Dvöl - 01.04.1910, Blaðsíða 1

Blaðið kostar hérá landi
i kr. 25 au., erlendis 2
kr. Helmingur borgist fyr-
ir 1. júlí, en hitt við ára-
mót.
O •
D V O L
Uppsögn skrifleg og
bundin við 1. okt. en ó-
gild nema kaupandi sé
skuldlaus við blaðið. Af-
greiðslan er á Laugaveg 36.
REYKJAYIK, APRII 1910.
NR. 4.
ÁR. 10.
Öfund (Envy).
Áframhald af greininni „ Kraftur viljans".
Lauslega þýtt úr ensku.
(Framh.).
Já, vér getum fundið hana víða, bæði hjá skóla-
kennurum og lærisveinum, sveitakonum og mönn-
um þeirra; og í öllum stéttum, þar sem hópar
manna og kvenna lílilsvirða nágrannana, jafn
megnt, og allar stéttirnar við hirðir konunganna
gera sig sekar í. Ófundin ríkir eins vel 1 tötur-
iegum búningi eins og í öllum þeim silki og bró-
deruðu klæðum sem óhófsemi aldarandans og hé-
gómadýrð æskunnar skreytir sig með, sér til un-
aðarauka.
Eftir þessu á öfundin fjölmarga meðlimi á
meðal allra stétta í mannfélaginu, liún smeygir
sér áfergislega inn i hinar gagnólíku náttúrur og
eðliseinkunnir, og hún flytur með sér svo mikið
af eitri og ólyfjan, að hún fælir burtu liina himin-
hornu ástarþrá sem er frá hinum æðra heimi, og
stofnar samsæri á móti guði sjálfum, fyrst hún
er lil svona, þá verðskuldar liún að vér viðhöfum
þá ýtrustu varúð og aðgætni svo vér höfum jafnan
vakandi auga á henni í öllum sínum dulmyndum
og nærgöngulsemi, svo vér getum uppgötvað hana,
þegar hún heldur innreið sína i fyrsta skiftið, og
fáum rekið hana á flótta, áður en hún nær sér
skýli eða dvalarstað lil að liylja sig í.
Öfundin er í því lík köldu eitri, að hún er
bæði deyfandi og villandi, og eins og hún sjálf
þekki sinn eigin vanmátt, vefur hún arma sína
saman i örvinglun og situr svo bölvandi og ragn-
andi í einhverjum krók.
Þegar liún sigrar — það gerir hún þvi ver,
stundum, — situr hún vanalega í dimmunni, og
starfar að svikum, undirgrefti, rógi og bakmælgi.
Hún er jafn vitlaus og hún er andstyggileg; hún
er löstur, sem menn segja um, að haldi enga
helgidaga, en sé æfinlega hjólliðug að vinna að
sinni egin vansæld. Hún er afbrýðissamur eitraður
sporddreki, en það má láta sjálfa skellinöðruna
bíta sjálfa sig til bana.
Sá, eða sú, sem finnur hjá sér tilhnegingu til
að liniðra ágætum störfum annara, undireins og
þau verða þeirra vör, geta verið viss um, að fá
aldrei tækifæri lil að sýna eitt einasta ágætt verk
eða athöfn eftir sjálfa sig. Lesari, ef öfundin
hreyfir sér í brjósti þínu, þá segðu henni sam-
stundis slrið á liendur; gjöreyðandi stríð! Ekkert
vopnahlé, enga eftirgjöf, enga tilslökun.
Eins og sjóræninginn, er hún ólögmæt, óvinur
alls mannnkynnsins, og á að hengjast upp á rá,
þar til hún er dauð, — sleindauð! —
9
Urvals samræður.
Eftir P1 a t o n.
Þýtt úr grisku af prófessor C. J. Heise.
(Framh.)
Sé lífgun allt svo til, þá verður einmitt að vera
til orðning hinna lifendu af liinum dauðu. —
Sannarlega, — þá erum við lika orðnir sammála
í þessu tilliti um, að þeir lifendu eigi uppruna sinn
að rekja til þeirra dauðu, eins og þeir dauðu til
þeirra lifendu. Og sé nú þetta til svona, þá virðist
mér það vera nægileg sönnun fyrir, að sálir þeirra
dauðu liljóti að vera einhverstaðar, hvar þær verða
aftur lifandi. — Og þá eftir því, sem við erum
orðnir sammála um, virðist málefnið hljóta að
vera þannig. — Þú sérð nú, Kebes, að við, eftir
því sem mér virðist, höfum ekki ástæðulaust með-
kent þetta, því þegar hið eina svarar ekki æfinlega
til hins annars og hin tilorðningin gengur ekki
neina hringlinu, en er einungis ein jöfn framfar-
andi tilorðning frá liinu eina til hins sem stendur
beint uppi yfir, án þess að það snúi sér og komi
aftur til hins annars, þá skilur þú vel, að alt
mundi um síðir liljóta sömu lögun og komast í
sama ástand, og þá mundi öll tilorðningin hætta.
— Hvað áttu við með þessu? spurði hann. —
Það er hreint ekkert erfitt að skilja það, sem ég
segi, því væri svefn til, en engin samsvarandi
endurvöknun, sem spritti af þvi sofandi, þá hlýtur
þú að sjá, að alt mundi um síðir sanna, að sagan
um Endymion væri þýðingarlaus skröksaga, af
því að öllu mundi þá vegna eins og það svæfi.
Thyra Varrick.
Eftir Amatiu E. Barr.
Lauslega þýtt úr ensku.
(Framh.).
Þegar þær höfðu samið unr þetta, varð Marin
enn þá forvitnari. Hún vildi endilega fá að vita
hvernig sérhver hlutur hefði gengið til. »Við liöf-
um lieyrt hitt og þetta um veru þína í Edinborg«,
sagði hún. »Tóntas Baike, sem dvaldi þar á mill-
um sltipsferða, segir að það sé ákaílega spilt borg,
Edinborg. Hann sá ensku hermennina ganga til
kirkjunnar — á sjálfan sunnudaginn, hugsa þú þér
annað eins — og lcika þar sin eigin lög, án þess
að vita að slíkt var svívirðilegt. Og svo mann-
fjöldinn þar, og svo allur æðisgangurinn, hann
sagði að maður ætti ekki orð yfir annað eins.
Hann heyrði líka um kotnu Karls Stuarts, og hversu
öll borgin varð þá vitlaus, og varpaði viti sínu
undir fætarnar á skrílnum. Hvað sást þú af öllu