Lögberg-Heimskringla - 26.09.1968, Blaðsíða 1

1: RIST J A N CLDJARN*
\ \ HODMINJASAFNIO,
I :EYKJAV,K» ICELAND.
Íösbrrg-fteimékinsla
Stoínað 14. jan. 1888 Stofnað S. sept. 1886
82. ÁRGANGUR WINNIPEG, FIMMTUDAGINN 26. SEPTEMBER 1968 NÚMER 36
Dr. Valdimar J. Eylands
lætur aí embætfri
Frú Lilja og Dr. Valdimar J. Eylands
KVEÐJA FRÁ ÍSLANDI
JMjurhjörn C inarsson
Uu,,,
Reykjavík, 16. &eptcnúvrWí>&
[leanr Pr Valdimar J. Eylanek lœtur afstörfum $em
prcstur ryrstu lúthcrsku kivk]u í Winmpcg, cr þaif mér Ijúfskylda
aíf mttíi hanum ag frú hans þakhirrg tnftfinau nwtiúrhírhjunmr a Íslandí.
Fýrsta lúthcrsha hírhjan x V\linnípeg hcmrnm dPára sheú? vrrxS
stcrht xriai þcvrrar hclgu trúar, scm isknzhir fvrHthir mrir létu oss
cftir i arf. þeir prestar, scm hafa þjánati þcim hirhju, hafa hvcr afötfrum
vcritf í frcmstu rötf manm afxslenzhu þjófomi. þri&jxiru) þcsstíma,
sem saga safnaiaríns nœr yfir, hcfar hann xwtiff kmfta og tucfUeika
Pr l/aldnmrs J. Exflands. þó aS vcrígamla landinu hofumchhx hafb
sömu hx/nni af stórfum iuxns og landar renrrnstra, þá cr þaíf einnig
oss futtljost, ad lutnn bcrhátt ítwpi þcnra, scmumnastliáiS aldarshciS
hafa vcrífi í forustulxSí íslcnzhrar hristní, baffi hcima og crlmdis.
Hexmahxrhjan minnist þtss mcð þöhh, at hannhcfxivlátitrscranntxmv
aðhalda sambandi við Ixarn. Hún farxr sofmúfx Fyrstu lúthcrshu
hxrhju þahhir fyrxr Jbatf, að Dr. Valdimar fe'hh lcyfi safnaifarxns tíl þesí
air dvcljast hcr ncirm um svnri fyxúr ZO árum cg þjórn xslcnzhum
söfnuium. Mxnnirxgarmr frá þcimtxmaumhann og fjölshyldulians
erurrwrgum haerar og dýrmxtar. Hann hefur homúr héxmnohhrum
sinnum endranocr og cr jafrumhcerkomxnn og mikxls virlur gcetur-
þaif vchur oss alltaf gleði, þcgarhann lœturtilsin hcyra á aitjörð
sinni og tnr metum hann scm einn hinn fremsta prcdihara á
íslenzha tungu í vorri samttíf.
það hffur verií þjóðhans oghirhju heiiur og styrhuraðinta lumxi
i þth sírtt, scmhannhefurshipað íslcruha þjoihirhjan tchurundir
þahlnr xjdar, karuvirár í Fyrstu Ixítkershu kirkju. Verbiðjum Guti að
blcssa Pr 1/aldxmar J. Eylaxxds cg fjötskxjldu hans pg vaha í náð yftr
• ávÖKtunum af staifx hans meSatycar og í kirkju vorrx. FriSursc mtff
hraffnmuxn og hcerlcihi, samfám trú, frá fiiúi föSur og Prí’ttm
Jcsú Krish (Bf. b,23)
Sxgurbjom Einarsson
dr. tlicoL;
Biskup íslands
Frú Lilja og.Dr. Valdimar
Eylands hyllfr
Dr Valdimar J Eylands hefir sagt af sér prestembætti sínu
í Fyrstu Lútersku kirkju í Winnipeg. Markar þessi ákvörðun
hans ekki einungis þáttaskil í sögu þessa safnaðar, heldur
og í félagslífi íslendinga hér um slóðir. Hann máttum við
sízt missa, og mun sannast hið fornkveðna: Enginn veit hvað
átt hefir fyrr en misst hefur.
Séra Valdimar hefir þjónað Fyrsta lúterska söfnuði við
mikinn og góðan orðstír um þrjátíu ára skeið. Þessi söfnuð-
ur verður níræður í október og hefir verið svo lánsamur að
njóta þriggja aí'ar inikilhæfra kennimanna ó þessu tímabili,
Framhald á bls. 4.
Fréfrfrir fré íslandi
Rústir sleinkofa
víkinga fundnar?
í fréít frá Blanc Sablon, Que-
beck, Kanada segir að leiðang-
ur kanadískra fornfræðinga
hafi fundið rústir um 100 bý-
kúpulaga steinkofa, sem menn
æ 11 a að hafi verið bústaðir
norrænna víkinga fyrir um
það bil eití þúsund árum.
Kofarúsiirnar eru 1600 kíló-
metra vegalengd norðaustur
af borginni Quebec.
Forstöðumaður leiðangurs-
manna, René Leveque f r á
Sherbrooke háskólanum í Que
bec, sagði í gær, að hann teldi
fundinn hinn merkasta frá
sögulegu sjónarmiði skoðað,
og það kynni að koma í Ijós,
að þetta reynist m e r k a s t i
fornleifafundur í Kanada á
vorum tíma.
Fundarstaðurinn er um það
bil 120 km. vegalengd f r á
L’Anse aux Meadows á norð-
urodda Nýfundnalands, þar
sem menn ætla að víkingar
hafi setzt að fyrir um 1000 ár-
um.
