Þjóðólfur - 20.05.1892, Blaðsíða 2

94
er þeir bera bezt traust til, að reyn-
ist ótrauðir og einbeittir formælendur og
fylgismenn allra mála, er þjóð vorri miða
til heilla og framfara, bæði stjórnarslcrár-
málsins eins og það hefur verið samþykkt
af neðri deild á fyrirfarandi þinyum, og
svo annara framfaramála, er snerta eflingu
atvinnuvega vorra, greiðari samgöngur á
sjó og landi, og frekari menntun og menn-
ing alþýðu. Allt þetta og ótalmargt fleira
verða kjósendur að hafa hugfast, er þeir
velja sér þingmann. Peir verða að hafa
nokkurn veginn vissu fyrir því, að hann
verði ekki kjördæmi sínu til minnkunar á
þingmannabekkjunum, annaðhvort sakir
deyfðar og áhugaleysis í hinum mikilsverð-
ustu málum, eða einstrengingslegra sér-
vizku-skoðana og apturhaldsstefnu. Þess-
um fáu athugaorðura leyfum vér oss al-
varlega að beina til allra kjósenda og
skorum fastlega á þá hvern og einn, að
gera sér allt far um að senda nýta drengi
á næsta þing, því að pólitiskar nátt-
húfur og ónytjuugar eiga þangað ekkert
erindi.
Á sumardaginn fyrsta 1892.
Himinblíður, hreinn og fagur
heilsar fyrsti sumardagur
vorri kæru Kjartans grund;
kvakar nú með léttri lundu
lífið allt um sæ og grundu,
vakið skjótt af vetrar blund.
Hví skal ei mitt kjartað unga
hressast þegar vorsins tunga
ómar fagran unað9 brag?
eg vil heilsa hverju blómi,
hlýða kristalls lindar rómi,
sem nú stillir sigurlag.
Eg vil dofinn anda yngja
og með hjartans rómi syngja:
mikill, guð, er máttur þinn;
þegar eg lít, hve lífið getur
leiðzt í gegnum hel og vetur
efiir trúin anda minn.
Eða, maður, mun þinn kraptur
minnsta blóm fá vakið aptur,
fyr sem bliknað féll að mold?
nei, þú átt það undir drottni,
að þinn veiki reyr ei brotni,
er þú stígur fæti’ á fold.
Svo skal gegnum sálu mína
sváslegt vorið endurskína,
er oss færir Ijós og líf;
eg vil þakkir guði gjalda,
er gefur daga hlýja og kalda,
unz eg hér frá heimi svíf.
Jön Þórðarson.
Htflutningsbannið hefur eins og eðli-
legt er vakið óhugð mikla og óánægju
hér á landi og þykir allískyggilegt, ef það
helzt lengi. Hafa oss víðsvegar að borizt
kvartanir í þá átt og þykir oss því hlýða
að setja hér tvo kafla úr bréfum frá
tveimur merkisprestum um þetta efni,
sem er svo ofarlega á dagskránni nú sem
stendur.
Úr Dalasýslu er oss skrifað 10. þ. m.:
„Mikla deyfð í öllum viðskiptum gerir far-
bannið á fénaði. Enginn þorir að bjóða í
neitt eða biuda sig neinu nema því allra
minnsta. Pöntunarfélag Dalamanna hélt
aukafund í gær til að ræða um, hvort
kalda skyldi félaginu áfram með því að
panta upp á borgun í ull, en það sáu
meun sér ekki fært. Var svo tekið það
ráð, að slcrifa enshu stjórninni og biðja
hana um afnám bannsins, að því er Is-
land snertir. Það er vont útlit með verzl-
un hér næsta ár; allt er svo dýrt í kaup-
stöðunum, en ísleuzk vara gengur aptur
illa. Margir fara að vísu undir Jökul að
kaupa sér fisk, en hann er æði dýr, 12 kr.
