sökkur og uppistöður til sölu nú þegar hjá
Sveinl Guðniundssyni
p.t. íslandsfélagshúsinu.
Baðlyf ódýrast.hjá
St. B. Kristjánssyni.
Tólg
selur Hannes Jónasson.
Eldspítur, 45 au., búntið.
Soph. Arnason.
Sigluf j arðarprentsm iðja.
Lögtak.
Ljósgjöld, vatnsskattur og þinggjöld, útsvör, hagagöngu-
gjald og önuur gjaldkræf bæjargjöld verða tekin lögtaki næstu
-daga á kostnað gjaldenda. Lögregluþjónn nn eða annar fyrir hans
hönd, gengur til bæiarbúa, er eiga enn ógreidd slík gjöld, og
verða hin ógreiddu gjöld eftir slíka árangurslausa tilkynningu
lekin lögtaki án frekari tilkynningar. Lögtak áður auglýst.
Skrifstofu Siglufjarðarkaupstaðar 8. nóv. 1922
Bæjarfógetinn.
Vinna.
Peir sem vilja gera tilboð í grjótflutning á
hafnarlóðina finni mig sem fyrst.
Skrifstofu Siglufjarðarkaupstaðar 8. nóv. 1922
Bæjarfógetinn.
1 ...... ............ .....................r ....
Þeir sem skulda verslun Helga Hafliðasonar Sigluíirði, verða að greiða
skuldir sínar nú þegar, ella verða skuídirnar innheimtar með tilstyrk
laganna án frekari aðvörunar.
Siglufirði 10. nóv. 1922
Helgi Hafliðason.
Nýkomið:
Tvisttau, Léreft hvít,
Lasting svartur, Millifóðurstrigi
Góðar vörur. Gott verð.
Soph. Árnason.
Sveskjur, L/2 kg. á 1 krónu.
Soph. Árnason.
Tveir sleðar
hentugir til grjótflutnings til sölu.
Soph. Árnason.
22
»Fyrirgefið ungfrú! Þepsir unglingar eru aflof málgefnir og
þurfa því að fá ofanígjöf við og við.«
»Má eg fá að sjá svefnherbergið?« spurði eg í stað þess að
svara. Með reiðulegu tilliti til sonardóttur sinnar, opnaði gamli
maðurinn dyrnar sem voru svo vel huldar og eg sté inn í ann-
að enn þá stærra og enn skrautlegra herbergi. Veggirnir voru
huldir gullofnum veggtjöidum. sem voru þó sumstaðar orðin
skemd, og arininn sem var af guium marmara, var hreinsta lista-
verk. A upphækkuðum palli, stóð afar stór himinsæng; héldu
fjórar undnar súlur uppi sængurhimninum, en sjálf var sængin
hulin af damaskstjöldum sem féllu niður í kring í íburðarmiklum
fellingum. — Inngreypíir skápar og dragkistur, þvottaborð með
haglega gjörðum þvottaáhöldum úr tini og hár og rnjór spegill í
breiðum, gyltum flórentinskum ramma, ful'gjörði útbúnað svefn-
herbergisins sem hverri keisaradroíningu hefði verið sæmandi.
»Hversu fagurt! Hvílík list!« hrópaði eg^upp yfir mig him-
inglöð og hrifin. »Hér vil.di eg fegin búa, ef það væri hægt og
ef enginn annar á að búa hér.«
Danieli hneigði sig virðulega.
»sHennar tign húsmóður mín, hefir fyrirskipað að ungfiúin
sjálf skildi velja sér fíterbergi,« sagði hann hátíðlega. »Ungfrúnni
hefir þóknast að velja sér þau herbergi sem henni voru fyrst
sýnd, — það verður því svo. — Samt sem áður vil eg þó leyfa
mér enn þá einu sinni, að vekja athygli ungfrúarinnar á því, að
herbergin í vinstri álmunni eru útbúin með mikið meiri þæg-
indum. Ef til vill þóknast ungfrúnni að líta á þau.«
»Ja nei-nei, Eg þakka yður margfaldlega fyrir vinsemdyðar,«
greip eg fram í, »en þar sem það eru aðeins íáein skref sem
skilja þessi herbergi frá hinum, þá vona eg að það valdi yóur
ekki alt of mikilla óþæginda þó eg kjósi mér þessi fögru her-
bergi til íbúðar meðan eg dvel hér, sem áreiðanlega ekki verður
lengi. — Sjáið þér til, — nýtísku þægindin get eg féngið á öll-
um betri 'gistihúsum, en fyrst eg er nú svo heppin að fa að búa
í þessari göinlu höll, þá þætti mér mest varið í, að búa í her-
bergi semminnir mig á þá tíma, sem voru ósnortnir af nútíðar-
menningunni.
23
— Getið þér skilið þessa draumóra-ósk mína herra hallar-
vörður.« t
Danille lagði hönd sína hátíðlega á brjóstið og svaraði:
»Hvenig ætti eg annað en að skilja hana ungfrú, þegar eg
stend í þessum skrautlegu sölum, þar sem Spaðaætún hefir lif-
að — og dáið --■ ættliður eftir ættlið um hundruð ára.« Letta sagði
hann með hinni dýpstu lotningu, — Sfðan sneri hann sér að
Formosu og hinum unga þjóni og sagði skipandi: »Fljótt nú
Formosa! Fljótt nú Atilio! Búið hið skjótasta upp sængina. —
Komið inn með lampa og setjið kerti í Ijósastikurnar! Kveikið
eld á arninum og gjörið alt sem best í stand, svo ungfrúin hafi
ekki ástæðu til að kvarta yfir neinu. — Ungfrú! kvöldverðurinn
er framreiddur í hinum minni borðsal.<'
Eg var dauðþreytt og hefði helst kosið aó mega hátta strax,
en eg sá að þarna þurfti að búa um og gjöra ýmislegt í stand
áður, og af því líka að eg var jafnsvöng sem eg var þreytt, fylgd-
ist eg með Danilla yfir í hina álmu hallarinnar þar vísaði hann
mér inn í skrautlegann lítinn borðsal, en sem því miður, var út-
búinn að nýtísku hætti. Á kringlóttu borði sem svaraði til þess
að vera ætlað 6 persónum að borða við, var framreiddur matur
en aðeins handa einum, en gnægð var þar af silfri, postulíni og
kristalli.
»Borðar doktor Marino einn?« spurði eg ósjálfrátt ogányf-
irvegunar þegar eg sá þetta eina diskapar á borðinu.
»Hvað? — hvað segið þér?« spurði Danille auðsjáanlega
forviða.
' Eg tók aftur upp spurningu inína, en hann virtist ekki skilja
mi$/ að heldur, svo eg fór að halda að kunningi minn frá Gond-
ólnum hefði verið svipur einn. — Það var fyrst er eg í þriðja
sinni stamandi, og óviss hafði upp: »Doktor Ma'ino, litari greif-
ans,« að Ijós virtist renna upp fyrir honum og hann svaraði
fljótt og í fáti:
»Nú, — já, — greilinn, — eg meina ritari herra greifans,
doktor Marino — fyrirgefið ungírú, eg skyldi þetta ekki strax.
— Ritarinn borðar kvöldverð í heibergjum sínum? — — já, í
herbergjuin sínum, auðvitað.«