Lesbók Morgunblaðsins - 11.06.1994, Blaðsíða 6

Greinarhöfundurínn oghinn nýi sonur hennar við Grand Pallas.
Mæðginin votta Búdda virðingu.
s
Náð í nýjan Islend-
ing til Taflands
Við hjónin vorum að ættleiða lítinn dreng frá
Taílandi og eftir óþreyjufulla bið kom kallið,
við máttum sækja soninn. Þar sem við áttum
ekki gott með að fara bæði að heiman í einu
varð það úr að ég færi ásamt vinkonu minni
Greinarhöfundur fór á vegum
íslenskrar ættleiðingar til
Taílands og kom heim með
hraustan og heilbrigðan son,
sem er fyrsta bamið ættleitt
frá Taílandi.
Eftir BIRGITTU
HALLDÓRSDÓTTUR
Hrafnhildi Halldórsdóttur. Við fengum upp-
gefið að ferðin tæki u.þ.b. þrjár vikur og
að þann tíma yrðum við að dvelja í landinu.
Þar sem þetta er fyrsta barnið írá Taílandi
sem kemur á vegum íslenskrar ættleiðing-
ar, þá höfðum við takmarkaðar upplýsingar
um hvernig yrði að öllu staðið. Því miðm-
finnst mér Tafland hafa fengið fremur nei-
kvæða umfjöllun hér á landi og þess vegna
langar mig að skrifa þessa grein. Þetta
yndisfagra land á það inni hjá mér. En
auðvitað get ég einungis sagt hvernig hlut-
irnir komu mér fyrir sjónii'. Ég vil samt
taka það fram að félagið Islensk ættleiðing
og stjómvöld hér unnu allan undirbúning
fyrir okkur hjónin og var það að öllu leyti
til fyrirmyndar. Kom það skýrt fram hjá
Taflendingunum hve ánægðir þeir voru með
alla pappírsvinnu og undirbúning. Vonandi
verður einnig góð samvinna milli landanna
eftirleiðis hvað varðar ættleiðingu barna
hingað.
Tafland hefur þá sérstöðu meðal þjóða í
Suðaustur-Asíu að hafa þróast sjálfstætt og
án vestrænna nýlenduherra. Taflendingar
eru að vonum mjög stoltir af þessu sjálf-
stæði sínu og sögu þjóðarinnar. Tafland er
u.þ.b. 500 000 ferkflómetrar og landið er
langt og mjótt. Það er um það bil fimm sinn-
um stærra en Island.
VINGJARNLEGT FÓLK
Við flugum frá Keflavík til Kaupmanna-
hafnar og biðum þar í þrjá klukkutíma, síð-
an var flogið til Bangkok og við vorum u.þ.b.
ellefu tíma þangað. Þurftum við að hitta
félagsráðgjafa þar á fóstudegi og dvelja í
borginni yfir helgi en fljúga síðan til Hat
Yai, en þar er næsti flugvöllur við Songk-
hla, en þar beið litli prinsinn minn á barna-
heimili. Við dvöldum yfir helgina á Montien-
hótelinu og þar var mjög góð þjónusta.
Fólkið var sérstaklega vinsamlegt og allir
vildu vera okkur innan handar, þessum evr-
ópsku konum sem vorum komnar í þessum
erindagjörðum.
Bangkok, borg englanna, kom mér á
óvart. Allt var mun vinsamlegra og betra
Með unga manninum í bangsabúð.
en ég hafði ímyndað mér af lýsingum. Þar
sem þetta er milljónaborg má eflaust finna
þarna allt milli himins og jarðar, gott og
slæmt, og sjálfsagt að sýna varfærni eins
og er góður siður ferðamanna. En er ekki
svo alstaðar? Við urðum hvergi varar við
neitt sem við þurftum að óttast. Verðlag
er lágt miðað við okkar mælikvarða.
Það eina sem angraði mig þessa helgi var
mengunarloftið. Það er sorglegt á fógrum
stað að finna hve loftið er orðið mengað af
mannavöldum og ef til vill lítið að gert. Við
Islendingar eigum mjög gott að hafa okkar
tæra loft og vonandi berum við gæfu til að
halda því þannig, en falla ekki í sömu gryfju
og svo margir hafa gert. Það er betra að
byrgja brunninn áður en barnið dettur ofan
í hann.