ýsuvættin og 14 kr. þorskvættin, og svo
kostar flutningurinn á hverri vætt hér inn
í Dali um 4 kr. G-ufubátsmálið og öll
framfarafyrirtæki deyja hér út haldizt
bannið. Menn vona að eins, að Hvamms-
fjörður verði mældur og um leið ákveðið,
hvort kaupstaður skuli keldur vera við
Vestliðaeyri í Hörðudal eða við Búðardal
í Laxárdal, sem er betur settur í hérað-
inu, þar sem hann er nær miðju þess og
liggur líka vel fyrir Norðlingum, þá er
hafís eins og nú hamlar siglingum um
Húnaflóa“.
Úr Húnavatnssýslu skrifar annar merk-
ur prestur oss 6. þ. m.: „Illa varð mönn-
um við, sem von var, er fréttirnar komu
um, að blátt bann væri nú lagt fyrir inn-
flutuing á íslenzku sauðfé og hrossum til
Englands. Þykjast menn nú sjá fram á
stórvandræði, ef ekkert rætist úr.
Þótt talað sé mikið um deyfð og doða
hér, þá er útlit fyrir, að raunin verði nú
önnur. Einhver góður andi hefur blásið
mönnum hér í brjóst, að reyna nú að
stofna félög í þeim tilgangi, að greiða
fyrir viðskiptum innanlands milli sjávar-
manna og sveitabænda. Nú fýrir kross-
messuna á því að halda fundi í hverjum
hreppi og þar á að ræða um þessi fjögur
atriði:
1. Að reyna að fá með sem kagfelld-
ustu móti fisk fyrir kindur í haust.
2. Að panta kaupafólk að sunnan, sem
taki kaup sitt að mestu leyti í smjöri og
kindum, og að vinnuþiggjendur taki þátt
í ferðakostnaðinum.
Þetta eru nú aðalatriðin, en svo á enn
fremur að tala um
3. Að fá Reykvíkinga til þess að kaupa
í haust væna sauði með hæfilegu verði,
því úr höfuðstaðnum vænta menn helzt að
ná í peninga.
4. Að fá einhvern kaupmann að sunn-
an til þess að koma hér norður með ýmis-
leg fiskæti á skipi. En af því vauséð er,
að fiskurinn yrði svo mikill, að slik ferð
gæti borgað sig, hefur mönnum jafnframt
dottið í hug, að æskilegt væri, að lofa
honum frekari verzluu með ull móti út-
lendri vöru.
Allt þetta er enn þá að eins í ráða-
bruggi manna á milli, en mikil líkindi til,
að því verði kaldið fram og er ætlazt til,
að á kverjum hreppsfundi verði kosnir 2
menn til að mæta á aðalfundinum, sem
ráðgert er, að haldinn verði rétt eptir
krossmessuna um miðbik sýsluunar.
Yonandi er, að eittkvað verði úr þessu
og ætti aukning innlendra viðskipta ekki
síður að vera áhugamál fyrir sjávarbæud-
ur, þar sem útlit er fyrir, að fiskur verði
ekki 1 háu verði eptirleiðis sökum toll-
hækkunarinnar á Spáni. Það er heldur
enginn efi á því, að duglegur og ötull
kaupmaður að sunnan gæti haft töluverð-
an hag af því að hafa hér lausaverzlun,
ef hann kynnti sig vel og vaudaði vörur
sínar“.
Póstskipið Laura fór héðan aðfara-
nóttina 14. þ. m. Með því fór til Vest-
mannaeyja Jón sýslum. Magnússon með
frú sinni (Þóru Jónsd. háyfirdómara Pét-
urssonar), til Danmerkur: biskupsekkja,
frú Sigríður Bogadóttir, alfarin héðan, frú
Þóra Thoroddsen dóttir hennar með barni
sínu, frú Ástríður Melsteð (til lækniuga),
frú Anna Petersen (kona Péturs bæjar-
gjaldkera) og kand. theol. Sæm. Eyjólfs-
son.
Þrjú hjarndýr sáust á hafísnum fyr-
ir Ströndum á góunni, tvö í Kaldbaksvík
en eitt á Gjögri og var það skotið.
Hákarlsafli var nokkur á Gjögri og í
Trékyllisvík í f. m. Fékk eitt skip t. d.
í sömu vikunni 50 tunnur lifrar í tveim-
ur legum.