Heimskringla - 17.08.1955, Blaðsíða 1

LXIX, ÁRGANGUR
WINNIPEG, MIÐVIKUDAjGINN, 17. ÁGÚST 1955
FRÉTTAYFIRUT
25 ára
I þessum mánuði, eða réttara
sagt 21 ágúst, á brezka prinsess-
an, Margaret Rose, 25 ára afmæli.
Verður prinsessan þá lögaldra,
sem kallað er.
Vanta þá ýmsir að heyra ein-
hverjar yfirlýsingar gerðar um
framtíð hennar, hjónaband eða
afstöðu í þjóðfélaginu.
Samkvæmt brezkum lögum
frá 1772, getur hún þá gifst hverj
um sem henni sýnist, án afskifta
eða leyfis koungsfólksins. Hún
getur þá tilkynt hina mjög svo
rómuðu trúlofun sína og Peter
Townsend kapteins og hershöfð-
ngja í Royal Air Force, jafnvel,
þó systir hennar, Elizabeth
drotning, samþykti það ekki.
Townsend kapteinn er 40 ára
Hann þykir með álitlegri mönn-
um. Og hann hefir hverja orðuna
af annari hlotið fyrir framkomu
sína í stríðinu 1945. Að öllu eðli
legu, mundi fólk líta á giftingu
þeirra, sem ástasögur af prins-
essum og verðugum alþýðustétt
armönnum. En kapteinninn hef-
ir áður verið giftur, er skilin við
^onuna og á 2 börn á lífi. út af
Því getur snurða hlaupið á þráð-
inn.
Enska kirkjan er mjög á móti i
hjónaskilnaði 0g giftingu fólks,
sem fyrir honum hefir orðið.
Elzabet á því óhægt um, sem
“verndari trúarinnar’’ ag sam-
þykkja giftingu Townsend kapt-
eins, jafnvel þó þar sé um viður
kendan mapn,?ð ræða og einn af
fyrri starfsmönnum Bucking-
ham hallarinnar og mann, sem
virðulegri sendiráðsstöðu gegn-
ir nú í Belgíu.
_0G UMSAGNIR
Margaret prinsessa, er grann-
vaxin, dökkhærð og þykir lag-
leg kona. Er mælt að hún muni
reiðubúin að fórna erfðatitli sín
um fyrir ást sína. Það meinar að
gefa frá sér alt tilkall til ríkis-
erfða. En til hennar er hún sú
þriðja í röðinni, eftir tvö börn
núverandi drotningar.
Svona eru nú bollaleggingarn-
ar um þetta efni. Ef til vill verð
ur forvitni fólks um það svarað
21. ágúst.
“óður til Canada”
Á fslendingadeginum á Gimli,
1. ágúst, hafði ekkert frumort
kvæði verið ort fyrir Minni Can
ada eða íslands. Voru því eldri
kvæði flutt sem við áttu. Fanst
ýmsum þetta bera vott um aftur
för, en kváðust þó trauðla trúa,
að ekki væri ihægt að finna hér
íslendinga enn, er minni vildu
yrkja, ef vel væri leitað. Heims-
kringla hefir orðið nefndinni
fundvisari á skáld til að flytja
Minni fóstrunnar. Kvæðið “Óður
til Canada” eftir Davíð Björns-
son, sem hér að ofan er birtur,
sannar, að enn verða skáld fund
in ef vel er leitað sem verki
þessu eru eins vaxin og fyrrum.
Vér eigum von á því, að nefnt
kvæði eigi eftir að verða lesið
hér á þjóðhátíðardögum eða hvar
og hvenær sem vér minnumst
fósturlandsins og hinnar ungu
þjóðar er það byggir, um langt
skeið.
