Kennarablaðið - 01.12.1899, Blaðsíða 4

36
þannig löguð fræðsla hefir marga og niikia kosti fram yflr
hina venjulegu byrjunarfræðslu, sem hefir þungamiðju sína í
utanbókarlærdómi og yfirheyrslu. En eigi má gleyma þvi,
að hún gerir allstrangar kröfar til kennarans. Pað er að
miklu leyti undir honum komið, hvort athuganir barnanna og
samræðurnar við þau koma þeim að verulegu haldi eða eigi.
Fyrir kennara, sem ekki getur sett sig inn í hugsunarhátt
barnanna eða talað á þeirra máli, er þýðingarlítið að ætla sér
að viðhafa þessa aðferð. Hann verður bæði að hafa lag á
að fá börnin til að tala og líka á að leiðrétta þau, án þess að
þau finni verulega til fáfræði sinnar. En takist honum þetta,
og takist honum að gera náfnið svo skemtilegt, að börnin fái
áhuga á því, þá er óhætt að fullyrða, að engin kensla er
skeratiiegri fyrir kennarann sjálfan.
——
Hlþ^ðumeníun a líorðurlöndunþ
2. Noregur.
Áður en skýrt er frá skólum og fræðslu í Noregi nú á
dögurn skal farið fám orðum um það, hvernig alþýðufræðslu
þar hefir þokað í það horf, sem hún er nú komin i.
í kirkjuordinantíu Kristjáns hins 3. og noi sku lögum Ki'ist-
jáns 5. er svo fyrir mælt, að auk latínuskóianna skuli í kaup-
stöðum vera skriftar- og reikningsskóla-r. í þeim skólum skyldi
kendur lestur, kristindómur, skrift og reikningur. Að því er
sveitirnar snertir er það reglugjörðin fiá 23 janúar 1739,
sem skipar fyrir að allir djáknai' skuli halda skóla, og að í
sóknum þar sem engir séu djáknaskólai', þar skuli skólar bygðir
og skóiahaldarar skipaðir, eða að komið sé á umgangsskólum.
Stuðlaði tilskipun þessi að því að skólum fjöígaði og umgangs-
kensla efldist.
Nú líða svo því nær níu tugir ára, að engar stórbreytingar
verða á alþýðuskólaskipun Norðmanna, og á þeirn árum slitnar
samband þeirra við Dani. Fram að skilnaði rikjanna (1814)