Á fljótamarkaðinn fórum við í bátum. Það
er ógleymanlegt að sigla eftir síkjunum inn-
an um fjölda báta, stórra og smáa, þar sem
innfæddir eru að bjóða fram vöru sína. Á
markaðnum sjálfum var boðið uppá margs-
kyns handunninn varning. Það sem við
þurftum að varast var að leggja hendumar
ofan í vatnið, aldrei að vita hvar krókódílar
leynast. Mér fannst það spennandi, en það
er ekki að marka. Ævintýraþráin mín og
ferðagleðin eiga sér engin takmörk.
Moskítóflugurnar gerðu okkur lífið leitt
þó að við færum að heiman klyfjaðar vörnum
gegn skordýrum. Ég er yfirleitt afar skor-
dýrahrædd, en það kom mér á óvart hvað
ég var fljót að venjast þeim sem voru. Að
vísu sá ég risastórar kóngulær og flugur
sem ekki vöktu gleði mína, en þær voru
sauðmeinlausar. Á gistiheimili í Bangkok á
leiðinni til baka bjó eðla í herberginu okk-
ar, en þegar ég komst að því að hún étur
moskítóflugur, fór mér að þykja vænt um
hana.
Maturinn var góður, sumt framandi, en
vissulega spennandi. Það var hægt að velja
kryddið, þannig að við gátum haft það í
hófi eftir okkar smekk. Víðast hvar er hægt
að fá evrópskan mat ef fólk vill. Það er
boðið uppá allskyns skemmtanir og ég held
að enginn þurfi að láta sér leiðast sem dvel-
ur í Bangkok. Á öllum betri hótelum eru
matsölustaðir, litlar verslanir, barir og næt-
urklúbbar.
En það var þó ekki höfuðborgin sem heill-
aði mig mest. Það var allt það sem ég fékk
að sjá af Suður-Taílandi. Þar er engin meng-
un, fólkið yndislegt og maður fær þá tilfinn-
ingu að þarna sé landið ósnert. Ég er þakk-
lát fyrir að hafa fengið að kynnast því örlít-
ið þannig.
Við flugum til Hat Yai og vorum sóttar
þangað af félagsráðgjafanum sem rekur
barnaheimilið í Songkhla. Hat Yai er mun
stærri staður og þangað koma mun fleiri
ferðamenn en til Songkhla. Það eru mjög
fagrar sveitir í kring og mér fannst ég vera
komin inní heilt ævintýri þegar ég horfði í
kring um mig á leiðinni frá Hat Yai til
Songkhla. I Songkhla býr búddatrúarfólk,
en einnig múslímar. Flestir Taflendingar
aðhyllast búddatrú eða um 94% þjóðarinn-
ar. Um það bil 4% eru múslímar og þeir
búa einmitt í suðurhluta landsins. Músl-
ímarnir eru fátækir, stunda flestir veiðar
og leggja mikið uppúr því að eiga sem feg-
ursta báta. Þeir eru fagurlega skreyttir og
hreinustu listaverk. Það er misjafnt hvað
fólk leggur uppúr. Þótt bátai-nir væru fagur-
lega skreyttir voi'u mörg heimilin ansi bág-
borin. En hér eru heimilin skjól fyrir sól-
inni í staðinn fyrir að halda á mönnum hita
eins og hér.
Við fórum sem leið lá á barnaheimilið.
Hin verðandi móðir gat að sjálfsögðu ekki
beðið eftir að hitta soninn í fyrsta sinn.
Vissulega barðist hjartað og ég var skelf-
ingu lostin í aðra röndina. Hvað ef barnið
yrði hrætt við mig, þessa undarlegu Ijós-
hærðu konu sem á allan hátt var ólík fóstr-
unum? En sá ótti var ástæðulaus.
Bamaheimilið er staðsett fyrir utan bæ-
inn. Það er á fallegum stað, gróðurinn mik-
ill, snyrtilegur garður og öll hús falleg og
vel máluð. Ég undraðist hvað tekist hafði
að gera þennan stað heimilislegan og aðlað-
andi. Þetta barnaheimili hefur verið rekið
í sjö ár og hafa verið gerðir stórkostlegir
hlutir á ekki lengri tíma. Félagsráðgjafinn
lýsti öllu fyrir okkur og kynnti okkur fyrir
6