Alþýðublaðið - 10.06.1970, Blaðsíða 8

8 Miðvikudagur 10. júní 1970
SKOKKI
iÐ
ISTUM
Páll S. Pálsson: Ég hef ekki fundið fyrir
skammdeginu í vetur, hef verið eins og
fjiður upp á morgnana
Gunnlaugur Þórðarson: Við lífum bjarfari
augum á filveruna og höfum meira
sfarfsþrek
Gunnlaugur skráir afrek dagsins í dagbókina.
(Myndir: Þorri). (
O ■ Við hlaupum þrjá og: hálf-
an til fjóra kílómetra á dag- og
syndum svona fjögur hundruð
metra í Laugardalslauginni á
. eftir, sagði Gunnlaugur Þórff-
arson , doktor júris um leiff og
hann renndi bílnum upp aff .
húsinu viff Bergstaffastræti þar
• sem Páll S. Pálsson haestarétt-
arlögmaffur hefur lögmanns-
skrifstofu sína, og blikkaði ljós-
umirn og flautaði í ákafa. Páll
kom út og settist upp I bílinn .
hjá okkur, og síffan var stefn-
an tekin á sundlaugiha í Láug-
ardalnum, sem Gunnlaugur .
lýsti 'nýlega yfir í útvarpinu,
aff væri bezti silndstaffur • í
beiminum. ’
ÐÁGLEGT SKOKK
Klukkan var tólf á hádegi og
þeir. félag'arnir, Gunniaugur og •
Páll voru á leið í sitt 'dagle'ga :
skökk í' Láugardaihum, én’ ég
fékk að fljóta með til að fyígj-
ast með þeim og 'sjá hvernig
þassir virðulegu' háestaréttar- .
icgmenn faria að því áð' halda ■
sér ungum og léttum, þoliniari
en mörgum sem yhgri eru.'
Þeil- voru greinilegá h'eimá- •
vaiiir- í 'sundlauginni,. heilsúðu
af'írsiðslustíílkunum kumpán-
lega og báðu þær að senda nið-
ur mann til að opna „apabúr- •
ið“, sem reyndist vera vistar-
vera í ■ kjallaranum, þar sem
þair geyma sundfötin sín og aef- .
ingabúningana.
Von bráðar vorum ýið lagðir
af stað, Gunnlaugúr í hárauð-
um agfingabúning ,en Páll í þlá
um. en ég á skyrtunni og með
mvnda'vélina dinglandi á mag-
anum.
— Við skulum fara rólega,
sagði Gunnalugur, Páll hefur
ekki verið mefð í nokkrar vik-
ur, því hanrn tognaði í fæti á
einni æfingunni svo ert þú ekki
í æfingu.
EIGUM INNI
MOLASOPA HJÁ
ÖRLYGI
— Hvaða leið hlaupið þið?
— Við .hlaupum venjulega
eftir Reykjaveginum og upp í
I.augardalsgarðirm, og þar
hláupum við- o£t eiam eða tvo
hringi. í bakaleiðinni komum
við oft við • hjá málaranum,
Örlygi Sigurðssyná, og við eig-
um alltof molasopa inni hjá
honúm.
— Hann byrj aði að mála af
mér mynd.fyrir fjórum áirum,
sagði Páll, en þegar brann hjá
hefði lent í eldinum. Seinna
fann hann svo myndina á bak
við píanó i nýj a húsinu, og hantn
er ekki enn búinn með hana.
Áfram hlupum við, ,,gömlu
mennimir“ blésu ekki úr nös
— en það var ekki nema von
ég mæddist eitthvað smávegis,
þvi ég vgr alltaf öðru hvoru
að hlaupa framfyrir þá til að’
taka myndir af þeim í állskfi*)-
ar hlaupastellingum,
— Hvað eruð þið búnir að
skokka Lengi svona á hverjum
degi? . f
’\
SYNDIR 1200 METRA
— Síðan í haust, í október,
síðan höfum við skokkað dag-
lega, höfum alltatf byrjað klukk
an tólf á hádegi, svaxaði Gunn-
Iiaugur. Við byrjuðum á þvi að
hlaupa 500 metra en bættum
síðan við okkur smám saman
250 metrum í einu og vorum
komnÍT í 2 km um áramótin.
Ég hleyp yfirleiitt tvo hringi í
Laugardalsgarðinum, en Páll
syndir meira í staðinn, hann
syndir stwndum 1200 metra, —
ég hef aldrei náð svo langt.
Stundum hægðum við á okk-
u*K og gesngum spotta og spotta
til að hlífa fætinum hans Páls
og mér. — Við förum hú yfir-
leitf hraðar en þetta, vanalega
emm við á fullri ferð alla leið-
ina.
En okkur bar óðfluga að Laug
ardalsgarðinu m, endastöðinnd,
ög þegar við komum að hliðinu
benti Gunnlaugur mér á, að
þar inini sé ákaiflega fótógenískt,
enda fékk filman að hreyfast
í vélinni á meðah við hlupum
eftir stígnum inn á milJl
tj-jánna. -—■ Gunnlaugur og Páll
hlupu með sinum bezta stíl, en
ég varð að hlaupa atfturábak
mestalla leiðina.
ÖRLYGUR ÞARF EKKI
AÐ HLAUPA — HANN
BERST VIÐ HUNDINN
Örlyigur Sigurðsson býr þarna
rétt hjá, og þegar við börðum
uppá kom geltandi hundur til
dyra og hamaðist lengi á Jiurð-
itani1 áður en sonur Örlygs opn- .
aði og visaði okkur inn i vinmu-
stofu málarans. Hann yar hress
að vanda og kvaðst þykja leitt
að geta ekki boðið okkur kaffi-
sopa, þeir Gunnlaugur og Páll t
ákváðú að eiga sopann inni enn.
— Á milli þess. sem Örlygur
barðist við hundinn, sem virt-
íst. verða alveg óður við gestá-
komuna, hverju sem það sætti,
greip hann hálfgert portrett af
Páli, setti það í trönurn'ar, og
eíðan var tekin mynd af liópnr
um: Öriygi, Gunnlaugi, Páli og
hundinum, en Örlygur varö að
rí'ghalda honum á meðan mynda
ta'kan fór fram, því hvutta virt-
iísft ekfcert um slíkar anstaltir
gefið.
— Ég bauð Örlygi grænan
- ætfingabúning, svo hann gætí
.komið að hlaupa með okkuis
en hann vffl ekki hlaupa í öðr-
úm em gulum, sagði Gunnlaug-
• UT. ■ • • ' i/
— Ég vil ekki sjá neinn æí-
mgaibúning, svaráði þá .Oríý|-
ur; ég vil iheldur lifa firnmtááv
eoa tuttugu árum skemur. ' .
Bn það kom í-ljós, þegár
Örlygur fylgdi okkur úr hlaði,
að hann þarif engan æfi.ngabún-
ing til að halda sér í þjálfun,
hiamin hefur hund, það er nóg
til að hann þarf ekki að liða
honum, héit hann að myndin
Komið við 'hjá Örlygi Sigurðssyni. Frá vinstri: Listmálarinji, hundurinn, Páll,
myndin og GiumlaugUr.