Ísland - 01.05.1936, Blaðsíða 1

Útgefandi: Flokkur þjóðernissinna.
(£5)
Reykjavík, 1. maí 1936. III. ár. 17. tbl.
1 dag — öðrum dögum fremur — beinist hugur
verkamannsins að framtíðinni, og einmitt það hlýtur
að má burt allan þann hátíðablæ, sem annars ætti að
einkenna þenna dag.
Það virðist svo, sem íslands óhamingju verði allt
að vopni: 111 stjórn, illt árferði og illt ástand um-
heimsins leggjast nú á eina sveif, til þess að draga
þjóð vora nær og nær vonlausri örvæntingu, einmitt á
þeirri stundu, sem hún hefði getað staðið í blóma sem
fyrirmynd annarra þjóða, hátt hafin yfir örbirgð,
vonleysi og víl, voldug í sinni smæð, frjáls í sínu eigin
landi. Einmitt nú gátum vér sett kórónuna á starf
hinna föllnu boðbera frelsis og manndóms — en í dag
liggur land hinna þúsund möguleika í sárum, brostn-
ar vonir og lokuð sund blasa hvarvetna við, allt stend-
ur 4 öfugum enda, allt, sem áður gaf lífinu gildi, er
nú talið einskisvert og margt ofsótt heiftúðlega, svo
sem trú, þjóðerni og þjóðfélagsfriður, þúsund ára þing
vort er svívirt, menningarhjalið hljómar sem skop.
I dag sjáum vér ef til vill gleggra en áður, hvað
vér höfum misst. Jafnframt gefst oss tækifæri til .að
velja á milli, hvert skuli vera vort framtíðarstarf,
hvort það skal vera starf vökumannsins eða þess, sem
sefur.
Sú spurning hlýtur að vakna, hverjar svo sem eru
orsakir þeirra ragnaraka, sem nú ógna íslenzku þjóð-
inni, hvort vér séum ekki eins og aðrar þjóðir ofur-
seldir „óviðráðanlegum“ illum öflum. I fljótu bragði
mætti virðast svo — en eins og „hver er sinnar gæfu
smiður“, þannig er og hver höfundur sinnar ógæfu.
Vor ógæfa er, að vér höfum misst sjónar af þeim
sannleika, að samheldni og eining er afl þeirra hluta,
sem gera skal.
Til þess að rjúfa friðinn hafa einmitt orðið þeir,
sem lo^uðu batnandi framtíð og blésu að glæðum
vonanna um allt, sem vér þráðum, um farsæld og vel-
gengni — um sjálfstæði og frelsi. Fylling þessara
vona kostaði svo lítið, aðeins kross á kjörseðil. En hér
for* eins og í þjóðsögunum, þegar f jandinn byggði kirkj-
ur —- hann heimtaði lítið gjald í jarðneskum auð, að-
eins sál þess, er hann samdi við. Þeir, sem lofuðu ís-
lenzkum verkalýð að byggja musteri jafnaðarins,
hafa aðeins reynzt verri. Þeir tókn sál þjóðarinnar —
friðinn, eininguna, starfsþrekið og viljann — en svik-
ust um að byggja nmsterið.
Þeir, sem í dag kalla sig foringja verkalýðsins
Eftir HELGA S. JÓNSSON.
og særa hann með því að hengja á hann auglýsingar
um, að enn þá vanti hann allt, sem honum var lofað,
— þeir bera ábyrgðina á örbirgð og óhamingju þjóð-.
arinnar. Núverandi valdhafar verðskulda varla fyrir-
litningu, þeir eru í senn svo ósvífnir og lítilfjörlegir,
að heiðarlegum manni er tæpast samboðið að skeyta
skapi sínu á þeim. Það eina, sem rétt er að gera, er
að vakna frá þeim eins og vondum og ljótum draumi,
og skipa þeim á bekk með þeim fyrirbrigðum, sem
eru í heiminn send til viðvörunar.
I dag kemur fram hópur æskumanna — að vísu
ekki stór — en hópur, sem er reiðubúinn að leggja
allt í sölurnar, til þess að þjóð vor og land megi losna
úr þeim þrældómsviðjum, sem nokkurra ára hugsun-
arleysi og trúgirni hafa lagt hana í.
Vér erum rödd hrópandans í eyðimörkinni. Vér
bendum á ástandið eins og það er, og vér skorum á
alla að taka upp baráttuna fyrir einingu og friði. Það
er sannleikur, að íslenzka þjóðin getur lifað í auði og
allsnægtum, endurreist menningu sína og orðið öðr-
um til fyrirmyndar, ef hún sjálf vill. Það eina, sem
skiftir máli, er að stéttir og einstaklingar finni hönd
hvers annars og haldi sameinaðir til starfa. — Þeim,
sem hvetja til stéttastríðS, þeim sem ráðast á helg-
Framhald á 2. síðu.
Fánalidið 1. maí 1935.
Hærra! hærra við stefnum!