Vísir Sunnudagsblað - 12.03.1939, Blaðsíða 1

HALLIR HITLERS
EINSTAKAR BYftBINGAR FRÁ TEKNISKU SJÖNARMIÐI.
0
ICANSLARAHÖLLIN NÝJA f BERLIN.
Bj'ggingin er 422 metrar á lengd og liggur meðfram nálega ölln Voss Slrasse til Wilhelms-
strasse.
Hitler er í margra augum ó-
ráðin gáta. Hann er ýmist haf-
inn til skýjanna éða honum er
talið alt til foráttu, sem mögu
legt er. Um eitt verður ekki
vilst. Síðan liann komst til vakla
er eins og þróun þýskrar tækni
Iiafi verið Iej\st úr læðingi. Um
endiilangt þýska ríkið rís nú
livert mannvirkig á fætur öðru
og flest stílhrein og voldug. Ef
til vill eru það þó byggingar og
vegalagnirnar, sem mest ber á,
enda mestu fé varið í það. Rík-
isvegirnlir þýsku, seni Hitler hef-
ir látið leggja undanfarin ár,
þykja furðuverk hið mesta.
Byggingarnar, sem reistar voru
í sambandi við Olympíuleikana
1936, hlutu aðdáun allra þeirra.
er sáu, og þannig má lengi telja.
Nú er IJitler nýbúinn að láta
byggja nýja stjórnarhöll. Hún
var vigð um miðjan janúarmán-
uð síðastliðinn, og er mesta stór-
hýsi Berlinarborgar. Framhlið
byggingarinnar er 422 metra
löng, eða jafnlöng Tuilerin-
höllinni við Rue de Rivoli í
París.
Það tók heilt ár, að byggja
þetta stórhýsi, eða réttara sagt,
það tók þrjá mánuði að rífa nið-
ur byggingar, sem slóðu á lóð-
inni og níu mánuði að byggja
sjálft húsið. En það er methraði
við byggjngu slíks liúss. Þarna
var unnið nótt og dag — 2000
manns í einu, og auk þeirra eru
aðrir 2000 menn, er unnu við
steinhögg, flutning á efni o. s.
frv. Tuttugu miljónir múrsteina
fóru i bygginguna og 50000
, kúbikmetrar af steinsteypu, en
• 5000 kúbikmetrar af skeljakalki
fór á útveggi hennar. Gamla
stjórnarráðsbyggingin var inii-
limuð þessari, en liún verkar
þar miklu fremur sem útbygg-
ing, enda hefir húsrúmið fimm-
faldast.
Salarkynnin eru liin vegleg-
ustu, en sumurn þykir skrautið
þar inni ekki í fullkomnu sam-
ræmi við híinn stórbrotna ein-
faldleik útbyggingarinnar. Þar
er liver salurinn ciðrum stærri
og skrautlegri. Þar er mosaik
salur með' glerþaki, þar er
hringmyndaður livelfingarsalur
o. s. frv. Stærsti salurinn er 146
metra langur. Sumir salirnir eru
lir marmara —- alla vega litum,
aðrir úr ýmsum trjátegundum,
og þar eru m. a. salir, sem eru
klæddir 40 trjátegundum. Þeir
eru skreyttir dýrindis gólftepp-
um, gobelinsveggteppum frá 17.
öld og frægum málverkum.
Vinnustofa Iiitlers sjálfs er
fyrir miðjum stærsta salnum.
Það er ekkert smáherbergi, því
lengdin á því er 27 metrar og
nærri 10 metrar-til lofts. Vegg-
ir þessa salar eru úr rauðbrún-
um marmara; þar inni er skrif-
borð og nokkurir stólar, heljar-
stórt hnattlíkan og málverk af
Bismarck, málað af þýska mál-
aranum Lenbach. Að öðru leyti
er lítið um skraut þar inni.
í þessarli miklu höll er mikið
af fögrum listaverkum, þar er
veglegt bókasafn, og öllu er
þannig hagað, að það ber vitni
um menningu og smekk. Bygg-
ingjameistarinn heitir Alhert
Speer og lieflir hann þegar getið
sér orðstír, sem lifa mun um
ókomnar aldir, því verk hans
eru sígild og stílfegurð þeirra
stórbrotin og voldng.
Um þetta mikla stórhýsi veit
liverl einasta mannsbarn í
Þýskaliandi, en Hitlér hefir á
sama tíma látið byggja aðra
byggingu, scm fáir vita greini-
lega um, aðrir en þeir, sein þar
unnu, svo og nokkurir vildar-
vinir Hdtlers og örfáir útlendir
stjórnmálamenn eðahöfðingjar,
er hann hefir heiðrað með því
að bjóða þeim þangað.
Þegar franski sendiherrann i
Berlin, Frangois-Poncel, lét af
störfum, bauð Hitler honum i
skilnaðarsamsæti lil Berchtes-
gatlen. Var bifreið send eftir
sendiherranum á járnbrautar-
stöðina, sem liig gera ráð fyrlir.
Þegar bifreiðin var komin áleið-
is til baka aftur, tók sendiherr-
ann eftir því, að bifreiðarstjór-
inn ók út al' aðalveginum, ók
veg, sem lá upp snai-bratta
fjallslilíð, og alls ekki gat legið
til Berchtesgaden.
Sendiherranum fanst jxdta
kynlegt, og hafði orð á því við
bifrdiðarstjórann, að hann
myndi vera kominn á villigötur.
En bifreiðarstjórinn Jirosti bara
og liélt ferð sinni áfram án þess
að taka aðvörun sendiherrans
frekar til greina.
Þeir óku æ hærra upp í hlið-
ina, en loks urðu fyrir þeim.
járngrindur miklar, sem opnuð-
ust sjálfkrafa, er bifreiðin ók að
þeim, og nú komu þeir inn í