Mikið stind afrek samt
Þó ungfrú Kathie Mclntosh,
20 ára skrifstofustúlka frá Nor-
wood, tækist ekki að synda
þvert yfir Winnipegvatn s.l.
sunnudag, var sund hennar vissu
lega mikið afrek. Milli Winni-
peg Beach og Grand Marais eru
18 milur. En svo illa vildi til, að
þegar hún var komin aðeins 3
mílur frá landi, var orðið svo
hvast á vatninu, að bylgjurnar
hvolfdu einum fylgisbátnum og
hún bjástraði við að koma hon-
um á kjöl aftur með þeim sem í
honum voru. Eftir það klauf hún
norðanvind og 7 til 10 feta háar
bylgur, er hröktu hana svo langt
af leið, að þó hún væri búin að
synda 20 mílur, var hún 4 mílur
undan landi, er svo dimt var orð
ið að fylgibátarnir sæu hana ekki
og sund tilrauninni yrði að hætta
er svo var komið. En Kathie var
óþreytt og hin kátasta er á land
kom, þó svona færi.
í sjónvarpi kvöldið eftir sást
henni bregða fyrir á bylgjum
vatnsins. Virtist hún skjótast
milli aldanna eins hratt og fisk-
arnir.
Á sundinu mun íhún hafa ver-
ið 10 kl.st. Ber alt með sér, að
leikur sé fyrir hana að synda
þessa leið í góðu veðri.
Tveir aðrir eru að hugsa um
að reyna þetta sund jafnvel áður
en vikan er úti.
SILFURBRÚÐKAUP
Fjölment og skemmtilegt silf-
urbrúðkaup var haldið hér þann
29. júlí s.l. í blómumskreyttri
kirkju Calvary lútherska safnað
arins til heiðurs Mr. og Mrs.
Barney Björnsson. Hver bekkur
var skipaður er hin vinsælu hjón
voru leidd til sætis. Forseti safn-
aðarins, Mr. Karl F. FredericlT,
bauð alla velkomna, ávarpaði
brúðhjónin og óskaði til ham-
ingju í tilefni dagsins. Um leið
þakkaði hann sérstaklega 25 ára]
starfsemi þeirra í þágu kirkj-
unnar. Kórinn söng því næst ^ j
sálminn “O Perfect Love”, en
Mrs. Harold Eastvold lék á org- |
elið. Séra G. P. Johnson flutti
bænarorð.
Öllum til ánæju voru viðstadd
ar um kvöldið tvær vinkonur
brúðhjónanna frá Winnipeg,
Miss Inga Bjarnason, er söng tvö j
heillandi lög, og Miss Sigrid
Bardal, er lék undir, og skemmti j
síðan með fínni píanó sóló.
Næst á dagskrá voru ávörp til
brúðhjónanna, en “á milli þátta”i
las forsetinn mörg skeyti fráj
fjarstöddum skyldmennum og
vinum. M)rs. G. P. Jo'hnson las
upp kvæði frá H. E. Magnússyni.
Mrs. Ruth Sigurdson bar fram
þakklæti frá kvenfélagi safnað-
arins til Mrs. Björnsson og af-
henti gjöf. Sömuleiðis Mrs.
Trondsen fyrir hönd sunnud.-
skólans.
Síðast ávarpaði undirrituð
heiðursgestina í nafni allra
veizlugesta og fleiri vina er eigi
gátu verð viðstaddir, og afhenti
viðeigandi gjöf, til minningar
um isilfurbrúðkaupsdaginn og
velvildarhug til þeirra alveg al-
ment talað. Bæði hjónin svöruðu
hlýtt og innilega.
Ef “góða veizlu gera skal”,
er mér næst að halda að ísl. kon-
urnar í Seattle séu til fyrirmynd
ar. f kaffisalnum var margur
“góðra vina fundur” þetta eftir-
minnilega kvöld. í samtali hér og
þar heyrðist mér Winnipegborg
vera nefnd á nafn oftar en einu
sinni. Á meðal aðkomugesta var
Mr. S. Björnsson frá Blaine,
hinn unglegi faðir búðgumans,
og Mr. Henry Thorbergson frá
Vancouver, B. C., bróðir brúðar-
innar.
ANDLÁTSFREGN
Nikulás Ottenson
Á Gysler Nursing Home í
Winnipeg, lézt 15. ágúst Nikulás
Ottenson, maður 91 árs að aldri.
Hann kom snemma á árum til
Vestufheims, var ættaður frá
Barney Björnsson og Clara
Thorbergson voru gefin saman í
hjónaband 30. júlí, í Fyrstu lúth-
ersku kirkjunni í Winnipeg, af
Dr. B. B. Jónssyni. — Barney
var búinn að koma sér vel fyrir
í Seattle er hann sótti brúði sína
til Canada, og hér hefur heimili
þeirra slegið föstum rótum.