Vísir bar þessa frétt undir
dr. Kristián Ekljárn, þjóð-
minjavörð. Hann sagði, að á-
stæða væri til að taka frétt-
inni með nokkurri varúð. Ár-
lega kæmu f r é 11 i r frá Ný-
fundnalandi af merkum forn-
leifafundum, s e m reyndust
svo ekki vera neitt sérstakt,
þegar betur væri að gáð.
Dr. Kristján sagði, að sér
kæmi það spánskt fyrir sjónir,
að telja 100 býkúpulaga stein-
kofa leifar af byggð norrænna
manna. Einnig væru kofarnir
furðu margir því að ekki er
gert ráð fyrir, að mikill fjöldi
norrænna manna hafi dvalið
þar vestra.
Að lokum sagði dr. Krist-
ján, að margir fornleifafræð-
ingar væru orðnir allhvekktir
á fréttum á borð við þessa,
sem yfirleitt reyndist enginn
fótur fyrir.
Vísir 31. júlí.
Nýfrfr frímerki
Nýtt frímerki verSur gefið
úí þann 5. seplember n. k. Á
frímerkinu er mynd af högg-
mynd Sigurjóns Ólafssonar af
séra Friðriki Friðrikssyni með
lífinn dreng. Frímerkið er gef-
ið úí í iilefni 100 ára afmælis
þessa merka manns, sem lézt
árið 1961.
Six Days Resfrored
I wish herewith to restorebear out not only what Henry
six days of his life to a man
whom I unwittingly and unin-
tentionally deprived of them.
The days of our lives are as
precious jewels, to be trea-
sured as a great fortune is
treasured, and not lightly to
be cast away. Therefore I now
restore to my good friend, the
Rev. Albert E. Kristjansson,
on a golden platter studded
with the jewels of those days,
shining and bright, as only the
days of purity and of in-
nocence can shine, the days
that I took from him. He was
verifiably born on April 17th.
1877.
I have eommitted a grievous
sin. I confess to it. And in ask-
ing absolution I give an ac-
counting of my deeds, and the
reason for them. It is very
simple. In seeking accuracy in
my figures and facts, I turned
to a book which until now I
considered to be an infallible
guide in matters of inJorma-
tion about Unitarian Minis-
ters. This was the General
Catalogue of the Meadville
Theological School published
in 1944 on the hundredth an-
niversary of the school. Mr.
Kristjansson and I are alum-
nae of that school. There it is
recorded for all posterity to
see, “Albert Edward Krist-
jansson, B.D. 1910. Born Húsa-
vík, Iceland, Apr. 23, 1878.”
But let it be noted that where
I deprived my friend of six
days, this honourable journal
deprives him of a whole year
and six days
My faith has been shaken.
That which I took as infallible
has proven to be fallible. I
have been led into grievous
error. All of which seems to
Ford said about history, (His-
tory is bunk), or what Sir
Robert Walpole said. (History
must be false), but also what
Plutarch said some 1900 years
ago, (So very difficult a mat-
ter is i-t to trace and find out
the truth of anything hy his-
tory).
In g i v i n g misinformation
about my good friend’s birth
date, I have given further jus-
tification for the statements of
these famous men, just the
author of the book to which
Mr. Kristjansson refers has
also done where he gives not
only an erroneous description
of the origins of the Icelandic
National League, but also a
false one.
I would certainly appreciate
any assistance Mr. Kristjans-
son can give to me in filling
out the meagre skeleton of the
long and complex story of the
Unitarian Church among the
Icelandic people in America.
Important parts of that story
have yet to be toid. In the
meantime let me express my
appreciation to him for his ar-
ticle. It was written in a
friendly and understanding
vein. It reflects alertness of
mind and a continuing inter-
est in affairs of the day. I pay
tribute to the Rev. Albert Ed-
ward Kristjansson, and de-
dicate to him a little verse by
William Hamilton Hayne, who
wrote:
It matters not that Time has
shed
His thawless snow upon
your head,
For he maintains with
wondrous art
Perpetual summer in your
heart.
Philip M. Pélursson.
DR. JAKOB JÓNSSON:
Hyar er Föðurland vorfr?
Síðastliðinn sunnudag voru margir Vestur-íslendingar við
messu í Hallgrímskirkju í Reykjavík. Forseti Þjóðræknisfé-
lags íslendinga í Vesturheimi, séra Philip M. Pétursson fylkis-
þingmaður tók þátí í prestþjónustunni. Við þetta tælcifæri
fluiii dr. Jakob Jónsson predikun þá, sem hér birtist. Víða
um heiminn er föðurlandsiilfinning og föðurlandsást brenn-
andi í hugum manna en í andlegu lífi frumbyggjana vestan
hafs varð hún mjög sérkennilegur þátlur í lífi fólksins, og á
henni grundvallast mikið af alhöfnum þess bæði í einkalífi
og félagsskap.
Óþarfi er að rekja æviatriði
s é r a Friðriks Friðrikssonar,
allir vita að hann var forvígis-
maður K.F.U.M. hér á landi,
fræðimaður og rithöfundur.
Nýja l’rímerkið er prentað í
Framhald á bls. 2
Reykjavík, 7. júlí 1968.
Fil. 3,20-21.
„Ég á orðið einhvern veginn
ekkert föðurland.“ sagði Step-
han G. Stephansson eitt sinn.
Hann hafði alizt upp á ís-
landi, fluttist ungur maður til
Bandaríkjanna, og dó sem
bóndi í Kanada. Þau voru
raunverulega orðin þrjú, föð-
urlöndin, sem náðu tökum á
Framhald á bls. 2