Skinfaxi - 01.10.1909, Blaðsíða 2

2
SKINFAXI
hafa leikið oss rvo hart, að margir bíða
þess aldrei bætur.
Oss má því eigi gleymast, að starf vort
er: alvarlegt og erfitt starf, er ganga þarf að
betur og rækilegar en öllum öðrum störf-
um, ef árangurinn á að verða góður og
blessun á að fylgja. — Ungmennafélagsstarf-
ið þarf að eiga hug og hjarta þeirra manna,
er ætla sér — eða eiga — að vinna því
gagn.
Og auk þess þarf hver félagi og hvert
félag að starfa með áhuga og þolgæði og
gefast eigi upp, þótt móti blási.
Merki vort biasir við heiðskíran himin.
Pað, er vér sjálflr höfum kjörið oss. Og
táknað með tveim rnðum: ístand alt!
H. V.
Ætlunarverk ungmennafélaganna.
E f n i: 1. Inngangur. 2. Þjóðrækni. 3. Plöntu-
rækt. 4. íþróttir og listir. 5. Bindindi. 6. Trú-
rækni. 7. Frelsi. 8. Skemtanir.
1. Inngangur.
I.
„Landsins heill er hjá þeim ungu“, segir
skáldið.
Það er ákaflega mikið undir æskunni
komið, hvernig þjóðin er og verður.
Sé æskulíðurinn góður og vel uppalinn,
svo verður þjóðin það líka.
En æskan þarf að læra að uppala sig
sjálf. Það uppeldi er ekki þýðingarminna
-en uppeldi það, sem foreldrar og húsbænd
ur veita henni. Ungmennafélögin eiga að
vera sjálfsuppeldisskóli æskunnar. Þar á
hún að æfast í þjóðrækni og öllu öðru góðu
og fallegu. Eins og plantaðir skógar og
aðrir gróðrarreitir eiga að umskapa vor ó-
ræktuðu lönd, eins eiga ungmennafélögin að
ummynda þjóðlifið og hefja það á hærra
stig. Ekki mun af veita. Alvarlegir eru
nú tfmarnir. Enginn veit, hvað fyrir þjóð
vorri liggur. Getum vér orðið og staðist
sem einstætt og sjálfstætt ríki? Ekki er
það ómögulegt, ef vér tökum oss dug.
lega fram. En framtakið þarf þá að
vera fjarskalegt duglegt. Já svo duglegt, að
draumar djörfustu bjartsýnis skálda, geta
ekki gefið oss neina hugmynd um það.
Yér verðum þá að verða margfalt ment-
aðri og betri, en vér erum nú. Margfalfc
trúræknari, mannelskuríkaii og fórnfúsari.'~
Verða miklu duglegri og verkséðari, verða..
margfalt nægjusamari og sparsamari, neita
oss um alt áfengi, allar óhófsveislur o. s.
frv.
Verða í einu orði stórskörungar i menn-
ing, dygð og trú, öllum. heiðarlegum dugn-
aði, sjálfsfórn og sjálfstjórn.
Já þótt vér verðum í skjóli annars rík-
is, þá veitir oss ekki af að gjöra það, sem
vér getum. Því fámennari og veikari sem
þjóðin er, þess fullkomnari verður hver ein-
stakur maður hennar að vera. Hann verð-
ur í öllu að bera mjög af einstaklingum
sfærri og sterkari þjóðar. Og allir ein-
stakir menn i litla þjóðfélaginu verða að
taka höndum saman trútt og öflugt, og
vera og vinna sem einn maður.
En því lélegri sem þjóðín er, þess minna
verður hún metin af öðrum þjóðum. Og
þess dælla gera þær sér við hana.
En því myndarlegri sem þjóðin er, þess
fremur munu siðaðar þjóðir hika við að
níðast á henni.
En af myndarlegri æsku sprettur mynd-
arleg þjóð, samtaka ungmenni skapa sam-
taka þjóð, göfug ungmennafélög gott þjóð-
félag.
II.
Nú segir vonleysinginn: „Þótt nú þjóðin
geri þetta ait, sem þú teiur upp, þá getur
farið svo, að hún standist ekki samt. Vér
vitum ekki, hvað hörð lífsbaráttan milli
þjóðanna getur orðið. Ekki er ómögulegt,
að smáþjóðirnar detti þá úr sögunni, fallí
í vaiinn á einhvern hát.t fyr eða síðar."
Nú set svo, að svo fari, sem sá vondaufi
segir. Það er þá samt höíuðgagn og að-