Clara tók strax tryggð við Se-
attle, og heimilið laðaði að sér
vini, eldri sem yngri. f hlýleik
þess og starfsgleði uafa vaxið
upp þrír góðir og mannvænlegir
synir, Paul, Henry og Dwight.
Veizlugestir, ásamt vinum nær
CENTURY M0T0RS LTD.
241 MAIN-716 PORTAGE
S.----------------------
NÚMER 46.
Hvallátrum í Barðastrandasýslu.
Bjó faðir hans Össur Össurarson
þar. Kona Nikuásar var Anna
Guðmundsdóttir, ættuð frá
Ferjukoti við Hvítá. Er hún dá-
in fyrir tveimur árum. Eftir að
þau komu vestur var Nikulás
lengst af umsjónarmaður eins
mesta skemtigarð Winnipegborg
ar, River Park, sem nú er al-
bygt orðið og enginn skemti-
garður lengur.
Börn Nikulásar og Önnu eru
þessi: Louise (Mrs. S. Guð-
munds), Berkley, California;
Louis, í Los Angeles, og Eddy
í Winnipeg, alt mannvænlegt
og myndar fólk, sem þau eiga
ætt til.
Níkulás var forn í anda, unni
sögum af köppum og skáldskap.
Hann gaf út rímur 1954, er
hann orti, og nefndi “Minni
Nýja-fslands”. Getur hann þar
íslenzkra formanna á þessum
slóðum.
Nikulás var drenglundaður og
mikill aðdáandi fslendingasagn-
anna.
Jarðarförin fer fram n.k. föstu
dag e.h. frá útfararstofu Bardals.
og fjær, þakka þessum vinföstu
hjónum alla alúð og gestrisni,
og gott samstarf í 25 ár. Heill
og gæfa hvíli yfir heimili þeirra
um ókomin ár.
Vinsamlegast,
Jakobína Johnson
Hér á ferðinni eistra er Bjarni
Sveinsson frá Vancouver, B. C.,
er að mæta dóttur sinni Ingi-
björgu, annað hvort hér eða í
Kenora, Gntaii j. 'Eii Ingibjörg
starfrækir nursing Home í New
York á eigin spítur með vaxandi
orðstýr.
I.
Rís úr djúpi sæva og sanda
sólar drottning assku rjóð,
brosir móti lýði landa,
# laðar til sin hal og fijóð
. Opnar leiðir öllum standa,
inn til fjalla, niðr að sæ,
hvar sem vilja leita landa,
langar til að reisa bæ.
Öllum vill hún auðlegð gefa,
öllum heita gleði og frið,
öllum hreinar ástir vefa,
öllum þjáðum veita lið,
öllum gefa afl að stríða,
öllum framans unað ljá,
öllum sálar útsjón víða,
óllum hjartans sigrum ná.
II.
Þetta land á þjóðin öll,
þúsund töfra frelsis höll.
Landið byggir dáða dís
í dalnum vizku gyðjan rís,
seiðir út frá moldu mátt,
magnar landsins andardrátt
gróðrar elfan, grundar óminn,
græðir sárin, lífgar blómin,
vermir landið, lýsir sporið.
Lífið fagnar, hlær í vorið.
Vökumannsins viljaþrótt,
vonin lýsir dag og nótt.
Andinn fjalla, sól og Saga
s*tja á bekk með dóttur Braga,
fram í tímann atalt augum
eyja þau í geisla baugum
sókn og vörn til vegs og dáða,
vaska þjóð sem kann að ráða.
Varpar af sér tímans tötrum
tíðarandinn laus úr fjötrum.
Óska myndir orkan skóp
eldi vígðar, firrðin hljóp.
ÓÐUR TIL CANADA
eítir DAVÍÐ BJÖRNSSON
Efldur frama fákur þýtur,
fylkir liði, mótstraum brýtur.
Þjóðar höndin stillt og sterk
stælist, gjörir kraftaverk,
stígið fram og strengt er heit
að stríða, sigra, græða reit.
Frá jökultönn til úthafs ósa
andans hetjur sigri hrósa.
Landið sem a£ allir unna
a i skauti sinu brunna
auðlegðar sem aldrei þorna.
Alheims kyndir vizku bál
æskulýður allra morgna,
aflið vex í þjóðarsal.
III.
Þetta land um víða vegu
við oss blasir yndislegt,
grasi þaktar gróður lendur,
grænir akrar, hvergi nekt.
Rósaviðir fjöllin falda,
fagrir dalir brosa við,
elfur dansa ofan hlíðar,
ómar loft af fuglaklið.
IV.
Ó, Canada! þú auðs og undra land
við unnar skaut í loftsins víða geim
og örmum hafs, þig byggir geislaband
af bliki sólar, magnað öflum þeim
sem verma, lífga, gleðja þína þjóð
í þúsund aldir fram á tímans braut
°g bíður þess að gneistar hrökkvi af glóð
ív° gnötri jörð við sigra lífs í þraut.
Sú þjóð skal líka byggja, hyggja hátt
og heilindanna glæða fegurst vé,
sem mótuð er úr allra þjóða þátt
og því sem bezt frá landi hverju sé,
fólki, sem er skírt við eld og ís
og andans þroska hefur frelsi vígt
og sver þér tryggð, í tápi og vizku rís
og treystir þjóðar böndin stálsins mýkt.
V.
Undran það engum veldur
endur fyrr löngu að varst þú
mærin sem margir vildu
minnast við, þegar sáu
klædda í skarlats skrúða
ur skóga og blóma flekkjum,
gullbrydda víravirki
vorsins og arin lindum.
Víst ert þú enn sem áður
æskublíð, tígin, fögur,
voldug og varpar ljóma
á voraldar framans leiðir,
heilsteypt í hugum allra
sem horfa fram og skapa.
Börnin á brjóstum þínum
blessa þig. óskalandið.
VI.
Ó, fósturland! þú fagra mær,
með fjallaborgir, vötnin tær,
og blómavellir, sól og sær
þig siSna helgum frið,
svo æskufríð með bros á brá
0g bjarkar linda til 0g frá
og Klettafjöllin himin há
og hárra fossa nið.
VII.
Framstæða land með frelsisblys í hendi,
friðarins morgunn geislar þér um brá,
sól’bjarmans magn að sölum þínum vendi
og sálar þinnar óma hlusti á,
þá daprast aldrei drauma þinna hallir
og daggir kjarna lífsins merla jörð,
þótt brimföll knýi, brosa allir, allir,
og brumi lífsins syngja þakkargjörð.
Landnema þjóð! og landsins miklu andar,
lifa í starfi ykkar kærleiks mögn,
innþrá er vakin, óttans hilltu sandar
alþjóðum hverfa út í tímans rögn.
Vakandi þjóð sem vandamálin skoðar,
viljann til orku brýnir, skapar leið,
vizkunnar giftu blysin lýði boðar,
byggir og þroskar andans víða meið,
VIII.
Canada með velli víða
víðfeðm skóga og akurlönd,
bíður öllum faðminn fríða,
fagnandi þeim réttir hönd,
hugumstór með eld í æðum.
ísalög og taugar stáls,
bernskurjóð í brúðarklæðum,
bros í hjarta, djörf og frjáls.
Hjá þér kjósa lýðir landa
að leita skjóls og vinna þér,
í tímans kröfum styrkir standa
og stoltir, eins og vera ber.
Landnemanna elfin unga
auðgast við þitt nægta borð,
yfirstígur þrautir, þunga
á þúsund tækifæra storð.
IX.
Allt voldugast, bezt, sem að veröldin á
til vitrunar mannlífsins hjörð,
vaxtar og örfunar viðleitnis þrá
og verndunar lífinu á jörð,
á Canada, landið, sem yrkir þann ós
við eldanna framvindu skaut,
og komandi aldir þá leiða í ljós,
hún er landið sem fortíðin naut.
Hver samofin tenging við umhverfið allt
er innvarp frá líðandi stund
og lýsandi stjarna við háborðið hallt
sem hundraðfallt ávaxtar pund,
og mannvitsins síunga bylgjandi band
þig blómskreytir morgna og kvöld.
Ó, Alfaðir blessi þig brosandi land
og bænheyri öld fram af öld.